Tales of

Sinnoh

Ze was een eindje verder het oosten van Sinnoh in gereisd. Op dat moment was ze in de buurt van Veilstone city. Met een reden. Ze had gehoord van andere mensen dat er Skiddos konden zitten. Al waren ze heel erg zeldzaam en bedreigd. Als ze lange afstanden aflegde had ze altijd Kian en Ceylin samen voor haar karretje, maar de combinaties tussen hen was niet perfect. Haar Ponyta was werkwillig en wilde graag hard, terwijl Ceylin het graag wat rustiger aandeed. Als ze Sinnoh doorreisde was dat prima, het hoefde dan niet altijd hard. Alleen Kian irriteerde zich er soms aan. Dat zag ze wel aan hem. Hij was meer geschikt voor het snelle werk en de races die ze deden. Soms als ze ergens snel heen moest was het ideaal, maar dan had Ceylin het zwaar. Dan zette ze hem er vaak alleen voor. Voor korte afstanden was dat geen probleem. Kian brieste zachtjes terwijl Ceylin nieuwsgierig om haar heen keek. Het was rotsachtig, maar daarnaast waren er hier ook nog wel groepjes bomen te vinden. Die afwisseling maakte het divers. Gelukkig hadden haar pokémon geen last van de rotsen. Ze hadden stevige hoeven. Toen ze naar Sinnoh ging had ze ook de dikkere banden onder haar karretje gezet, dus die konden dat ook goed aan. De dunnere bandjes gebuikte ze in races, maar om te reizen waren die niet handig. Dan was ze elke keer banden aan het plakken, dat had ze al voorzien. Zeker in zulk rotsachtig gebied.

Ze trok aan de leidsels toen er ineens een man bij haar kwam staan. Het was een oude man met een wandelstok die geïnteresseerd naar haar kar keek. Chloe glimlachte, iets in de man deed haar aan haar opa denken. “Mijn opa heeft hem voor me gemaakt.” Vertelde ze trots aan de man. Toen vroeg hij of ze een Poochyena voor hem wilde vangen. Natuurlijk wilde ze dat, ze aarzelde niet eens. Ze hielp graag anderen en helemaal wanneer ze interesse in haar toonden. Niet de interesse uit medelijden, maar de daadwerkelijke interesse. Om haar zoals ze was. “Dat wil ik. Komt u er maar bij op de kar hoor. Er is plek genoeg.” Bood ze hem aan. Ze wachtte totdat de meneer bij haar op de kar geklommen was en klikte toen met haar tong, zodat haar pokémon weer begonnen te lopen. Dit keer hield ze de omgeving scherp in de gaten opzoek naar een Poochyena. Toen trok ze misschien een beetje te abrupt aan de leidsels. Kian brieste licht protesterend. “Sorry jongen.” Fluisterde ze zachtjes. Ceylin keek enkel om naar haar, waarom ze hen tot halt had geroepen. Aan de rand van het pad was een Poochyena in de bosjes aan het snuffelen. Ze hoopte niet dat hij er vandoor ging, voordat ze klaar was met alles. Ze schoof de wielen van haar rolstoel uit, klikte haar rolstoel los uit de kar en rolde naar Ceylin toe. De Poochyena was inmiddels gestopt met waar hij mee bezig was geweest en gromde zacht. “Het is oké, deze meneer wil enkel wat gezelschap. Daar ben jij uitermate geschikt voor dat weet ik zeker.” De Poochyena spitste zijn oren nu toch wel geïnteresseerd terwijl zij snel Ceylin uit het tuig haalde. Haar Deerling stapte naar voren. “Begin maar het Tackle Ceylin.” Haar pokémon sprong naar voren op de Poochyena af. Hij ontweek haar en deed toen Bite, die goed raak was omdat Ceylin zo dichtbij was. Even kneep Chloe gespannen in de leuning van haar rolstoel. “Double Kick!” Misschien kon zij er ook voordeel van doen dat ze zo dicht op elkaar stonden. Deze aanval was effectief als die raak was op een darktype pokémon. De Poochyena schoot achteruit, maar ietsje te laat. De Double Kick was raak en de Poochyena werd achteruit gelanceerd. Hij schudde zijn kop en kwam weer overeind. Toen kwam die weer naar voren met Tackle. “Doe ook Tackle.” De Poochyena en Deerling knalden tegen elkaar aan. “Nogmaals Double Kick Ceylin!” Ze waren nu weer mooi dicht bij elkaar. Haar Deerling draaide snel bij en gaf de Poochyena een flinke schop. Chloe haalde een pokéball van haar riem en gooide die naar de Poochyena. Ze hoorde Ceylin zachtjes hijgen en Kian gespannen met zijn hoef over de grond schrapen. Chloe hield haar adem in.

De ball bleef stil liggen. Ze wilde er net naar toe rollen toen de ball ineens omhoog kwam. Hoe dat dan? Dat kon bijna niet anders dan dat het een pokémon was. Ballen gingen niet zomaar de lucht in. Ze liet Ceylin snel in haar pokéball en sjeesde naar de kar toe. Ze schoof zo snel mogelijk de wielen omhoog en spoorde Kian aan. Hier was haar Ponyta voor gemaakt. “Houd u goed vast!” Riep ze nog snel naar de meneer voordat de kar er vandoor schoot. Kian zijn hoeven roffelden over de grond terwijl hij achter de pokéball aanging. Gelukkig was haar Ponyta zo snel en liepen ze op de vliegende pokéball in. Ondertussen pakte ze de pokéball van haar Buizel van haar riem. Ze klikte erop en Eithne verscheen op haar schoot. Dit keer rolde ze zich niet direct op maar keek alert om haar heen. Ze had door dat er iets aan de hand was. “Richt een Sonic Boom iets naast die pokéball daar Eithne.” Haar Buizel sprong op de voorkant van de kar en voerde de aanval uit. Die rakelings langs de pokéball schoot. Eens zien of het een pokémon was die de ball vast had zoals ze dacht.

De ball ontweek de aanval. Een zachte binnensmondse vloek verliet haar mond. Even keek ze naar Kian, die nog een extra tandje bijzette. Ze vroeg veel van hem als die nu ook nog een aanval zou moeten doen. “Kian doe Ember!” Ze moest wel, een dubbel aanval had hopelijk meer effect. Zoals ze had verwacht ontweek de vliegende ball de vuurstraal. Ze keek Eithne aan. ”Nu.” Fluisterde ze zacht in haar oor. Om er niet te veel nadruk op te leggen. Haar Buizel begreep gelukkig wat ze bedoelde. Nog een Sonic Boom schoot op de pokéball af. Vatte ietsje vlam door de Ember en maaide hopelijk de pokéball uit de lucht, omdat deze aanval onverwachts was geweest. Gespannen keek ze naar het tafereel voor haar. Haar Ponyta hield dit wel een poos vol, maar er zat ook een max aan zijn kunnen. Ze liet hem nu al best een tijd achter de ball aan galopperen. Hij zou moe worden, helemaal nu hij ook nog een aanval uit had moeten voeren. Please please…

Was dit serieus? Nog een pokémongevecht. Boven de Grumpig hing haar pokéball van de Poochyena. Van haar… Zij had hem gevangen voor die oude meneer. Waarom maakten ze het haar dan zo moeilijk. Ze dwong zichzelf tot tien te tellen. “Eithne.” Zei ze toen. Haar Buizel sprong van de kar en ging voor de Grumpig staan. Er was er tenminste eentje die er zin in leek te hebben. Ze hoorde Kian voor de kar hijgen en ze liet zijn leidsels vieren, zodat hij kon bijkomen. Ze wist dat hij er toch niet zomaar vandoor zou gaan. Daarna richtte ze haar aandacht volledig op Eithne en de Grumpig. “Sonic Boom!” De Sonic Boom schoot op de Grumpig af, die opzij sprong om te ontwijken. Daarna kwam er een Psybeam op haar Buizel af. De aanval raakte Eithne vol. Haar Buizel werd achteruit geworpen, maar krabbelde weer overeind. “Growl en dan weer Sonic Boom.” Dit keer was de aanval wel raak en schudde de Grumpig met haar hoofd. Toen deed de Grumpig een Psywave aanval. “Ontwijk!” Gelukkig wist Eithne deze aanval te ontwijken. “Snel die boom in.” riep ze naar haar Buizel. Die tussen de nieuwe lentebladeren verdween. Zo kon de Grumpig niet zien waar de aanval vandaan kwam. “Sonic Boom!” De aanval kwam uit de boom en raakte de Grumpig weer. De Grumpig leek even haar evenwicht te verliezen, maar bleef nog net overeind. Toen deed de Grumpig Odor Sleuth op de boom en kwam Eithne weer uit de boom. Een Psybeam volgde. Haar Buizel wist die net op het nippertje te ontwijken en bleef trillend op haar poten staan. “Sonic Boom op de pokéball!” Ineens richtte Eithne de aanval op de ball en niet meer op de Grumpig. Chloe griste de leidsels van de kar en spoorde Kian aan, om in de richting van de ball en de Grumpig te rennen, om de pokéball weg te kunnen grissen als die viel door de aanval.

De pokéball belande in haar hand. Snel trok ze weer aan de leidsels van Kian om hem te laten stoppen. De Grumpig keek haar goedkeurend aan en een plagerige grijns verscheen om Chloe haar lippen. Ze gaf de Grumpig een respectvol knikje, voordat ze met de Spoinks in het struikgewas verdween. De Grumpig had er ook voor kunnen kiezen om haar weer aan te vallen, het was een gok geweest. Gelukkig had het goed uitgepakt. Eithne sprong op haar schoot en rolde zich op. Ze aaide haar Buizel liefdevol over haar pels. “Bedankt meisje.” Toen draaide ze zich naar de oude man om en reikte hem de pokéball aan. “Iets langer dan ik verwacht had, maar hier is die dan toch. Ik hoop dat hij u het gezelschap kan bieden die u nodig bent.” Zei ze tegen de man. “Waar woont u? Ik wil u anders wel naar huis brengen?” Vervolgde ze vriendelijk.

Ze glimlachte en knikte toen hij aangaf dat dat heel fijn zou zijn. “Geen probleem. U vraagt mij niet te veel. Stiekem vind ik het ook wel gezellig. Ik hoef er niks voor terug hoor!” Ze klikte met haar tong en liet de leidsels zachtjes neerkomen op Kian zijn rug. Direct stapte haar Ponyta fanatiek weg. “Rustig aan Kian, we hebben wel weer genoeg dollemansrit gehad vandaag.” Lachte ze en ze keek even opzij naar de oude man. Op zijn aanwijzingen loodste ze Kian door het bos naar de plek waar zijn huis was. Bij zijn huis aangekomen liet ze haar Ponyta stoppen. “Blij dat ik heb kunnen helpen, veel plezier met u Poochyena.” Vervolgde ze toen tegen de meneer.

De oude man kwam terug met een ei. Een Skiddo ei, juist de pokémon waarnaar ze opzoek was geweest. Hoe had deze meneer dat geweten? Waarschijnlijk had hij het niet geweten, maar wel dat ze veel aan zo’n pokémon zou hebben. “Wat enorm aardig. Ik weet even niet wat ik moet zeggen.” Stammelde ze. Voorzichtig pakte ze het ei van de meneer over. Ze haalde een deken uit het opbergvak van de kar en wikkelde die om het ei heen, om het daarna in het vak te laten zakken. In een vierkantje die ze speciaal voor eieren had gemaakt, om er voor te zorgen dat ze niet te veel bewogen. “Nu moeten we sowieso voorzichtig rijden Kian.” Plaagde ze haar Ponyta, die brieste en schraapte met zijn hoef over de grond.

Ze keek de meneer nog een keer aan. “Wie weet zien we elkaar ooit weer, dan kunt u de Skiddo ook zien.” Glimlachte ze. “Ik zal er heel goed voor zorgen.” Toen klakte ze met haar tong en tikte zachtjes de leidsels op Kian zijn achterwerk. De oude man zwaaide naar haar terwijl ze wegreed.

[Topic uit]