Tales of

Sinnoh

Met haar slanke vingers omsloot ze één van haar meerdere sportflessen. (Ja kon beter te veel van die dingen hebben dan te weinig toch?) Waarna ze het voorwerp naar haar lippen toe bracht. En een slok nam van het koude water. Ah dat had ze echt wel even nodig hoor. Ze had het zo verdomd warm, maar dat kwam niet omdat ze nou zo nerveus was voor wat er spoedig zou plaats vinden. Nee, het was simpel weg een warme dag.

Lucia stond voor de deur, de oh zo beruchte deur. Velen hadden op het zelfde punt gestaan waar zij zich nu bevond. Het was immers de traditionele begin van de "Pokemon journey" niet waar? Professor Plant zou je drie van die beesten aanbieden en jij, moest eentje tot je partner maken. De Pokemon waarmee alles zou beginnen. Wat een sentimentele troep. Zij zou gewoon de gene kiezen die er de coolste uitzag en dat was dat. Als ze het wezen niet meer wilde hebben kon ze hem altijd nog inruilen voor andere Pokemons die ze in de tussen tijd al had gevangen.

De vrouw klopte niet, ze legde haar hand op de deurklink en duwde naar het beneden. Een vreemde geur was het eerste wat haar opviel. Ew, waren dat de Pokemons? Ze mocht dan wel wat parfum gaan kopen. "Ja hallo, ik kom hier voor een Pokémon," Sprak ze met een iets wat brutale toon in haar stem.

Lang hoefde ze na te denken. Al bijna meteen greep ze met haar handen naar de middelste bal. De gene die tot Riolu toe behoorde. Erg goed met pokemons en hun evolutie lijnen was ze niet. Maar ze wist wel dat ze uiteindelijk een Lucario zou kunnen krijgen als ze voor het blauwe beestje zou kiezen. "Nummer twee graag." Aandacht naar de andere twee had ze bijna geschonken, ze had enkel een paar blikken hun kant op geworpen. Maar je kon het haar toch niet kwalijk nemen? De ene was gewoon een insect. Dat gezoem wilde ze niet de hele tijd om haar heen hebben hoor. En de andere; uhh... ze wist niet eens precies wat het moest voorstellen. Het was beter om ze gelijk maar beneden te slaan dan hun hoop te geven. "Ik wil Riolu," Nadat de woorden van extra bevestiging haar mond uit waren stak ze haar hand uit naar het wezen. Al maakte het niet veel uit of hij het zou aanpakken of niet. Want zij was de gene met alle macht in deze situatie.