Tales of

Sinnoh

Professor Willow. De jonge man stapte naar binnen, volledig gekleed in pak met een fedora op zijn hoofd. Hij zag er enorm anders uit dan de meesten die hier binnenkwamen, dat was vanzelfsprekend. Wat minachtend keek hij rond naar de mess die haar laboratorium moest voorstellen en toen ze eenmaal voor zijn neus stond, hief de man een wenkbrauw. “Midden in een verbouwing?” vroeg hij kalm en onbewogen, wat voor een ietwat geshockte reactie zorgde. Al snel probeerde ze het onderwerp te ontwijken en leidde ze hem door het laboratorium.

Na het benodigde papierwerk, was het eindelijk tijd. Ze zou hem de keuze geven uit drie starters. Hij kon niet wachten. Immers, er was zoveel wat in deze balls kon zitten. Alles wat hij wist was dat dit de Pokémon zou zijn waarmee zijn reis zou beginnen.

Dit was het dan. Stunfisk en Igglybuff waren ronduit beledigend, dus de enige optie waar hij überhaupt voor kon kiezen, was Skorupi. Matthew was geen groot fan van het feit dat hij met een Pokémon zou moeten beginnen die deels van het zwakke bug-type was, maar er was geen andere keuze. Hij had het geluk dat deze Pokémon uit zou groeien tot een veel sterkere Drapion, welke ook nog eens af zou komen van het verschrikkelijke bug-type. Een investering, maar eentje die het uiteindelijk waard zou zijn.

“Kon je niets beters uitkiezen?” mompelde hij, voor hij een veelbetekenende blik rond haar laboratorium schoot. Nee, schijnbaar kon ze niet met iets beters komen. “Aight. Skorupi dan,” besloot hij uiteindelijk, voor hij zijn hand uitstak voor de Pokéball. Hij was hier klaar: het was tijd om wat beters te gaan doen.