Tales of
Sinnoh

[Open] Dúlamán - zo jul 18, 2021 2:08 pm

Het was waar. Hier hing echt een eeuwig briesje. Adam sloot zijn ogen en draaide zijn gezicht naar de zon. Het was een aangename middag. Perfect voor een vrije dag. Hij had zich op een hekje neergezet, zodat hij over de velden en bossen vlakbij de stad kon kijken. Barry lag uitgerekt in de zon te chillen. Af en toe leek zijn snuitje een eigen wil te krijgen, en schoot die omhoog. Maar al snel trok die weer omlaag. De bries die er hing, was als een aanhoudende zucht van opluchting. Hij had niet door gehad dat hij dat nodig had op het moment. Een glimlach vormde op zijn gezicht. Even later danste er gezang mee op de bries. Het klonk vrolijk en Adam liet zich een beetje meebewegen. Het klonk als een taal die hij helemaal niet kende. Wacht, dat was eigenlijk best bijzonder. Adam draaide zijn hoofd opzij. Het komt van dat stukje bos daar vandaan. Even legde hij zijn hand op zijn kin. Zou dat wel een goed idee zijn? Hij stapte van het hekje af, en tilde Barry op. "Ik wil even een kijkje nemen." Zei Adam. Een paar passen het bos in en het gezang werd steeds luider en luider. Tot hij van achter de bosjes keek naar iets waarvan hij dacht dat het al lang niet meer gedaan werd door mensen. Mensen en pokémon waren aan het zingen in een kring. Ze droegen kleren die oogde alsof ze uit de oudheid kwamen. Adam was betoverd. De dans, de taal, de sfeer. Wat zou 'Doeleman' betekenen? Het was een woord dat steeds opnieuw voorkwam in het lied. Hij wilde stiekem eigenlijk meedoen. Maar hij wist niet goed hoe hij op ze af moest stappen. En of hij ze misschien eigenlijk niet gewoon met rust moest laten.

[Open]

Re: [Open] Dúlamán - do jul 29, 2021 4:04 pm

Ze ging even naar haar ouders. Eventjes haar hoofd leeg maken. Het lukte haar op het moment gewoon niet, om zichzelf nog te zijn. Ze hoopte dat het hielp als ze haar ouders weer eventjes zag. Als ze een besluit maakte wat ze nu eigenlijk wilde. Met haar reis, met Nora. Met alles eigenlijk. Ze zat op de rug van haar Venusaur. Ze had de laatste tijd maar weinig puf en gelukkig wilde Lieve haar dan wel dragen. Dan kwam ze tenminste nog een beetje vooruit, want ze kon moeilijk op één plek blijven rondhangen. Zou ook niet goed zijn voor haar, want er was duidelijk iets met haar aan de hand. Alleen ze wist er haar vinger niet op te leggen. Haar enthousiasme was gewoon weg, ze voelde zich zo leeg. Ineens hoorde ze allemaal geluiden uit een bosje komen. Lieve had het ook gehoord, want ze had haar hoofd erheen gedraaid. Voordat ze iets kon zeggen liep haar Venusaur al die kant op. Waarbij ze bijna een jongen omver liep. “Pas op!” Riep ze snel tegen haar pokémon. Die gelukkig net op tijd stil stond.

Re: [Open] Dúlamán - do jul 29, 2021 8:04 pm

“Whaaa!” Adam keek opzij en sprong toen naar achteren. “Jeetje mineetje met een potje van tien pond grutjes! Daar schrok ik van!” Het was vrij snel duidelijk dat er niet per se een gevaar dreigde. De trainer op de Venussaur had ‘let op’ geroepen, en de Venussaur had klaarblijkelijk geluisterd. Adam plaatste zijn ene hand op zijn hart, en zijn andere op zijn achterhoofd. “Pfoe.” Veel meer kwam er even niet uit. Barry was op iets anders aan het letten. Die grote plant op de rug van deze pokémon. Jeetje wat een groot ding. Zou daar fruit aan groeien? Zou het tot in de eeuwigheid blijven groeien? Zou hij erop mogen klimmen? Adam was allang blij dat hij niet net tegen de grond was gewerkt.

Toen keek Adam even de verte in. Hij was iets aan het vergeten. Er was iets. Wat was hij hier ook alweer aan het doen? Zijn ogen werden groot.. en hij draaide zijn hoofd langzaam opzij. Daar stonden een stuk of drie mensen, gekleed in kleding dat deed denken aan de oude stammen die hier vroeger woonden. En ze droegen speren. Langzaam deed Adam zijn handen omhoog. “Ze hebben het heilige Dúlamán ritueel verstoord! Breng ze hier!” Riep een stem van achter hen. Normaal was Barry erg kalm, maar deze stond nu toch te bibberen. Voor Adam was het aan de ene kant een verrassing, omdat ze dus toch schijnbaar ook hun taal spraken. Aan de andere kant was het doodeng, want op dit moment richtte ze hun speren op hen. Als ze kunnen spreken, dan kan ik misschien mijn excuses aanbieden en alles hier oplossen, dacht hij. Dus hij liep maar rustig naar het stamhoofd toe. Barry liep bibberend mee. Ze had wild rood haar dat alle kanten op ging en verschillende rode en groene strepen verf op haar gezicht. “Ze zullen de Dúlamán beproeving aan moeten gaan! Om te zien of Dúlamán ze waardig acht aanwezig te mogen zijn hier!” Adam fronste even. De wat? Barry kantelde zijn hoofdje. De wat?

Re: [Open] Dúlamán - ma aug 02, 2021 2:11 pm

Peuwh, gelukkig. De jongen schrok zich wild, maar Lieve was tenminste niet boven op hem gaan staan. Ze had namelijk nogal grote voeten. “Sorry.” Stamelde ze beschaamd. “Lieve moet er soms nog aan wennen dat ze nu zo hoog boven de grond staan. Dan vergeet ze dat sommige dingen nu kleiner zijn dan haar.” Ze had het al vaker gemerkt. Het was ook wel heel erg snel gegaan voor de Bulbasaur. Die in één keer van een Bulbasaur, in een Ivysaur, in een Venusaur was veranderd. Ze had er niet aan kunnen wennen dat ze groter was geworden. Er kwamen mensen naar hun toe. Dat ze een ritueel hadden verstoord ofzo. Wat was dit joh? Ze had hier ook helemaal geen zin in. Ze wilde gewoon naar haar ouders toe, ze wilde gewoon naar huis. Chagrijnig keek ze naar de mensen. Mooi niet dat ze van Lieve af zou stappen. Stug bleef ze op haar rug zitten. “Ik heb echt geen zin in jullie beproeving hoor. Ik wil gewoon naar huis.” Vervolgde ze geïrriteerd. Ze zat duidelijk niet goed in haar vel, dat was te merken aan alles.

Re: [Open] Dúlamán - ma aug 02, 2021 6:44 pm

Adam’s schouders begonnen te zakken, en zijn ogen warden groter. Had ze de speren niet gezien? Adam sloot zijn ogen en bereidde zich voor op het ergste. Hij hoorde wat geluid van de kant van het stamhoofd komen. Hij deed zijn ogen open en zag dat deze langzaam opstond. Ze keer zeer ernstig uit haar ogen. “Ik geloof dat z-” Maar hij kon zijn zin niet afmaken. Het stamhoofd maakte een beweging met haar hand en twee anderen legden hun hand al op Adam’s mond. Barry begon aan de broek van eentje te trekken. Zeg hallo, dat gaat zomaar niet. Maar het leidde in ieder geval af en Adam greep de kans om zich los te rukken. Adam balde zijn vuisten. Niet dat hij veel ervaring had, maar hij moest toch iets hè. Toen de speermannen hem wilden aanvallen zei het stamhoofd “Halt.” Adam’s schouders zakten weer. Hij wist niet of hij nu opgelucht moest zijn, of dat hij moest verwachten dat het alleen maar erger zou worden. Ondertussen was Barry tussen hem en de speermannen gaan staan. “We hebben te maken met een koppige Tauros, en een glibberige Ekans!” Riep een van de omstanders. Adam fronste. Yo, wie noem jij hier glibberig? “Zwijg jij dwaas.” Zei het stamhoofd kalm. Ze liep op een zelfverzekerde pas naar de dame op de Venussaur af. “Naar je ouders..” Zei ze. “Je snapt toch dat we je niet ongestraft kunnen laten gaan nadat je ons heilig ritueel verstoord hebt?” Er ontstond wat geroezemoes bij de omstanders. Iets over dat ze normaal gesproken allang korte mette had gemaakt met dit soort figuren. “Je vriendje hier lijkt dat al te hebben begrepen.” Adam duwde net één van de speren weg. “Rot op met dat ding.” Het was op dat moment dat Adam zag dat het stamhoofd op de achterkant van haar riem pokéballs had hangen. Het viel nog maar te bezien of de rustigere aanpak die het stamhoofd nu uitvoerde effect zou hebben.

[Voel je trouwens vrij om de NPC’s te besturen]

Re: [Open] Dúlamán - wo aug 04, 2021 8:48 pm

Die mensen gingen toch niet echt die speren gebruiken zeker? Dit was toch gewoon een toneelstukje. Ze begonnen anders wel heel erg dreigend te doen tegen die jongen. Haar mond viel een stukje open, was dit dan toch serieus. Oké dan. Hem aan een speer laten rijgen was ook zo wat niet. Boos liet ze zich van Lieve haar rug glijden. Ze sloeg haar armen gesloten over elkaar heen terwijl ze merkte dat haar Venusaur beschermend haar poot voor haar plaatste. Toen kwam het stamhoofd haar kant op. “Ik denk niet dat Lieve het leuk vind als…” Het stamhoofd pakte haar bij haar schouder en wilde haar mee nemen. Direct schoten de roedes van Lieve uit en mepten de hand van het stamhoofd weg. Yasmin haar rode ogen leken aan te geven van ik zei het toch. Er kwam een waarschuwende rommel uit de keel van haar Venusaur. Dus bleef het stamhoofd wat aarzelend staan. Niet helemaal meer wetend wat te doen. Toen pakte het stamhoofd uitdagend een pokéball van haar riem. Yasmin schudde haar hoofd, hier had ze echt geen zin in hoor! Ze wilde gewoon naar huis…

Re: [Open] Dúlamán - do aug 05, 2021 2:11 pm

En ja hoor, er werd naar de pokéball gegrepen. Waarom konden mensen nou nooit gewoon praten? Ze hebben een uitgebreid communicatie systeem, maar als het erop aan komt houden mensen rigide vast aan hun eerste impulsen. En hij had het in deze over beiden. De ene groep was alleen maar aan het denken aan hun ritueel, en het meisje daar was alleen maar aan het denken aan wat ze zelf wilde. Wacht.. meisje. Adam’s ogen warden groter. Nu pas begreep hij dat ze nog erg jong was. “Ik neem de uitdaging aan!” Riep hij. “Ik doe wel een pokémon gevecht tegen je!” Het stamhoofd begon te lachen. “Jij wilt voor jezelf, en haar, de uitdaging aan gaan?” Ze schudde haar hoofd. “Wat ben jij onderdanig zeg.” Adam fronste. Maar hij reageerde kalm. “Als Ranger is het mijn taak om iedereen veilig te houden.” Ze krabde haar hoofd eens stevig. “Goed dan.” De omstanders maakten plaats. “Hierbij roep ik uit dat uitdager Onderdanige Oddish met mij een gevecht zal doen. Als hij wint, zijn zijn wandaden en die van Koppige Tauros kwijtgescholden.” Adam plaatste zijn hand op zijn voorhoofd. Hij ging deze mensen er niet van overtuigen dat hij niet onderdanig is, of wel? “En wat als ik niet win?” Hij kreeg geen antwoord, de pokéball van het stamhoofd werd al open gegooid. Een Abomasnow. Barry begon al te rillen. “Oeps..” Zei Adam. Maarja, wat was gedaan was gedaan. Hij kon nu niet meer terug. Maar hij begon toch wel even te zweten.

Re: [Open] Dúlamán - za aug 07, 2021 8:44 pm

Had ze een keuze. Waarschijnlijk niet. Ze kon het wel niet willen, maar dat stamhoofd leek er wel degelijk op uit te zijn. Toen zei die jongen ineens dat hij de uitdaging aannam. Met grote ogen keek ze hem aan. Ze kende hem niet eens en toch wilde hij het voor haar opnemen? Toen vervolgde hij dat het zijn taak was omdat hij Ranger was. Ooh! Vandaar. In tweestrijd keek ze van de jongen naar het stamhoofd en terug. Moest ze niet nog iets zeggen, moest ze toch niet zelf gaan vechten? Ook al stond haar hoofd er niet naar, wist ze de laatste tijd niet heel erg logisch na te denken. Maar toch, moest ze dat niet doen? Hun wandaden werden kwijt gescholden als hij won. Nou echt hoor, alsof dit bos van hun was. “De bossen zijn hier vrij om te lopen hoor.” Snoof ze dan ook. Wat een onzin dit allemaal zeg. De jongen kreeg geen antwoord op de vraag wat er gebeurde als hij niet won. Toen kwam er een Abomasnow uit de pokéball. Over enorme pokémon gesproken zeg. Dat was ook een flinke.

Re: [Open] Dúlamán - zo aug 08, 2021 6:26 pm

Adam zag dit al helemaal de verkeerde kant op gaan. Maar hij probeerde niet aan Barry te laten merken dat dat het geval was. In dit soort situaties is zelfvertrouwen belangrijk. Als je gelooft dat je verloren hebt voordat je begint, ga je sowieso verliezen. Tja, het meisje had wel gelijk. Het bos was gewoon vrij voor iedereen. En als ze niet zo bekeken werden had hij ook zeker de politie gebeld. Die speren zaten hem he-le-maal niet lekker. Zeker niet nu er een gewone burger bij was. Het stamhoofd leek geen aanstalten te maken om de eerste zet te maken, dus Adam ging maar voor de enige strategie die hij kon bedenken tegen een tegenstander die veel groter en veel sterker is. “Barry! Doe Sand Attack!” Barry zakte door zijn voorpootjes heen en begon te grommen, waarna hij zich snel omdraaide en zand in de ogen van de Abomasnow gooide. “Ice Wind.. Ridufix.” Zei ze kalm. De Abomasnow deed zijn mond open en blies een ijzige wind naar Barry, maar door het zand in zijn ogen miste het nét! “Yeah!” Riep Adam nog uit. “Nóg een Sand Attack!” Daar ging hij weer met het zand gooien in de ogen van de Abomasnow. “…Ice Punch..” Adam had bijna een grijns op zijn gezicht. Joh, dat ging toch niet ra-. Boem! Barry werd zo hard weggeslagen dat hij tegen Adam op beukte, wie hem ving in zijn armen. Ze lagen allebei op de grond, terwijl Adam iets naar Barry fluisterde. Barry deed alsof hij helemaal verslagen was, en Adam deed alsof hij ongerust onderzocht of het nog allemaal goed met hem ging. Maar in werkelijkheid stuurde hij een berichtje naar het Ranger Netwerk dat de ze politie moesten laten komen. Wapens mag je namelijk niet zomaar bezitten. “Barry kun je nog..?” De opmerking van het meisje had hem op dit idee gebracht, en als alles goed zou gaan moest hij onthouden haar ervoor te bedanken.

Re: [Open] Dúlamán - di aug 10, 2021 1:34 pm

Toen begon het gevecht. Ze keek van de Zigzagoon naar de Abomasnow en weer terug. Dit leek haar niet een heel erg eerlijk gevecht, even slikte ze. Bang voor de uitslag. Maar wie weet had die jongen een heel goed plan of strategie. Hij kon op zich wel winnen toch, toch…? Eigenlijk betwijfelde ze dat. De pokémon heette blijkbaar Barry. “Hup Barry!” Ze balde haar vuisten. Toen lagen de jongen en Barry ineens op de grond. Geschrokken kwam ze naar voren, waardoor Lieve haar direct in haar kielzool volgde. Ze wist dat ze een gevecht niet zomaar mocht onderbreken, maar straks maakte die Abomasnow nog appelmoes van Barry. Terwijl de jongen het alleen maar voor haar op had genomen, dan ging ze hier niet nietsdoen. Ineens hoorde ze iets, was dat nu een sirene ofzo? Verrast keek ze de jongen aan. Had hij dit gedaan.

Re: [Open] Dúlamán - za aug 14, 2021 10:46 am

Met de grootste grijns op zijn gezicht keek hij omhoog naar het meisje. Ja Adam had, zoals iedereen, een schaduwkant. En die van hem was eentje die trucs uithaalde op mensen. Een soort speels plaaggeestje. Die kon hij prima gebruiken voor dit soort situaties. Je donkere kant kon een grote kracht zijn, ook voor goede dingen. Er ontstond onrust, en mensen begonnen te schreeuwen en rond te rennen. Ze kenden schijnbaar het woord politie. Adam stond op met Barry op zijn ene arm en pakte de hand van het meisje vast met zijn andere. Nu keek hij weer bloedserieus. “Deze onrust is onze kans. We moeten wegwezen.” Niet alleen dat, dan kon Adam Barry vlug naar het pokémon centre brengen. Hij was vandaag wel echt de held hoor. Even zomaar een klap zoals die nemen van een pokémon veel levels hoger dan hij zelf was. En nog niet klagen erover ook!

Re: [Open] Dúlamán - wo aug 25, 2021 8:08 pm

Adam pakte haar hand. Dat dit hun kans was. Hij had gelijk, maar Lieve was niet zo heel snel meer. Ze was sterk dat zeker, maar snel was een ander verhaal. Dus liet ze haar Venusaur weer in haar pokéball. Toen knikte ze naar hem. “Oké.” Zei zij ook ernstig. Even keek ze naar Barry die de jongen op zijn arm hield. Ze had medelijden met de Zigzagoon. Ja, ze moesten wegwezen. Dus rende Yasmin voor Adam uit. Het geschreeuw van die vreemde mensen achter haar latend. Wat een vreemde lui, echt hoor. Ze verlangde steeds meer naar haar huis, naar haar moeder. Ze moest met haar praten. Ze moest praten over hoe ze zich voelde. Ze was zichzelf gewoon niet.

Re: [Open] Dúlamán - do sep 09, 2021 3:37 pm

Het meisje gaf nog niet mee. Hij moest even wachten tot ze haar Venussaur in haar pokéball terug liet. Niet dat dat nodig was geweest, want ze rende voor hem uit. Eigenlijk wel logisch. Iemand die een pokémon tot een Venussaur kan trainen zal vast wel erg zelfstandig zijn. Nu dat hij wist dat hij niet overbezorgd over haar hoefde te zijn, kon hij zich wat meer onfermen over Barry. Echt, wat een héld! Tijdens het rennen bedacht hij zich dat hij, als ze stil stonden, een bericht moest sturen dat ze veilig waren. En waar ze waren. De politie wilde vast de getuigen spreken. Ook kreeg hij ineens het gevoel dat hij met zijn tante moest gaan praten. Hij moest praten over hoe hij zich voelde. Maar hoe voelde hij zich dan eigenlijk?

Re: [Open] Dúlamán - za sep 11, 2021 9:05 pm

Het leek erop dat het gevaar geweken was. Ze leken niet achtervolgd te worden in ieder geval. Toen ze het bos uit waren, stopte ze dan ook. Ze keek om naar de man. “Heel erg bedankt voor het helpen.” Zei ze nadat ze uit gehijgd was van het rennen. “Ik moet naar mijn ouders. Ik moet nu echt gaan oké?” Zonder zijn antwoord af te wachten liep ze snel bij hem vandaan. Waarschijnlijk was ze nu verschrikkelijk onbeleefd en ze voelde zich er direct rot door. Alleen ze kon zich niet inhouden. Het werd haar allemaal te veel. Ze moest weg hier, ze moest naar haar moeder. Ze begon weer te rennen in de richting van het huis van haar ouders terwijl de tranen over haar wangen begonnen te rollen.

[Topic uit?]

Re: [Open] Dúlamán - zo sep 12, 2021 6:56 pm

Hij deed zijn mond al open om een reactie te geven. Maar ze rende al weg. Eigenlijk moest ze blijven om als getuige bij de politie verhaal te doen. Eigenlijk wilde hij nog graag mee gaan om er zeker van te zijn dat echt niemand meer achter ze aan rende. Maar iets hield hem tegen. Barry zette zich naast Adam neer op de grond. “Misschien tot ooit.” “Zigzagoon.” Adam zwaaide haar langzaam na. Wat het ook is, ik hoop dat het zo snel mogelijk opgelost wordt.

[Topic uit]

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh