Tales of
Sinnoh

Re: [Ranger Event] I see Fire - zo jun 27, 2021 2:21 pm

Ranger Event
_{Emergency in Eterna City}

De lucht van Eterna City kleur een prachtig oranje, terwijl de zon langzaam achter de horizon wegzakt. Er steekt een stevige wind op met de scherpe geur van rook van mensen die de barbecue vast aangezet hebben. Asdeeltjes dwarrelen neer als zwarte sneeuw. Wacht.. as?! Dat is niet van een barbecue!

Het woud van Eterna Forest staat in brand! De brandweer heeft all ranger vestigingen in Sinnoh opgeroepen om te assisteren in het bestrijden van deze zorgwekkende natuurramp. Help mee met het blussen van het vuur, het redden van getroffen wilde Pokémon en het evacueren van de mensen in Eterna City.

Laat weten hoe je als Crescent Moon lid hier op reageert door minimaal één post in dit topic te plaatsen. Als je reageert op iemand of samen met een ander lid post, tag diegene dan in je bericht om het overzichtelijk te houden.

Je hebt tot 18 Juli 2021 de tijd om in dit topic te reageren. Daarna wordt een beloning uitgereikt aan iedereen die zich heeft ingezet. Je mag na deze datum nog steeds posten in dit topic, maar de aanspraak op de beloning is dan verlopen.

Succes en pas op! Het vuur is meedogenloos en verspreidt zich snel.

Re: [Ranger Event] I see Fire - zo jun 27, 2021 4:48 pm

Hij had de oproep gehoord, voor alle Crescent Moon leden die beschikbaar waren om naar Eterna Forest te komen, want er was een brand gaande. Hij had een pokemon die zou kunnen helpen met blussen, ook al was het wel een vis achtige pokemon, dus heel gemakkelijk zou het niet worden. Hij had zijn weg naar het bos gemaakt en Pollen steeds naast hem gehouden. Hij wist dat de Whimsicott hem zou kunnen helpen om wat van de pokemon te evacueren mocht het nodig zijn, maar de Goldeen waarvan hij de ball in zijn hand had zou nog belangrijker zijn. Hij liet de vis pokemon uit haar ball en wist dat hij meteen de eerste bomen moest gaan proberen te blussen. "Gebruik Water Pulse om te blussen." Dat was de enige water move die ze kende, maar het zou hopelijk genoeg zijn om te helpen.

Note: -

Re: [Ranger Event] I see Fire - ma jun 28, 2021 9:43 am

Met een bittere blik in zijn ogen staarde Finn voor zich uit. Vlokken van as dwarrelden als een vieze regen neer op de grond. De oranje gloed aan de horizon had de prachtige kleur van een zonsondergang. Alleen was het op de verkeerde plek. Niet in het westen, maar het oosten. Van het vuur die als een hongerig, meedogenloos monster door het bos raasde en hierbij alles verwoestte op zijn pad.

Ze waren als basis zo snel mogelijk naar Eterna City gereden. Iedereen, van nieuwlid tot teamleider, was opgeroepen om te komen helpen bij de brand. Finn had zich vol vastberadenheid aangesloten bij de groep, maar alle training van tevoren had hem niet kunnen voorbereiden op wat hij nu voor zich zag. Vlammen, hoger dan de bomen zelf en dikke zwarte rook die zich als een grauwe deken door het woud verspreidde. Hij kon het nauwelijks geloven. Verbijsterd en aan de grond genageld als een klein kind, staarde hij naar de woesternij. Rook en as was het enige wat het vuur achter zou laten als ze niet snel ingrepen.

Het gebrul van het vuur werd steeds luider en Finn schudde met zijn hoofd om die weer helder te krijgen. De tijd om in actie te komen was nu. De Pokémon in het bos hadden hun hulp nodig. Zijn blik gleed even naar de Rockruff bij zijn voeten, die daar met opgeheven kop en een heldere blik stond. Zonder angst trotseerde hij de zee van vlammen. Zolang hij aan zijn trainer’s zijde stond, was geen taak voor hem te groot. Finn merkte dat hij daar zelf ook kalmer van werd. Hij zuchtte en draaide zijn ogen toen naar zijn kamergenoot die naast hem stond. Om hen heen rende rangers en brandweerlieden rond om met waterpokémon en slangen het vuur te blussen. Verderop in de stad klonk het geluid van luide sirenes en gillende burgers terwijl de stad langzaam werd geëvacueerd. Maar, Finn en Ace, en nog een aantal andere rangers binnen hun squad, hadden een andere taak. Om zoveel mogelijk Pokémon te redden die vast zaten in de greep van het vuur.

"Klaar voor?" mompelde hij naar Ace, hard genoeg om over het gebulder van het vuur uit te komen, maar niet zo hard dat hij hun teamleider onderbrak, die nogmaals luidkeels een aantal instructies herhaalde. Dicht bij elkaar blijven. Wegblijven van de rook. Gewonde en verbrandde Pokémon brengen naar de evcuatieplek waar ze water, doeken en verpleegsters beschikbaar hadden. En bovenal eigen veiligheid voorop stellen. Iets wat ze bijna bij elke training te horen kregen, maar ze leken het maar niet vaak genoeg te kunnen herhalen.

@Ace Specter

Finn Strider

Crescent moon ranger

Re: [Ranger Event] I see Fire - ma jun 28, 2021 8:58 pm

Dit was niet de bedoeling. Ging er door Cerys heen terwijl ze tussen twee collega’s op de achterbank van de stationwagon zat gedrukt. Haar hart bonkte in haar keel terwijl ze haar rugzak zo hard tegen haar borst aangedrukt hield dat haar knokkels wit uitsloegen. Naast haar zat haar kamergenoot, Meredith. Een doorgaands wazig meisje die een enorme nerd was en nog geen half gram gevoel van stijl in haar pinkje had. Ze had een Spearow als partner pokémon die Cerys de stuipen op het lijf joeg. Diezelfde pokémon zat nu op haar schoot en kraste aan één stuk door. Rechts van haar zat een iets oudere ranger die zij alleen van naam kende, Sophia .. Beckett? Beret? Een roodharige ranger die al best ervaren was en de pokébal van haar Meganium en Pidgeot in haar handen hield. Ze had een vastberaden gezicht. Cerys had helemaal niet meegewild. Ze had een stom excuusje bedacht toen de oproep over de bosbrand kwam. Vuur, brr.. nee dat was echt té gevaarlijk daar wilde ze niets van weten. Maar daar wilde haar teamleider niets van weten. Hij had haar zonder plichtplegingen op de achterbank gesmeten naar haar kamergenoot gevolgd door een boel vuile blikken. Cerys haar ogen schoten angstvallig naar de spearow die nogmaals luid krijste. Ze zag de rook als eerste. Vanuit haar positie op de achterbank kon ze door de vooruit de boomtoppen zien opdoemen. Dikke, verstikkende, zwarte rookwolken walmde als spookachtige handen te hemel. Toen de stationwagen nader kwam besefte ze dat ze niet naar een zonsondergang zat te kijken maar naar een zee van vlammen die de lucht kleurde als robijnen. Paniek sloeg haar nu pas écht om het hart. Hoe moesten ze dát in hemelsnaam bestrijden? Wat kon zíj nu doen? Ze had een Eevee en was nog maar een paar weken een recruit. Ze hoorde hier niet. Met een onheilspellende schok kwam de stationwagen tot stilstand. De snelheid waarmee iedereen uit het voertuig sprong was opmerkelijk. Cerys bleef doodstil zitten terwijl haar ogen naar de rug van haar leidinggevende schoten. Als hij haar niet zag kon ze gewoon blijven zitten en- “Kom mee, ik hoor mensen roepen!” Het roodharige meisje greep Cerys bij haar arm en trok haar naar buiten. De lucht stonk vreselijk en hoewel ze ver van het vuur af stond, kon ze de hitte aan haar huid voelen likken als een hete oven. Verstijfd van angst klemde ze haar kleine rugzakje tegen haar borst. Overal rende mensen heen en weer. Gilden leidinggevende orders. En wat moet ik nou? Haar ogen vielen op de rug van een lange jongen met muisbruin haar. Hij klemde een Goldeen vast die een halfslachtige poging deed om de overweldigende vlammenzee te bedwingen. Op trillende benen strompelde Cerys naar hem toe. Ze bleef anderhalve meter schuin achter hem staan, dichterbij durfde ze niet. “H-hey.. k-kan ik helpen?” haar zachte stem kwam nauwelijks over het geluid van schreeuwende mensen heen. Haar blauwe ogen werden groot toen er achter haar iemand gilde en ze zag hoe een grote, vlammende dennenboom naar beneden kwam zijlen en met een enorme dreun op de bosgrond viel. O Arceus.. lag er iemand ónder? Cerys haar maag keerde om en ze voelde tranen in haar ogen prikken. Met één perfect gelakte rode nagel wees ze naar de man. Hij zou haar nieuwe schild worden tot ze hier heelhuids uitkwam. “Je moet me beschermen!” eiste ze schril.

TAG @Connor Nolan

Re: [Ranger Event] I see Fire - za jul 03, 2021 11:24 am

Ace zou liegen als hij zei dat hij geen spanning door zijn lijf voelde gieren toen hij naar het razende vuur keek. Hij had iedereen van zijn team uit hun bal gelaten en hij had de ernst van de situatie niet hoeven te benadrukken; Razor en Blade hadden geen oog voor elkaar en keken in plaats daarvan met een ernstige blik naar het vuur. Ze hadden als opdracht gekregen om zo veel mogelijk Pokémon te redden van het vuur. Het vuur, dat zich razendsnel verspreidde en dat dodelijk kon zijn voor de vele Bug en Grass types die zich in dit bos bevonden. Zijn blik gleed naar Finn, zijn teamgenoot en inmiddels goede – als het al geen beste was – vriend. Hij zou met niemand anders deze klus willen klaren dan met de jongen naast hem en zijn mondhoeken krulden kort omhoog in een glimlach toen Finn aan hem vroeg of hij er klaar voor was. Met een knikje gaf hij aan dat hij dat inderdaad was en hij hoefde aan Inpulsa en Igneel geen orders te geven; de twee schoten al vooruit, op zoek zijnde naar gewonde Pokémon. ”Razor, bescherm Blade voor eventuele vlammen die zijn richting op komen,” sprak Ace met een strenge toon tegen zijn Bagon. De vlammen zouden net zo gevaarlijk zijn voor zijn Scyther als dat ze deden voor de andere Bug en Grass types in dit bos, maar Ace was ervan overtuigd dat Razor zijn taak serieus zou nemen, wat nogmaals werd bevestigd toen zijn Bagon een vastberaden knikje gaf. Hij wist dat ze net instructies hadden gekregen om van het vuur weg te blijven, maar Ace ging geen enkele gewonde Pokémon negeren en als hij daarvoor letterlijk door het vuur moest gaan, dan was er geen regeltje dat hem tegen kon houden. En ergens wist hij dat dat voor Finn ook gold. ”Avian, focus jij je maar op de hoogste takken in bomen,” sprak Ace streng tegen zijn Fletchinder. Dat zouden plekken zijn waar Finn en hij niet bij zouden kunnen, maar de Flying type wel. Hij draaide zich naar zijn vriend toe. ”Misschien kun je Pebble gebruiken om eventuele kleine vlammetjes op ons pad te verdrijven?” vroeg hij met een frons aan Finn terwijl hij zich al dieper door het bos begon te waden. Hoe meer tijd ze immers zouden verspillen met hier staan kletsen, hoe meer levens er op het spel stonden. En dat was iets wat ze zich niet konden permitteren. Nu niet, nooit niet.

@Finn Strider

Re: [Ranger Event] I see Fire - di jul 06, 2021 2:05 am

De Water Pulse leek niet veel uit te halen tegen de felle vuurzee, maar alle kleine beetjes zouden toch moeten helpen ging hij vanuit. Als de Goldeen nu een sterkere water move gehad had, dan was dit allemaal mogelijk anders verlopen, maar dat was niet het geval helaas. Hopelijk zou het in ieder geval wel genoeg zijn om wat pokemon mee te kunnen redden. Een stem klonk acher hem, maar net boven het geluid van het vuur uit en hij draaide zich om naar het meisje dat daar stond. Was ze hier ook om te helpen? Ze vroeg tenslotte of ze kon helpen. Een boom viel om recht achter het meisje en hij wist het niet zeker, maar hij dacht dat er iemand onder gelegen had. Vroeg ze hem nu serieus om haar te beschermen? Was ze hier niet om te helpen? Met een kleine zucht pakte hij zijn derde pokemon erbij en liet de Scyther eruit. Zijn team was niet heel goed opgewassen tegen vuur, maar nu hij die boom had zien vallen wilde hij Mirage er wel uit hebben. Die zou de boom dan hopelijk aan stukken kunnen helpen voor deze volledig neerviel. "Dat kan ik alleen als je dicht bij me blijft." Sprak hij dan ook. "En houdt een oog open voor pokemon die we hieruit moeten houden." Nee, hij zou nu geen discussie aangaan. Voor nu zou hij de Goldeen gebruiken om wat delen te blussen, ondertussen zou Pollen kunnen gaan kijken voor de gewonde pokemon om te helpen en Mirage zou er zijn voor de bescherming.

Note: -

Re: [Ranger Event] I see Fire - di jul 06, 2021 5:37 pm

Het busje wiebelde zachtjes heen en weer, nu dat het van de verharde wegen was afgereden. Adam had zijn blik op oneindig staan. Nu was alles kalm, maar hij wist dat zodra de deur daar open zou gaan hij een hele andere wereld in zou stappen. Hij was nog maar net een rekruut, maar maakte nu al deel uit van zo'n belangrijke missie. Niet omdat hij speciaal was, maar omdat ze hier nu eenmaal iedereen voor nodig hadden. De vastberaden blik op zijn gezicht toonde dat hij er alles zou doen wat hij kon om te helpen. Als het moest zou Barry Sand Attack kunnen doen om het vuur te doven. Dat was het moment dat hij beneden naar zijn schoot keek. Barry lag opgerold te slapen. Niet wat hij verwacht had, maar ergens ook wel weer bewonderenswaardig, die rust. Het was ongeveer op dat moment dat zijn teamleider begon te spreken. De taken werden verdeeld. Adam hoorde zijn naam toen er geroepen werd dat hij mee moest helpen met het verzorgen van pokémon. Hij zuchtte zachtjes. Hij had er nog niet eens bij stilgestaan dat deze gewond zouden raken door het vuur. Hij had eigenlijk alleen nog maar aan de bomen gedacht. Zijn blik gleed naar Barry en hij wist dat ze deze taak wel aan zouden kunnen. Ze gingen op z'n minst hun beste best doen.

Toen de deur open ging was het als in die films. Overweldigende hitte, een storm van geluiden en de medogeloze natuurkrachten die onverschillig stonden tegen de ravage. Alles voelde verwrongen. Barry werd wakker, die nog in Adam's armen lag, en sprong op de grond. Zijn geluidjes trokken Adam weer de echte wereld in. Er was een taak om uit te voeren en dat gingen ze doen. Focus. Adam en Barry rende de groep achterna die eerste hulp gingen uitoefenen. De groep werd opgesplitst tussen hen die ervaring hadden en hen die geen ervaring hadden. Adam kreeg de taak om te assisteren. Alles wat de verzorgers nodig hadden aan hulp moest hij mee assisteren. Variatie. Het eerste dat hij moest doen was de pokémon die geholpen waren naar de volgende locatie brengen, waar ze konden uitrusten en weer kalmeren. Het was zwaar om al die verwondingen aan te zien. Sommige pokémon hadden haast geen enkele vorm van genade gekregen. Het hield ook maar niet op. De toestroom van verwondingen leek oneindig. Wat ook oneindig leek was zijn energie. Niks in zijn leven tot nog toe was zo ernstig als dit, dus hij kon niet anders dan de ernst zijn ziel laten voeden.

Na een tijdje begon de toestroom aan nieuwe verwonde pokémon dan minder te worden en werd hij hier en daar ingezet om te assisteren bij de brandwondenhulp. Nu zag hij de schade écht van dichtbij. Ook al had Barry niet veel te doen, bleef hij loyaal bij Adam in de buurt. Het was alsof de Zigzagoon patrouille deed om op te letten of er in de buurt geen gevaar was. Hoewel Adam nu nog niet dicht bij het vuur was, kon er zomaar vanalles gebeuren. Deze kennis maakte Barry alert. Ondertussen deed Adam zijn uiterste best aan het doen om een Seedot die niet mee wilde werken kalm te houden. Zorg dat hij niet zoveel beweegt Adam, was de opdracht geweest. Nooit gedacht dat een Seedot zo sterk kon zijn als die ergens écht niet van gediend was. Barry sprong op de tafel. De Seedot bleef maar krijgen en bewegen. Barry begon te keffen. Adam draaide zijn blik boos naar hem toe. Je gaat die Seedot toch niet nóg meer opfokken nu hè? Maar Barry was naar iets heel anders aan het kijken. Een boom viel om! "Oh n-" Hij werd onderbroken. "Ga helpen. Ik ben hier bijna klaar." Adam knikte. "Kom Barry.."

Tegen de tijd dat ze daar aan kwamen waren verschillende mensen en pokémon al bezig met de boom op te tillen. Adam kwam op tijd aan om te helpen om de man onder de boom uit te slepen. "Geen zorgen meneer," zei hij. "De Crescent Moon staat u te hulp." Op dat moment namen een paar ambulancemedewerkers de man van hem over. "Dit is een taak voor het ziekenhuis jongeman. We nemen het over." Tja, het was ook wel een vlammende boom geweest. Een beetje machteloos knikte Adam. Bedenkend wat hij nu moest gaan doen.

@Connor & @Cerys

Re: [Ranger Event] I see Fire - do jul 08, 2021 11:06 am

De jongen naast hem gaf een vastberaden knikje en Finn merkte dat hij blij was dat hij samen met hem in een team was gezet. Hij wist dat hij op Ace kon bouwen en dat die, net als hem, tot het uiterste zou gaan om Pokémon te redden uit deze ramp. De teamleider gaf het signaal en meteen kwamen de jongens in actie.

Hoewel de bron van het vuur verderop was, kon Finn vooralsnog de hitte op zijn huid voelen branden. De rook maakte het lastig om te zien waar ze liepen en het gebulder van de vlammenzee was als iets wat hij nog nooit eerder had gehoord. Alsof er duizenden hoeven over de grond raasde. Het deed zijn maag samenkrimpen en zoog de lucht uit zijn longen. Hij kon zien en horen dat Ace wat naar zijn Pokémon riep, maar wat precies wist hij niet. Pas toen zijn kamergenoot zich naar hem omdraaide wist hij nog net de woorden 'Pebble' en 'vlammetjes' te onderscheiden. Hij snapte waar de jongen op doelde, en haalde toen de pokéball van zijn riem.

Finn wachtte pas met de Buizel tevoorschijn halen tot hij in een hurkende positie was gezakt. Lager bij de grond was schonere lucht, en hij zoog een flinke ademteug naar binnen om zijn hoofd helderder te krijgen. Hij klikte de Pokéball open. Het was alsof Pebble wist wat er zich buiten zijn bal had afgespeeld, want de Buizel had meteen een ernstige blik op zijn gezicht in plaats van de meer gebruikelijke, blije uitdrukking. "We hebben je hulp nodig, jongen," sprak Finn schril, waarna hij zijn hand uitstak om de kiezelsteen die de otter altijd bij zich droeg over te pakken. Hij wilde niet riskeren dat de Buizel roekeloze dingen ging doen mocht hij die verliezen. Even keek Pebble van het steentje naar zijn hand, hij twijfelde, maar gaf het toen toch aan zijn trainer. Wolf kwam naast hen staan en terwijl Finn het steentje in zijn zak stopte en weer omhoog kwam, zag hij hoe zijn Pokémon zich dapper richting het vuur draaide, klaar om deze te trotseren. Een golf van trots sloeg door hem heen, maar tegelijkertijd ook angst dat ze iets zou overkomen, dus hij besloot dicht bij ze te blijven, wat er ook gebeurde.

'Ork!' De bekende luide roep van zijn Taillow weerklonk door de lucht. Hij kon Ark niet zien, maar hij hoorde hem roepen, hoog boven de rook. Ze zouden dit samen als een team aanpakken. Blind begon Finn de roep van zijn Taillow te volgen, terwijl hij Ace seinde mee te lopen. 'Ork ork!' klonk er weer. Volg! Ze renden door de sluier van rook. Ondertussen deden Pebble en Wolf hun best om de vlammen op hun pad te doven met aanvallen zoals Water gun en Sand Attack. Om hen heen begonnen kleine brandende takjes als regen neer te vallen. Bomen kreunden in de hete wind. Met pijn in zijn hart begon Finn zich af te vragen hoeveel van het bos het vuur ging verwoesten.

Ze kwamen uit op een plek waar een aantal jonge boompjes al heftig aan het fikken waren. Finn's oog viel op een grote steen en zag toen de twee kleine Oddish, angstig tegen elkaar geklampt en met geschroeide plekken in hun bladeren. Hij schoot een bedankgebedje naar Ark en knielde toen bij de Pokémon neer. "Hey, rustig maar," suste hij, terwijl hij de twee in zijn armen optilde. De Oddish waren zo verstijfd van angst dat ze niet eens protesteerde.

Hij kwam weer overeind. Wolf blafte. Er klonk gekraak. Met grote ogen zag Finn hoe één van de jonge, brandende boompjes het begaf en recht op hem af denderde. Met de Oddish in zijn armen kon hij niet veel, dus hij kneep zijn ogen dicht en draaide zich met zijn rug om naar de boom, zich voorbereidende op het ergste.

@Ace Specter

Finn Strider

Crescent moon ranger

Re: [Ranger Event] I see Fire - zo jul 11, 2021 10:22 pm

Chaotisch. Dat was het enige beste woord hoe hij de situatie op dit moment het beste kon omschrijven. Vanaf het moment dat Oliver de oranje gloed met zwarte rookpluimen aan de horizon had gezien voelde hij de aandrang om in actie te komen, maar zijn moeder had liever niet gehad dat hij het vuur in zou gaan dat woedde in het bos even verderop. Er moesten mensen geëvacueerd worden, Pokémon moesten worden behandeld maar Oliver wist gewoon niet precies hoe hij zijn collega's moest helpen. Hij had net als zijn moeder een bericht gekregen om te helpen bij de bosbrand ook al was zijn moeder niet meer werkzaam als Ranger, ze deed haar plicht. Hij liep daarom plomp verloren achter haar aan terwijl een koude rilling over zijn rug trok toen ze richting de uitgang van de stad sjokte. De geur van vuur drong zijn neusgaten binnen toen hij dichtbij de rand van Eterna Forest kwam. Zijn moeder draaide zich abrupt om, om hem tegen te houden, hiervan schrok hij omdat de jongen dit niet verwacht had. Ze knikte in een richting van een EHBO tent waar wat gewonde Pokémon waren gebracht deze stonden te wachten tot iemand hen zou komen onderzoeken. Even keek hij vragend naar zijn moeder maar die was ineens verdwenen.

Oliver wierp een blik vol medelijden richting de Bidoof die nog niet geholpen bleek te zijn en liep dus richting de beverachtige Pokémon. Het wezen zat onder de roet plekken en flinke brandwonden. De jongen slaakte een diepe zucht toen hij door zijn knieën zakte om de Pokémon wat beter te bekijken. Even wierp hij een blik op zijn Eevee die dit keer ook een meelijwekkende uitdrukking op haar gelaat had staan. Odin bleef stilletjes en wendde zijn blik af van de Bidoof. "Stil maar," suste Oliver hen en legde een hand op het hoofdje van zowel de Eevee als zijn Riolu. Vervolgens richtte hij zich serieus op de Bidoof die angstig met zijn kraaloogjes om zich heen keek. Oliver boog zich over de Pokémon heen om te zoeken naar meer verwondingen."Goed, jullie kunnen wel helpen," zei Oliver met een resolute toon in zijn stem en draaide zich naar zijn Pokémon. Meteen waren Rena en Odin alert waarop de Pokémon hun aandacht op de jongen vestigde. "Ik heb een doek en wat water nodig," legde hij in het kort uit terwijl Oliver zich even op Odin richtte. "Jij gaat met mij mee om de spullen te halen terwijl Rena hier blijft passen op de Bidoof," voegde hij eraan toe. Oliver zag meteen de beledigde uitdrukking op het gezicht van de Eevee die opstandig naar hem keek. Maar de jongen zijn ogen stonden ernstig en negeerde voor het gemak het gedrag van Rena. Hij tolereerde voor nu even geen tegenspraak daarvoor was deze situatie nu te ernstig. "We hebben nu geen tijd om te discussiëren," reageerde hij ietwat geïrriteerd om zich vervolgens om te draaien en richting de tent te lopen om wat spullen te halen.

Rena blies nijdig haar wangen bol en snoof boos naar haar trainer die met Odin wegliep. De Eevee richtte haar grote donkere ogen naar de Bidoof die door zijn poten was gezakt en met een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht zijn ogen dichtkneep. Niet veel later kwam Oliver terug met spullen om de wonden van de Bidoof te behandelen. De EHBO doos zette hij naast zich neer en bracht bedenkelijk zijn hand naar zijn kin om na te denken. "Hoe doet men dit?" Vroeg Oliver zich hardop af en richtte nerveus zijn blik op de omgeving. Niemand kon hij om hulp vragen dit was dus wat zijn moeder bedoelde met het probleem dat hij de situaties nog niet goed kon overzien. Oliver schudde met zijn hoofd om zijn aandacht erbij te houden en besloot om als allereerste de wonden van de Bidoof voorzichtig te ontsmetten met water en jodium. De jongen ging in kleermakerszit op de grond zitten naast de Bidoof en trok het teiltje met warm water naar zich toe om een doek in het water te laten zakken en de brandplekken van de Pokémon schoon te deppen. Bidoof slaakte een kreetje van pijn toen het lauwe water een van de brandplekken raakte. Die gevoelig waren.

Oliver stopte even om de kleine Pokémon wat rust te gunnen en aaide de Pokémon over zijn kopje. Bidoof waren dan misschien niet iedereens favoriete Pokémon maar toch waren het levende wezentjes die hier niet om hadden gevraagd. Oliver moest er niet aan denken dat hij met zijn moeder door een brand op straat kwamen te staan. "Gaat het, Bidoof?" Vroeg de jongen ongerust aan de Pokémon die even opkeek en kort knikte. Oliver glimlacht vriendelijk waarop hij besloot om de wonden te verbinden. Het had geen nut om hem langer pijn te laten lijden daarom besloot hij te stoppen met het schoonmaken van de wonden. De jongen verbond de brandplek die het ergst was met een verband dat op de rug van de Bidoof zat en liet de rest voor wat het was omdat het te klein was om te verbinden. Deze wondjes smeerde hij in met een zalf dat speciaal gemaakt was voor brandwonden.
Toen Oliver klaar was bracht hij Bidoof samen met Rena en Odin naar een van de tenten waar de behandelde Pokémon werden opgevangen. De jongen keerde terug naar de plek waar hij zonet met zijn moeder stond en bleef paraat staan afwachten wanneer er ergens hulp nodig was. Odin was inmiddels weer in zijn nek geklommen terwijl Rena dicht in de buurt van haar trainer bleef en ook alert om zich heen bleef kijken.

TAG:-

Re: [Ranger Event] I see Fire - ma jul 12, 2021 1:11 pm

Ace had al gemerkt dat het moeilijk was om zich verstaanbaar te maken door het bulderen van de vlammenzee, wat nog eens werd bevestigd toen hij Finn een vreemde blik in zijn richting zag werpen. Blijkbaar had hij wel verstaan wat Ace bedoelde, want niet veel later kwam de Buizel tevoorschijn en Ace wendde zijn blik af zodat hij zijn eigen Pokémon in de gaten kon houden. Inpulsa, eens altijd zo vrolijk en onbezorgd, zag de ernst van de situatie in en bleef angstvallig bij Ace staan, zijn broekspijp vasthoudend. Igneel daarentegen wandelde kalm langs de vlammen af, sinds het hem geen pijn deed. Blade en Razor bleven ook dichtbij elkaar en Ace zag dat Avian een Weedle in zijn bek had en deze naar de andere kant van het bos aan het vliegen was, waar de vlammen niet heersten. Hij voelde toch wel trots voor zijn Pokémon en wilde daar net een opmerking over maken toen een gealarmeerde kreet van Inpulsa te horen was. Ze liet zijn broekspijp los en rende met uitgestrekte armpjes en traantjes in haar oogjes op Finn af, net toen een boom zijn tocht naar beneden begon te maken. Voor Ace voelde het aan alsof zijn hart in zijn keel bleef steken en hij draaide zich meteen naar Blade toe. ”Blade, gebruik Double Team en daarna Fury Cutter!” riep hij terwijl hij zelf al begon te rennen naar zijn vriend. Blade schoot inmiddels naar voren en, terwijl hij zichzelf vermenigvuldigde, gebruikte zijn Fury Cutter om de boom doormidden te hakken. Het resultaat was dat kleine splintertjes alle kanten op vlogen en Ace ging voor zijn vriend staan om het merendeel op te kunnen vangen. De splintertjes waren geen probleem, maar de losse tak die onverwachts aan kwam vliegen, deed wel iets meer pijn. Het landde recht tegen zijn schouder aan en Ace klemde zijn kaken op elkaar om het niet uit te schreeuwen van de pijn. De rest van de boom landde in stukken naast hun neer en Ace ademde diep uit toen het meeste van het gevaar geweken leek te zijn. Het eerste wat hem opviel was dat Inpulsa bij Finn stond, haar armpjes om zijn been geslagen en haar kopje tegen zijn broekspijp geduwd. Ze had een wond over haar rugje lopen, maar voor de rest leek ze ongedeerd te zijn en Ace legde zijn hand op de schouder van zijn vriend. ”Alles oké?” vroeg hij terwijl hij zijn best deed om het trillen in zijn lichaam – en de pijn in zijn schouder – niet duidelijk te laten merken aan zijn vriend. Dat was close geweest. Dat was echt fucking close geweest.

Re: [Ranger Event] I see Fire - ma jul 12, 2021 11:27 pm

Crescent Moon - Rank 2
no items used

Hij had de oproep gekregen en was meteen in actie geschoten. Ondanks dat hij geen echte Pokémon had die het vuur konden blussen had hij wel een grote Nidoking die erg sterk was en best goed tegen vuur kon. HIj zou zeker wat mensen kunnen helpen met zijn shiny maatje en dus was hij dan ook naar het bos toe gelopen. Hij had een paar rangers in het bos zien gaan via een ander pad, waardoor Chinma even een hand boven zijn hoofd hield en staarde naar de rookpluim die uit het bos kwam. Hm. Hij haalde diep adem en gooide ball van Chidi en Njidi op. De Weavile keek even gespannen op naar de rook en toen naar zijn trainer, niet goed wetende wat hier de bedoeling van was. "Njidi, ik wil dat je het bos afzoekt vanuit de lucht met Chidi. Jij bent de ogen in de lucht en Chidi doet het werk op de grond," De vogel knikte naar haar trainer en schoot op. De ice type fronste en keek even naar CHinma. "Chidi, ik weet dat je een ice type bent maar gebruik je ice type moves om water te maken en een pad voor jezelf te maken. Je bent snel en behendig, red zoveel mogelijk kleine Pokémon die ja kan dragen en breng ze in veiligheid," Even bleef de dark type hem aanstaren, waarna een zelfzeker blik in zijn ogen kwam en hij standvastig knikte naar hem. Na enkele tellen waren de twee dan ook verdwenen in het bos, op de voet gevolgd door de jonge ranger.

Het duurde niet lang voordat hij de Weavile en Taillow uit het oog was verloren en de rook dikker werd. Even stopte hij, waarna hij een hand ophield en zwaar begon te hoesten. Met een snelle beweging pakte hij de bal van Eze en liet hij zijn maatje tevoorschijn komen. De shiny lichtte zijn kop op en haalde diep adem, onzeker van wat er aan de hand was. "Earth Power, doof het vuur met aarde," Chinma was best een slim kind op textbook vlak en wist dat aarde best goed was om een vuur te doven. De grote Nidoking spreidde dan ook zijn poten en gromde luidkeels, waarna hij zijn voorpoten tegen de grond ramde. Een kluster van vuur die verderop in elkaar aan hbet vallen was, storrtte volledig in, waarna de grote pieken van de aanval al snel uitsprongen aan de basis van de aanval. Dit zorgde ervoor dat het vuur als het ware stikte en niet langer zuurstof kreeg, de kluster bluste zichzelf dan ook vrij snel. Vluchtig keek CHinma even naar de rest van de brand. Hij kon altijd een lijn maken tussen de brand en de rest van het bos, zou kon het vuur zich minder snel verspreidden. "We moeten een buffer maken, doe het opnieuw!" Met een luid gebrul knalde de Nidoking weer tegen de grond aan, waardoor de grond open spleet en een paar bomen en bosjes opzwolgen in de aarde, langzaam kwam er een bufferlijn. Chinma kon enkel hopen dat er geen slachtoffers in het vuur waren. De Shiny haalde even terug, zette een stap terug en deed de aanval opnieuw, waardoor een lijn aan nog niet brandende bomen instortte in de aarde. Het zware gekraak zorgde ervoor dat Chinma even nerveus werd... Maar hij kon niks doen dan dit. Hij kon enkel hopen dat hij Chidi, Njidi en de andere rangers wat meer tijd kon geven om het vuur te doven of om het bos volledig te evacueren.

eze
LV 20

Njidi
LV 20

Chidi
LV 20

Fechi
LV 16

Daluchi
LV 18

???
LV ??

Jazzy

Re: [Ranger Event] I see Fire - ma jul 19, 2021 6:41 pm

Reward!
_{Ranger Event}

All rangers bedankt voor jullie inzet! Het event is bij deze afgelopen en iedereen die heeft meegedaan krijgt het volgende als beloning:

TM Rain Dance

Vergeet niet om het item in je Pokémon PC te zetten. Er mag nog gepost worden in dit topic, maar de aanspraak op de beloning is vanaf nu verlopen.

Re: [Ranger Event] I see Fire - di jul 20, 2021 11:55 am

Hij hoorde Ace iets roepen. De boom raasde op hem af. Finn verstijfde in de hoop dat dat de ergste klap op zou vangen. Maar.. De klap kwam niet. Verbaasd opende hij zijn ogen en zag hij nog net hoe een hagel van brandende splinters langs hem heen op de grond neerviel. Er drukte iets tegen zijn been en toen hij naar beneden kan zag hij Inpulsa die haar armpjes om hem heen had geslagen. Een schouder werd op zijn hand gelegd en Finn draaide zich om om de geschrokken blik van zijn kamergenoot te ontmoeten. Meteen begreep hij dat het Ace was geweest die de boom had verwoest. "J-ja, dankje," wist hij schril uit te brengen, nog een beetje beverig van de schrik. Wolf en Pebble kwamen ook ongerust bij hem staan en de Rockruff drukte zacht jankend zijn neus tegen zijn been. De Oddish in zijn armen keken met grote bange kraaloogjes omhoog. "Echt, ik ben oké."

Zijn ogen gleden weer naar Ace, die ook nog wat na leek te trillen. "Dat scheelde niks," verzuchtte Finn. Als zijn vriend niet zo snel had gehandeld, had hij nu onder de boom gelegen met de brandende vingers van het vuur op zijn rug. Dan was het klaar geweest.

Finn keek wat huiverig naar de roodgekleurde horizon. "Laten we hier snel weggaan." Het gebulder van de grote vlammenzee klonk vanaf hier iets verder weg, maar naderde snel, en dan zouden ze niks meer kunnen zien in de verstikkende rook. "Deze Oddish hebben zorg nodig en er moet ook naar Inpulsa worden gekeken." Het was hem niet ontgaan dat de kleine Elekid een wondje op haar rug had.

@Ace Specter

Finn Strider

Crescent moon ranger

Re: [Ranger Event] I see Fire - di jul 20, 2021 1:58 pm

Op de schrik na leek het zo te zijn dat Finn niks van de klap op had gevangen. Dat liet het voor Ace wel waard zijn om zelf pijn in zijn schouder te hebben. Nu dat het meeste van de adrenaline af begon te zwakken, merkte hij op dat zijn schouder naast een kloppende pijn ook een brandende pijn had, wat erop kon wijzen dat het fikkende gedeelte daar ook terecht was gekomen. Hij kon vanaf dit perspectief niet zien hoe het ermee ging, dus dat zou hij later dan wel moeten zien. Zijn blik gleed naar Inpulsa, welke met traantjes in haar ogen nog altijd trillend aan Finn hing, voorlopig niet van plan zijnde om hem los te laten. Blade stond er al iets kalmer bij en toen Ace naar boven keek, zag hij dat Avian weer een groep Pokémon naar de ingang van Eterna Forest aan het brengen was. Ergens verderop betrok de hemel zich op een onnatuurlijke wijze, wat erop kon duiden dat iemand zijn of haar Pokémon Rain Dance had laten doen om het vuur te doven. ”Nee, maar laten we daar niet te veel meer aan denken,” mompelde Ace tegen Finn terwijl hij zijn hand van diens schouder liet glijden. De Oddish leken ook niks te hebben, wat ook een meevaller was. Igneel had bezorgd zijn lichaam tegen Ace’s been aangedrukt en zelfs Razor had een bezorgde blik in zijn ogen toen hij dichterbij was gekomen. ”Igneel, jij bent het minste vatbaar voor de vlammenzee. Probeer nog wat Grass en Bug types op te speuren en ze naar de veilige kant te brengen,” droeg hij zijn Houndour op. Hij boog zich vervolgens met een kreun voorover om Inpulsa op te pakken. ”Ik zie dat er daar verderop als rangers bezig zijn met het vuur te doven met hun Water types. Laten we inderdaad naar het Pokémon Center gaan zodat we de Pokémon die al in veiligheid gebracht zijn door Avian en door jou kunnen laten onderzoeken.” Inpulsa keek over Ace’s schouder naar Finn terwijl deze voor hem uit begon te lopen en strekte haar armpjes hulpeloos naar hem uit, haar oogjes nog altijd bezorgdheid in zich hebbend terwijl ze zich weg liet dragen door Ace.

Re: [Ranger Event] I see Fire - di jul 27, 2021 12:50 pm

Ace leek het er mee eens te zijn dat ze hulp moesten gaan zoeken voor de Pokémon. Finn knikte en begon te lopen om de vlammenzee achter zich te laten. De Oddish trilden van angst in zijn armen, maar leken te snappen dat hij ze uit het brandende bos weghaalde, dus bleven braaf zitten. Wolf en Pebble rende weer vooruit om het pad vrij te maken voor de rangers.

Grote, donkere wolken pakten zich hoog in de lucht samen en het duurde niet lang voor Finn dikke regendruppels op zijn huid voelde vallen. Koud, gezegende regen. Misschien was het woud toch nog gered. Hij haalde even opgelucht adem.

De rode gloed om hen heen verdween en veranderde langzaam in een wereld van as. De bomen die gegrepen waren door het vuur, stonden nu enkel alleen nog als verkoolde speren in de grond. Eenzaam en verwoest, maar uiteindelijk zou er weer een nieuwe plant komen. Het bos zou weer herstellen. Finn blikte even neer op Ace en probeerde niet te denken aan hoeveel Pokémon waren verdreven van hun thuis of gegrepen door het vuur. "We zijn er bijna," merkte hij zachtjes op, toen hij in de verte een aantal mensen zag bewegen die druk bezig waren op de Rendevouz-plek. Hij probeerde geruststellend te glimlachen naar de Oddish in zijn armen en begon toen richting het kamp te lopen zodat ze verzorgd konden worden. Voor deze Oddish had hij in ieder geval het verschil gemaakt en dat was een fijne gedachte.

[Topic uit]

@Ace Specter

Finn Strider

Crescent moon ranger

Re: [Ranger Event] I see Fire - vr jul 30, 2021 2:03 pm

Ace keek naar boven toen regenwolken zich boven zijn hoofd verzamelden, alsof de Pokémon erom geroepen hadden en Arceus antwoord had gegeven. Hij floot Igneel dan ook meteen terug, want hij wilde niet dat zijn Fire type rondliep in de regen. Hij keerde Igneel terug in zijn bal terwijl hij Inpulsa nog steeds ondersteunde en voelde hoe de vermoeidheid hem bijna begon te overvallen toen Finn zei dat ze er bijna waren. Zijn schouder klopte pijnlijk en Ace was er vrij zeker van dat het gekneusd was. Hij wist echter ook zelf wel dat hij er niet naar zou laten kijken en dat hij er gewoon mee zou blijven rondwandelen, wat ook de reden was dat hij er niks over zei tegen Finn en ook niks over zou zeggen. Dan zag zijn kamergenoot het straks maar als ze gingen slapen, maar Ace weigerde medische hulp. Zijn wang was een uitzondering geweest nadat hij met Jett vast had gezeten in die grot, maar hij was geen watje en wilde zo ook niet behandeld worden. Ze kwamen uiteindelijk aan op de ontmoetingsplaat en tot zijn voldoening kwam Avian met nog een paar zwart geblakerde Pokémon aanzetten. Misschien waren er Pokémon omgekomen in de brand of zou het lang duren eer dat ze hun normale leven weer konden leiden, maar het voelde goed aan dat ze in elk geval voor een paar Pokémon het verschil hadden gemaakt.

[Topic uit]

@Finn Strider

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh