Tales of

Sinnoh

Bella keek Adam toch iets wat vertwijfeld aan. Voordat ze helemaal achter Mace zijn rug verdween. Dat was al enige vooruitgang. Anders dook ze altijd direct weg. “Ze is heel erg verlegen. Neem het haar niet kwalijk.” Legde hij toen aan Adam uit. “Ze laat zich aan je zien. Dat is al heel wat en verteld ook wat over jou.” Toen Adam vertelde over het eerlijk verdelen, knikte hij. “Dat vind ik zelf ook altijd heel erg belangrijk. Ze moeten zich allemaal gelijkwaardig voelen. Ik hou immers ook van allemaal evenveel. Ik denk dat ik er nog twee bij laat maken bij de juwelier.” Er brak weer een lach op zijn gezicht door. Ja, dat was een idee. Hij pakte het glas water van tafel en dronk deze leeg. Daarna stopte hij het kettinkje heel voorzichtig weer in het doosje en kwam overeind. “Kom laten we het zeil in het gat leggen.” Hij liep weer naar het zeil toe en pakte een punt vast, die hij naar het gat begon te slepen. Bella was inmiddels weer onder zijn haar in zijn nek gekropen. Daar zat ze in ieder geval veilig, dat wel.

Samen trokken ze het zeil goed. Toen vroeg de jongeman wat oor werk hij deed. “Ik heb een hele tijd in Jubilife city gewerkt, maar ik heb mijn baan opgezegd nu mijn kinderen volwassen zijn. Mijn doel is nu om een goede researcher te worden.” Vertelde hij toen aan hem. “En jij dan beste Adam?” Glimlachte hij vervolgens. Even keurde hij de vijver. Het leek prima zo. Perfect eigenlijk wel. Nu alleen het water nog. Hij liep naar de haspel van de tuinslang en trok deze uit. Die redde het alleen niet tot de vijver. Een beetje hulpeloos bleef hij op drie kwart hangen. Goed, dat had hij weer. Lachend om zichzelf stond hij daar met de nutteloze tuinslang in zijn hand. “Essy en Lissy! Ik heb jullie hulp nodig.” Even knipoogde hij naar Barry, voordat zijn Shellosen naar buiten gegleden kwamen. Helemaal blij dat ze nodig waren. Ze kwamen naar hem toe, waardoor hij voelde hoe Bella snel van hem afsprong en de boom weer in kroop. Het werd haar nu toch wel iets te druk. Essy en Lissy kropen op zijn schouders. “Ik wil dat jullie Water Gun op de vijver doen, zodat er water in komt. De tuinslang redt het niet.” Zijn Shellosen sprongen weer van zijn schouders en spoten een straal water in het gat. In zijn ooghoek zag hij Elec, toch wel iets nieuwsgierig geworden, in de deuropening verschijnen.

Hij glimlachte toen Adam aangaf dat hij het interessant vond dat hij een researcher was. Hij benoemde zelf dat hij lid was van Crescent Moon. Eerlijk gezegd verbaasde hem dat niet. De jongeman leek hem daar ook uitermate geschikt voor. “Een nobel beroep vind ik dat altijd. Hebben jullie het op het moment rustig of roept de plicht vaak?” Vroeg hij aan Adam. De jongeman vroeg op zijn beurt wat hij vooral onderzocht. Hij wees naar Essy en Lissy, die op dat moment begonnen om het gat met water te vullen. “Mijn hoofdonderzoek is de pokémon die uit verschillende gebieden komen, er iets anders uit zien, maar verder gelijk lijken te zijn. Of er toch verschillen tussen ze zitten, of dat het enkel hun uiterlijk is die anders is. Ik heb nu beide Shellosen en ik hoop binnenkort ook de red-striped form Basculin te vangen. Dat wil alleen nog niet helemaal vlotten. Ik wil die graag in mijn favoriete meer vangen, maar ik geef niet op.” Grijnsde hij toen naar de jongeman. “Ho maar Essy en Lissy.” De vijver zat zo wel vol genoeg. “Nu moeten we nog een mooie grote steen vinden, anders gaat Sem niet blij met mij zijn. Elec wil jij helpen tillen?” Het ging tot nu toe nog goed met zijn rug, dat wilde hij graag zo houden. Hij ging het Adam ook niet aan doen om zoiets zwaars te tillen, mochten ze iets vinden wat geschikt was. Hij glimlachte toen hij zag dat zijn Shellosen al in het water gedoken waren.

Hij glimlachte naar Adam. Het leek bijna alsof de jongeman wat ongemakkelijk was geworden door zijn opmerking. “De grootte van iets maakt niet uit, wanneer je een ander er mee helpt.” Sprak hij toen rustig tegen hem. Hij fronste even toen Adam over de brand begon. “Ik had er over gehoord inderdaad. Echt verschrikkelijk ook voor al die pokémon, waarvan het hun thuis was. Hopen dat het bos zich snel weer hersteld.” Vervolgde hij. “Gelukkig dat jullie de brand onder controle hebben weten te krijgen.” Het gesprek ging naar zijn hoofdonderzoek en hij grinnikte bij de reactie van de jongeman. Er kwamen pretlichtjes in zijn ogen toen Adam zelfs zijn spierbal liet zien. “Voor mij is het belangrijk en daar draait het tenslotte om, niet?” Toen keek de jongeman zoekend om hem heen en kwam Barry enthousiast aangetrippeld. “Het moet echt een flinke steen zijn, met wat verstopmogelijkheden. Ik weet niet of ik die in mijn tuin heb liggen, in ieder geval niet op de plekken waar de grasmaaier moet komen.” Grijnsde hij. Ook Elec kwam aangelopen om te kunnen helpen.

Hij knikte toen Adam zei dat ze er dan maar eentje moesten zoeken. “Het is inderdaad een idee om bij Lake Verity te zoeken. Dat is hier vlakbij.” Zei hij toen. “Al moet het niet in het water zijn, want dan gaat Elec die niet oppakken.” Hij gaf zijn Electabuzz even een plagerige knipoog, omdat hij hem een vrij dodelijke blik toewierp. Even deed Elec zijn armen over elkaar, morde wat, maar liep toch met ze mee. Mace ging Adam voor in de richting van het meer. Het was maar een paar minuutjes lopen, dus lang hoefde ze niet aan de wandel. Toen Lake Verity in zich kwam, keek hij eventjes over het meer uit. Er verscheen een ontspannen glimlach om zijn lippen, wat was het hier toch prachtig. Elke keer weer. Hij kon er geen genoeg van krijgen.

Hij keek eventjes toe toen Adam en Barry naar het water liepen. Hij had geen zoon en hij was gelukkig met zijn drie dochters. Hij had het nooit echt gemist, maar nu hij hem daar zo zag. Voelde het zo om mannen dingen te doen? Een vijver in elkaar knutselen en daarna naar het meer gaan om een mooi rotsblok te zoeken. Misschien wel, maar misschien ook wel niet. Misschien als hij een zoon had gehad, had hij dat helemaal niet leuk gevonden. Zijn dochters konden ook prima helpen met een vijver knutselen of een steen zoeken, maar toch. Even schoot het door zijn hoofd. Hij schoot in de lach toen de Zigzagoon in het water sprong en er een golf water over Adam heen kwam. Barry was in ieder geval wel dol op water. Even keek hij opzij naar Elec, die iets wat afkeurend toekeek. “Ah joh brompot.” Hij stompte hem tegen zijn schouder, zei het liefkozend. Daarna keek hij Adam aan. “Ja verfrissend is het in ieder geval.” Er lag een glinstering in zijn ogen en een grijns rond zijn mond. Daarna viel zijn oog op een flinke steen aan de waterkant. Hij liep erheen. Even ging hij er op zijn hurken bij zitten. Er zaten wat spleten in en hij was ook niet extreem groot, dat Elec hem niet meer zou kunnen tillen. Al zou deze ook zwaar zat zijn, daar niet van. “Deze lijkt me wel geschikt niet Adam?” Vroeg hij aan de jongeman.

Hij had niet doorgehad dat Adam zijn shirt had uitgetrokken. Dus toen hij naast hem ging zitten, vroeg hij bijna of hij ook was gaan zwemmen. Alleen toen bedacht hij dat de jongeman waarschijnlijk het shirt uitgedaan had, omdat die kledder nat was geweest. Hij schoot in de lach toen Adam op een bekakte toon zijn rotsblok goedkeurde. Zijn bulderende lach klonk over het meer terwijl hij hoofdschuddend overeind kwam. “Jij bent me er wel eentje.” Grinnikte hij nog na. Toen wenkte hij Elec, zijn Electabuzz pakte de grote steen op. Toen hij weer omhoog kwam zag je aan hem dat het een zwaar ding was. Ze moesten maar snel terug gaan, zodat Elec er niet te lang mee hoefde te zeulen. “Nou snel maar weer naar huis met die zware steen.” Hij keek Adam eventjes aan en liet Elec toen voor hun uitlopen in de richting van zijn huis.

De jongeman was het er mee eens om terug te gaan, dat was mooi. Ja, want wat had hij gedaan als hij nee had gezegd? Dan had hij nog terug moeten gaan voor Elec, maar dan had hij wel even mooi met een mond vol tanden gestaan. Hij grijnsde toen Adam zei dat hij het eindresultaat wel eens wilde zien. Ja, hij ook wel. Met Sem erin. Hij schoot weer in de lach toen Barry zijn vacht uit begon te schudden, wel erg dicht bij Adam in de buurt. “Als je je shirt niet nog een keer uit wilt doen, moet je misschien niet daar blijven staan.” Lachte hij terwijl hij achter zijn Electabuzz begon te lopen. Naar huis. Elec legde de steen naast de vijver neer. Die ging hij er niet in doen natuurlijk, hij had tenslotte een hekel aan water. Elec deed wat stappen achteruit. Hmmm, ja. Nu moest hij hem nog in de vijver zien te krijgen. “Adam wil je me even helpen tillen?” Mace ging aan één kant van het rotsblok staan.

[Haha, ja nou echt <3 ]

Hij had een aangename lach. Die opnieuw over het meer schaterde door de opmerking van Adam. De plagerige ondertoon naar Barry toe vond hij heerlijk. Het was mooi. Hoe hun gesprek eerst zo serieus had kunnen zijn en nu totaal omgeslagen was. Het was heerlijk luchtig nu zo. Hij wist zich weer te ontspannen en te genieten van het maken van de vijver. In plaats van te blijven hangen in het verdriet om zijn overleden vrouw. Toen ze zichzelf weer naast de vijver bevonden stemde de jongeman er mee in om hem te helpen. Hij vroeg eerst nog waar de grote steen moest komen. “Laten we hem maar aan de rand doen. Dan heeft Sem ook nog wat beschutting van de waterkant. In het midden is het misschien wat minder geborgen.” Antwoorde hij Adam toen. Hij tilde de andere kant van het rotsblok en hield de jongeman goed in de gaten. Of ze wel precies hetzelfde deden en niet één van hen het rotsblok straks op hun tenen had liggen. Daar werd je niet blij van waarschijnlijk. Toen liet hij de steen boven het water weer zakken.

Het koste eventjes wat inspanning, maar toen lag het rotsblok toch netjes op zijn plek. Hij klopte zijn handen af. Niet dat dat perse nodig was geweest, maar meer door de inspanning. Adam zei dat ze dat toch maar eventjes goed hadden gedaan. Hij glimlachte. Ja, daar had hij gelijk in. Essy en Lissy zaten aan de rand van het water. Hij gebaarde dat ze eruit moesten gaan. Dat deden de Shellosen. Ze kropen naar binnen en verdwenen door de deuropening met Elec. Toen liet hij Sem uit de pokéball. De Basculin sprong in het water. Hij keek naar het gezelschap en verdween direct in een sleep in de rots. Zoals hij al verwacht had. Hij moest nog wennen aan de vijver en hij kende Adam niet. Dan was het altijd alweer spannend voor hem. Al was hij wel ietsje makkelijker dan Bella gelukkig. “Je nieuwe plekje Sem.” Zei hij toen tegen de Basculin.