et een strakblauwe hemel boven zijn hoofd voelde Aydin de warme zonnestralen door zijn zwarte jack. De zon kreeg de kans om volop te schijnen, maar de bomen boden zo nu en dan schaduw. De wind suisde langs zijn helm terwijl hij het laatste stuk van Route 214 op zijn motor af reed richting het Valor Meer. Verderop lag Pastoria City, zijn volgende stop. Maar het was nog redelijk vroeg op de dag en hij had besloten bij het meer te stoppen voor een frisse duik. Bij zijn opa en oma in Sunyshore City was hij ook vaak bij het strand te vinden, waarbij zijn Carvanha ook even de kans kreeg om uit de Pokébal te zijn en zijn vinnen te kunnen strekken. Zijn Charmander zat in een soort rugtas op zijn rug met zijn staart buitenboord, waarvan de vlam helder flakkerde in de wind. Bij een grasveld aan de oever stopte Aydin zijn motor terwijl hij zijn Charmander een zachte ''Charrr..'' hoorde uiten toen hij zijn motor uit zette en de beugel uit sloeg. Rahlos, zoals zijn Charmander was genoemd, kon over Aydin zijn schouder kijken en genoot zichtbaar van het schilderachtige uitzicht. Toen zijn trainer zijn been over het zadel had gezwaaid maakte hij de rugtas los en liet de Charmander er uit, die als een blij kind van hem weg rende en op een steen ging zitten. Een grijns was zichtbaar op zijn gelaat toen Aydin zijn helm af deed, zijn donkere haren met een hand achterover strijkend. Zijn motorjack deed hij uit en hing hij samen met zijn helm aan het stuur, waarna hij een tevreden zucht uitte toen de wind langs zijn blote armen streek en wat verkoeling bood. Hij pakte een Pokébal van zijn riem en hield deze op richting het water. ''Kom er maar uit Threx'' sprak hij, waarop het silhouet van de Carvanha in een flits verscheen toen de Pokébal open ging en de Pokémon zijn mond vol met tanden opende voor hij onder water verdween. Met de bal nog in zijn hand keek hij uit over het water tot Rahlos een zachte ''Char?'' uitte, iemand opmerkend voor Aydin dit had gedaan.
Ze had haar plannen al gemaakt om naar Snowpoint City te reizen. Ze had via een gids en een kaart opgezocht welke route ze het beste kon nemen. Ze moest eerst nog een stage bij het Pokémon Center afronden voordat ze effectief zou gaan. Ze had meerdere Pokémon Centers laten weten dat ze een stageplaats zocht en nu had ze die eindelijk gevonden. Ze zou er binnenkort voor één dag aan de slag mogen gaan om ervaring op te doen. Niet echt de plek waar ze veel over Ice types zou leren, maar het was wat ze nodig had om hogerop te komen, dus moest ze dat dan maar doen. Ze liet haar blik naar opzij glijden toen ze het geluid van een motor hoorde. Ze zat bij Lake Valor en had haar schoenen uitgetrokken zodat ze met haar blote benen in het meer kon bungelen. Ze had vrij weinig schrik om gebeten te worden door een Water type en soms kriebelde het wel een beetje omdat één of andere Water type langs haar voeten streek, maar tot dusver flikte het niemand haar om haar aan te vallen. En dat konden ze maar beter niet doen ook niet. Snowflake lag naast haar in het gras en Slicer was een eindje verderop een boom aan het bewerken met zijn klauwen, verstoord opkijkend toen een Charmander vrolijk in zijn richting leek te rennen. Een gereserveerde blik verscheen in zijn ogen, al kon je dat niet van Amunet zeggen. Haar blik gleed geïnteresseerd naar de man die zijn helm van zijn hoofd haalde. Donker haar, vermoedelijk gespierd, tamelijk lang… oftewel helemaal haar type. Haar goudkleurige ogen namen hem ongegeneerd in zich op en ze liet haar gemanicuurde hand nonchalant achter zich in het gras glijden terwijl ze haar hoofd wat meer draaide zodat ze over haar schouder naar hem kon kijken. ”En ik maar denken dat het uitzicht niet mooier kon worden,” sprak ze op een speelse manier als begroeting tegen hem, haar goudkleurige ogen naar hem richtend. Ze zou wel zien of hij er in mee zou gaan. Het maakte haar even weinig uit als dat het wel zou gebeuren dan als dat het niet zou gebeuren. Ze hechtte zich toch niet aan mensen, dus voor haar was er geen probleem.
e blik van de trainer gleed opzij bij het horen van een voor hem onbekende stem. Toen zijn lichte ogen zich op degene richtte die had gesproken, trok hij heel even een vragende wenkbrauw omhoog. Hij had haar wel gehoord, maar wist even niet hoe hij moest reageren. Een compliment krijgen was voor hem dan ook geen dagelijkse kost en meestal was het andersom. ''Ik ben blij dat ik je dag mooier heb gemaakt.'' kwam er na een paar tellen droog als antwoord uit nadat hij de Pokémonbal van de Carvanha weer aan zijn riem had gedaan. De altijd boos kijkende Pokémon zijn rode ogen loerden net boven het water uit naar de spetterende voeten van de dame met de witte haren. Aydin keerde zich weer naar zijn motor, zich geen zorgen makend dat de Carvanha de vrouw zou bijten. Hij opende een tas die aan de motor hing en pakte een flesje bier uit een koeltas, de dop er af draaiend voor hij een slok nam. Hij leunde half op zijn motor en keek naar de Sneasel. ''Zolang je ook geen spontante behoefte krijgt om je nagels aan een boom te gaan scherpen mag ik ook zeker niet klagen.'' grapte hij, vervolgens naar de Alolan Vulpix kijkend ''En het kan ook niet anders dat die mooie Vulpix ook bij jou hoort.'' complimenteerde hij terug, waar hij normaal best terughoudend was daarmee. Maar hij had een goede bui en was tenslotte (meestal) welgemanierd. Mooi weer aan het meer met een koud biertje, wat kon zijn dag nog verpesten?
De Carvanha aan haar voeten was niet echt iets waar ze zich druk over maakte. Ze wist dat Slicer zich op een eindje van haar bevond en dat hij binnen enkele seconden bij haar zou zijn als dat zou moeten. Plus het zou nog voor redelijk wat irritante situaties kunnen zorgen voor de trainer als zijn Pokémon haar ook effectief zou bijten. Amunet kon heel vervelend doen op dat vlak en als zijn Pokémon echt zo dom was om naar haar uit te vallen, dan zou hij daar wel achter komen. Een kleine grijns kroop om haar lippen toen hij een droge opmerking maakte en ze trok nonchalant één van haar benen wat naar zich toe, waardoor één been in het water rustte en de andere op de kade. Haar jurk schoof daardoor wat omhoog, al zou hij van de positie waarin hij stond niet heel erg veel zien. Maar ook daar maakte ze zich niet druk om. Haar lichaam was iets waar ze zich niet voor schaamde en als hij zijn perspectief wat wilde veranderen zodat hij wel meer kon zien, dan deed hij dat maar. Dat zou het misschien zelfs nog allemaal wel wat interessanter maken, bedacht ze zich met een glimlachje om haar lippen. ”Dat zou nogal een zicht geven, denk je ook niet?” vroeg ze met een speelse lach om haar lippen. Haar lach werd nog wat breder toen hij haar terug complimenteerde en kort gleed haar hand vol affectie door de vacht van haar Alolan Vulpix. Ze liet haar hand weer zakken en glimlachte naar hem. ”En met wie heb ik hier het genoegen?” vroeg ze met een knipoogje aan hem. Ze maakte er geen geheim van dat ze hem interessant vond en liet haar goudkleurige blik dan ook traag over hem heen glijden. Daarna maakte ze er een kleine show van om zo elegant mogelijk overeind te komen en liep ze traag op hem af, voor hem stilstaande met nog geen meter tussen hun in. Hij had haar een compliment gegeven, maar durfde hij ook verder te gaan dan dat of was het zo iemand die terug in zijn schulp kroop als het dreigde te serieus te worden? Ze zou het wel uitvinden. Tot nu toe had hij haar in elk geval nog niet verveeld en dat wilde al wel wat zeggen.
r waren nog meer badgasten had Aydin opgemerkt toen hij even rond had gekeken, die Threx naar verwachting wel met rust zou laten. Net als zijn trainer was hij ook wat gereserveerd, maar dit was bij Aydin niet te verwarren met verlegenheid. Zijn houding straalde zelfvertrouwen uit al was hij wel even van stuk gebracht toen hij onverwacht een compliment kreeg, maar had dit weer afgehandeld op zijn eigen manier. Hij was redelijk goed in het lezen van anderen hun lichaamstaal. Verlegen leek deze dame dan ook zeker niet. Ze was knap en dat wist ze. Dit amuseerde Aydin ten zeerste, vooral toen hij haar vanuit een ooghoek naar zich toe zag lopen toen hij even naar Rahlos keek. Een spelletje kon hij wel meespelen, besloot hij. Als hij thuis was in Sunyshore City met mooi weer klaagde hij ook zeker niet toen er vaak dames in bikini's, rokjes en jurken rond liepen op onder andere het strand. Of met helemaal niks aan. Niet dat hij liep te staren als een pervert, maar het maakte zijn dag op zijn beurt dan ook weer goed. Zo ook in dit geval en kreeg het ironisch genoeg aardig warm met zijn motorkleding aan in de zon, al had hij zijn jack al wel uit gedaan waaronder hij een zwarte singlet droeg. Zijn tattoo was hierdoor zichtbaar geworden, een geschubde staart met vlammen er omheen liep naar zijn schouder toe vanaf zijn pols. Hij was helemaal in het zwart, bedacht hij zich. En dat op een zonnige dag als deze. Maar beschermende motorkleding was sowieso warm en hij heeft de verwondingen bij iemand gezien die dat niet droeg en met een motor onderuit was gegaan. Geen fijn gezicht. Nonchalant leunde hij voorover om zijn motorschoenen en sokken uit te doen en klemde de hals van zijn flesje bier daarbij even tussen zijn tanden. Hij hoorde haar vraag en toen hij zich weer oprichtte glimlachte hij dan ook even terwijl hij het flesje bier weer in zijn linker hand nam, terwijl hij het gras aan zijn blote voeten voelde. ''Hmmh.. Het genoegen is wederzijds. Mijn naam is Aydin'' antwoordde hij en net op dat moment klonk er gepingel. Een ijskar kwam iets verderop voorbij gereden met vrolijk muziek op de achtergrond. ''Als ik jou trakteer, mag ik jouw naam dan ook weten?'' bood hij aan, gebarend naar het kraampje met een glimlach. Smooth~ In een kroeg of discotheek boden hen die anderen interessant vonden drankjes aan, maar hier was de ijscoman zijn wingman. Soort van. Hij zou wel zien waar dit heen ging.
Nu dat ze dichterbij was gekomen, zag ze pas hoe erg hij haar type was. Een tattoo die duidelijk onder zijn singlet door pronkte, groter dan haar, donker haar en, van wat ze tenminste kon zien, ook best wel gespierd. Amunet kreeg het niet gauw warm van anderen, maar de manier waarop hij naar haar keek, deed de temperatuur toch best wel wat bij haar stijgen. Uit pure lust, natuurlijk. Amunet was niet het type dat verliefd op iemand anders werd en als ze deze gozer gebruikt had voor de doeleinden die ze voor ogen had, zou ze hem net zo hard weer laten vallen. Iets in haar zei dat hij zich daar wel bewust van moest zijn, maar dat hij dat gewoon opzettelijk negeerde. Hoewel zijn uiterlijk schreeuwde dat hij van dat soort spelletjes wel hield, sprak de manier waarop hij praatte en deed dat wel een beetje tegen. Ze had het idee dat hij dit meer als een gelegenheid zag dat hij aan kon nemen dan als iets wat hij dagdagelijks deed, maar daar kon ze zich in vergissen. Ach, het maakte ook niet heel veel uit. De jongen stelde zichzelf voor als Aydin, een naam dat ze wel bij hem vond passen. Een lichte giechel ontsnapte haar lippen en ze legde haar hand kort tegen zijn borst aan toen er een ijskraampje passeerde en hij haar zou trakteren als hij haar naam ook mocht weten. ”Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen,” zei ze, waarna ze zich wat dichter naar hem toe boog. Haar hand was inmiddels traag naar boven gegleden en rustte nu op zijn schouder, het topje van haar vinger de tattoo onder zijn singlet aanrakend. Het was een oude verleidingstechniek, maar eentje die wel vaak in haar geval werkte. En het was ook een beetje om hem uit te dagen; ze vermoedde nog altijd dat hij niet helemaal in het flirtwereldje thuishoorde en ze wilde wel eens zien hoe ver dat hij durfde te gaan voordat het te warm zou worden onder zijn voeten. ”De naam is Amunet,” zei ze zachtjes tegen hem nadat ze zich wat opgetrokken had op zijn schouder zodat haar zilveren lokken langs zijn wang streken. Ze liet zich weer op haar voeten zakken en schonk hem een knipoog, waarna ze hem losliet en naar het ijskraampje knikte. ”Zullen we dan maar? Of ben je iemand die snel terugkomt op zijn woord?” Er lag een ietwat uitdagende blik in haar ogen terwijl ze haar goudkleurige kijkers naar hem richtte. Slicer en Snowflake waren duidelijk te jong om te snappen wat er aan de hand was en volgden de uitwisseling met een redelijk neutrale blik, wat ergens een indicatie voor Aydin moest zijn dat Amunet dit wel vaker deed.
et was Aydin al lang duidelijk wat Amunet, zoals ze zich dus voorstelde, in gedachten had. Hij kon deze dan wel niet lezen, maar haar gedrag sprak boekdelen. Ook had hij wel eens als barman meegedraaid in Sunyshore City- een trekpleister voor jongere mensen, vooral in de zomer uiteraard. Strand, cocktails, feestjes en veel mature content. Dus hij wist het wanneer iemand 'iets' van een ander wilde. Maar wat was er mis mee zolang alles vreedzaam verliep? Veel mensen van zijn leeftijd of wat ouder begonnen te settelen als ze hun school af hadden gemaakt en een baan hadden, terwijl hij nog een vrije vogel was en geen vaste baan had. Niet dat hij een rokkenjager was, maar hij kwam wel eens.. Interessante mensen tegen. Dat was ze ook zeker. Haar hand werd even op zijn borstkas gelegd, waarna haar vingers naar boven toe reikten en er ééntje in contact met zijn huid kwam waar het versierd was met de tattoo. Een kleine tinteling trok door zijn lichaam en hij grijnsde een beetje. Ze was goed. ''Beloofd is beloofd en ik ben een man die zijn belofte niet breekt..'' sprak hij zacht. De sleutel van de motor deed hij in een broekzak nadat hij er wat geld uit had gevist. Hmm, iets verkoelends kon hij wel gebruiken. Zijn flesje bier zette hij op de zadel van zijn scheurijzer en hij haakte zijn piloten zonnebril aan zijn singlet op zijn borstkas ''Jij mag eerst kiezen.'' sprak hij en raakte haar kin even aan met de wijsvinger van zijn linker hand, die hij hier zacht langs liet gaan, haar terug uitdagend. Zijn ogen bleven even in de hare rusten voor hij bij de motor weg liep om naar de ijskraam te gaan. Zijn Pokémon reageerden verschillend; Threx kon het allemaal niks uit maken, zolang zijn trainer maar in de buurt bleef anders raakte hij wat in paniek. Rahlos wilde al mee lopen, maar Aydin gebaarde de Charmander dat hij moest blijven wachten.
Een smalend lachje kroop om Amunet’s lippen toen hij zijn woorden sprak, al had ze haar hoofd zo gedraaid zodat hij dat niet kon zien. Toen ze hem weer aankeek, gleed zijn vinger langs haar kin en Amunet keek hem recht aan met haar goudkleurige ogen. Snowflake en Slicer hadden hun blik weer afgewend en Snowflake voegde zich bij de Charmander toen hij zijn trainer wilde volgen, maar dat niet mocht. Ze wist dat Amunet weer terug zou komen en probeerde dat op een zachte toon tegen de Charmander duidelijk te maken, waarna ze haar neusje begroetend tegen zijn wang duwde. Amunet liep inmiddels vlak voor Aydin door, maar kon het niet laten om even kort te stoppen en haar lichaam naar achteren te duwen, waardoor ze met haar rug tegen zijn borst terechtkwam en met de rest van haar lichaam tegen… andere delen. ”Oeps,” giechelde ze. ”Sorry.” Al was er duidelijk aan de toon van haar stem te horen dat het duidelijk geen ongeluk was geweest. Ze maakte zich weer van hem los en grijnsde tegen zichzelf toen ze bedacht wat voor reactie het waarschijnlijk bij hem losgemaakt had. Mannen waren op dat vlak vrij gemakkelijk en die idioten die zij tegenkwam, bewezen dat keer op keer maar weer. De afstand naar de ijskar was niet ver en Amunet bestelde een hoorntje met één bolletje vanille. Ze wilde het op safe spelen en niet dadelijk hebben dat heel haar mond vol chocolade hing, al mocht hij dat er gerust af likken van haar als hij daar zin in had. Allemaal geen probleem. ”En wat doe jij zo in het dagelijkse leven?” vroeg ze aan hem, haar gouden kijkers op hem richtend. Het interesseerde haar werkelijk geen bal want ze zou hem hierna toch niet meer zien, maar whatever. Ze moest er wel een beetje de schijn op houden, niet?
