Tales of

Sinnoh

Terwijl 'Oh my Arceus we're back again, brothers, sisters, everybody sing - we're gonna bring the flavor, show you how - I've gotta question for ya - better answer now' zo hard uit zijn autoradio knalde dat de speakers bol stonden, hobbelde Sylvester in zijn kleine autootje over Route 202. Iets dat gelukkig nog wel 100% helemaal hip was, Arceus bless. Totdat de muziek plotseling overstemd werd door een enorme knal. De rood getinte designer-bril schudde van zijn neusbrug terwijl hij er een paar 18+ woorden uitgooide. Jean-Pierre trilde nog gierend van het plezier na in zijn enge Dittogegiechel en zijn Galarian Zigzagoon, Vuitton, koprolde uit stress onophoudelijk in het kinderzitje naast hem alsof het beest bezeten was door een handjevol demonen. Hun trainer was minder enthousiast. Iets of iemand had het gore lef om zich tussen zijn wielen te gooien. "Ja!" gilde hij over zijn twee stola's heen. "Ga dan ook aan de kant, deus!" Of leer de weg gebruiken. Zo moeilijk was het niet.

Sylvester trapte agressief op de rem, zodat zijn habbekrats 15km wagentje met gierende banden tot stilstand kwam. Hij streek de warboel aan zwart-witte lokken die in zijn gezichtsveld waren gesprongen uit zijn gelaat, nam driftig een trek van de sigaret die hij ondanks alles weelderig in een opgestoken hand had kunnen houden en tikte met een klak van zijn tong het achteruitkijkspiegeltje in zijn richting. Nee hè. "Get up get up get up get up - " Get the f up - voordat hij weer mot kreeg met een Jenny op de brommer. Maar zijn hoopvolle schietgebedjes werden niet beantwoord en het ding - wat het ook zijn mocht - bleef zo te zien roerloos op het pad achter hem liggen. Zuchtend verzamelde hij al het bont dat hij droeg bijeen om zich met grote tegenzin langs zijn airbag naar buiten te wurmen. Vanuit de verte kwam hij ferm aangebeend richting de roerloze gedaante, sigaret in de hand en not amused.

"Bish-arp, please, move it!" sneerde hij. Zijn rode stropdas bengelde boven het verfomfaaide hoopje ellende. Op hetzelfde moment gaf hij het een por, maar bewegen deed het niet. Dit was gewoon aandachttrekkerij at this point. "Move! Like your daddy did before your sixth birthday. Weet je wel hoeveel die velgen kosten, jongeman? Ik -" Sylvester slingerde verschrikt zijn peuk een willekeurige richting op en kwakte toen in een waas van bont en strepen achterover, want wat daar overeind kwam was zeer zeker geen wenend kind - maar een chaos van.. vleugels? Meteen snelde hij terug naar zijn auto. De deur trok hij met een harde klap achter zich dicht, veilig. Even later werd er een raampje opengedraaid en een Zigzagoon naar buiten gegooid. Doe iets. Ugh.

Het was boven alles nog een schrale troost dat de Starly weliswaar niets mankeerde, maar wel een beetje versuft leek door de aanrijding. In zijn hyperactiviteit begon de Zigzagoon meteen rondjes te rennen, blij dat hij even mocht bewegen, en stoof daarbij een hoop zand op. De Starly moest er niets van hebben en reageerde er op met een Quick Attack, die de Zigzagoon op zijn kant slingerde. In de stofwolk kwam het zand daarbij in de ogen van de Starly terecht, maar de Tackle die hij uitvoerde trof alsnog doel in de buik van de Zigzagoon. Alsof hij nog niet verder de grond in kon worden gestampt. "Vuitton!" blafte Sylvester half hangend uit zijn autoraam met een Pokégids voor zijn neus opengeslagen, omdat hij anders bij alle goden niet wist wat hij van het ellendige pokkebeest moest vragen. Luisteren, ho maar. "Vuitton, Lick that beast into oblivion." De Zigzagoon deed echter wat van hem gevraagd werd en gaf de Starly een enorme slobber. Er ging een rilling over Sylvesters rug; hij had die onaangename tong zelf ook al vaak genoeg mogen voelen. Bij de Starly gebeurde blijkbaar hetzelfde: de Wing Attack die hij wilde uitvoeren leek te blijven stokken in de schokkerige beweginkjes die hij met zijn vleugels maakte. "Now, Vuitton, throw in some Tackles - and don't you dare miss." De Galarian Zigzagoon richtte zijn bolle, rode ogen even vragend op zijn baasje, die zijn vertrouwen hervonden had om nu uit zijn wagentje te komen. "Now, I said -" De uiteinde van een zweep petste met een luide knal vlak voor de poten van de Zigzagoon, waardoor hij geschrokken in beweging kwam en enkele keren op de vogel afstoof met zijn volle lichaamsgewicht. De Starly - langzaam herstellende uit zijn paralysis - slaakte een schrille kreet om Vuitton's aandacht te laten verslappen. En vast en zeker om zich gereed te maken voor een comeback. Oh heeeell to the no. "Finish it," commandeerde hij. En het was na de laatste Tackle van Vuitton dat het vogelbeest weg probeerde te hinken, zoals het eerder al had moeten doen. Sylvester had liever een Luxury Ball in zijn bezit gehad, maar alas. Hij gooide een lelijke, doodnormale Pokéball en hoopte op een engeltje op zijn schouder, effing hell dat verdiende hij nu onderhand toch wel geez.