Het eerste wat hij ooit moest doen, een simpele fetch quest. Maar goed, De held van het verhaal leefde meestal ook eerst een vrij... saai leven voordat hij plotseling in een grandiose quest geslingerd werd. Het hoefde nog niet te betekenen dat zijn leven saai zou blijven. Hij wist het zeker, het zou vanzelf komen. Hij moest alleen maar.. geduldig zijn. Hij pakte het papiertje aan van de jongen die hem passeerde en daarna weer in de menigte verdween. Met zijn lederen handschoenen vouwde hij het open, het papier zacht in de aanraking van zijn vingers, fragiel. Zijn ogen scanden het papier en merkten al snel dat hij een steel type moest halen. Hij kon het niet laten, een zachte, geïrriteerde kreun ontsnapte hem. Van alle types, moest het een steel type zijn. Het type waar hij nou net, exact, niks mee kon. Alpha was volledig in het nadeel met de immuniteit tegen poison en wat kon een spook nou doen zoals Phi? Hij keek met een diepe frons naar zijn Pokémon, maar besefte zich vervolgens het volgende. Use your brain if you have one.

Ze wilden dat hij weer zijn intelligentie zou bewijzen.

Zijn vorige missie had hij ook met creativiteit opgelost. Misschien wilden ze zijn potentie zien, zien hoe hij zijn Pokémon gebruikte in een nadelige situatie. En met die gedachte, verscheen er een zwakke grijns op zijn lippen. Oh.. Zeker. Hij zou ze laten zien wat hij kon. Met een zachte, korte fluit riep hij Phi en Alpha bij zich, de Pokémon ondertussen afgericht en gewend aan hem en liep hij naar het dichtstbijzijnde Pokémon center. Eerst maar eens een catalogus bij elkaar pakken voor de Steel types van de regio. Vanaf daar.. konden ze wel verder zien.

Hij had zijn target al vrij snel gevonden, een Bronzor zou het makkelijkst te verkrijgen zijn, zeker gezien het half psychic was. Hij had tevens zijn Pokédex open geklapt op de tafel om in te zien welke aanvallen zijn Pokémon nou precies konden gebruiken om dit te fixen. Hij had al vrij snel gezien dat Misdreavus wél super effective kon zijn met haar Astonish, maar daar hield het ook op. Nidoran zou volledig in het nadeel zijn. Een Fire Type vangen zou doenbaar kunnen zijn, maar tegelijkertijd zat je dan met Heat Proof. Hij zuchtte zwakjes. "Als je nou meer ghost type moves zou kunnen Phi, was dat heel mooi meegenomen," mompelde hij, een beetje binnensmonds waarna hij zijn hoofd kort schudde. In ieder geval kon Phi de eerste wave zijn om een Bronzor te overrompelen, maar het was al vrij snel duidelijk dat hij wat meer kracht had. Dark Types leken hem wel wat, een extra ghost type was niet nodig. Maar wat ging hij vangen dan? Zijn ogen bleven hangen op zijn note van een Stunky, maar die stonken als de neten. Hij gromde wat binnensmonds en sloeg de bladzijde over. Sneasel? Heel snel, maar een glass canon eerste klas. En helemaal in het noorden in de steenkou, thanks but no thanks. Zijn ogen bleven hangen op een Poochyena. Dat zou nog wel eens kunnen werken... Hij stond met een ruk op, waarop Alpha wakker schrok en hem kort, boos kwetterend aankeek. Met één blik was de Pokémon alweer stil. Hij wist wie de baas was.

Hij had weer besloten de taxi te nemen, wetende dat Team Zekrom laten wachten alles behalve een goed idee was. Hij moest naar Veilstone City en afreizen naar het zuiden, wilde hij Poochyena's vinden. Hij had weinig met de hondachtige hyena's, maar ze kenden bite op een laag level. Dus het zou in ieder geval kortstondig nuttig zijn. In de verte zag hij nog Ponyta's grazen en voor een moment twijfelde hij, maar desondanks stapte hij voorwaarts, tot hij een klein groepje Poochyena's in de verte zag, spelend met elkaar. Hij had er maar eentje nodig, sneu voor deze familie, maar het was niet anders. Hij liet Alpha weer uit zijn Pokéball. De jonge Nidoran rekte zich uit en schudde vervolgens kort met zijn lichaam, waarna hij opkeek naar zijn trainer, wachtend op een commando zoals het hoorde. "Focus Energy, Poison Sting. Die grote linker." beval Gabriel de Pokémon rustig. De Poochyena's hadden hen nog niet als een gevaar gezien immers. Hij had echter zijn target al uitgekozen, een sterk uitziende Poochyena die zeker een miezerige Bronzor aan kon. De Nidoran sloot zijn ogen en gloeide eventjes oranje op, waarna hij naar voren sprong en een welgemikte Poison Sting op de Poochyena afvuurde. De groep aan hondjes schoot uit elkaar terwijl de Poochyena in kwestie vol geraakt werd door een Critical Hit. Het was nog ergens goed voor, die Focus Energy.

Natuurlijk gaf de Poochyena het niet meteen op, Gabriel had hem immers uitgekozen op zijn gedrag. Als hij nu al zielig ging liggen jammeren, dan was het heel teleurstellend geweest. De Poochyena kwam aanrennen en beet Alpha, de Nidoran kort in het rond schuddend voordat de giftige uitscheidingen van de stekels van de Nidoran hem teveel werden. Samen met de poison status die hij van de Poison Sting had ontvangen, kromp hij even kort in elkaar. "Peck," beval Gabriel op een rustige toon, waarna de Nidoran naar voren rende en de Poochyena hard sloeg met de stekel op zijn kop. Het was niet helemaal een peck, maar goed, het heette zo en het werkte. De Poochyena sprong naar achteren en gromde diep in zijn keel, waarna hij naar voren spurtte en de Nidoran tacklede. Daarna aarzelde hij weer, duidelijk gepijnigd door het vergif. Ach het arme ding, Gabriel moest het maar snel uit zijn leiden verlossen door het te vangen. Hij liet een Pokéball groot worden in zijn hand terwijl hij het laatste commando gaf. "Nog een keer Peck." Zijn toon was kalm, een beetje detached. De Nidoran sloeg de Poochyena nog een keer hard met de hoorn, waarna Gabriel de Pokéball gooide.

> Nidoran used Focus Energy
> Nidoran used Poison Sing
Poochyena was poisoned
Poochyena used Bite
Poochyena was hurt by its poison
> Nidoran used Peck
Poochyena used Tackle
Poochyena was hurt by its poison
>Nidoran used Peck
>>Pokéball thrown

Hij pakte de Pokéball van de Poochyena op met zachte lederen handschoenen, zachtjes hummend in tevredenheid. Dit was exact wat hij nodig had. Waarschijnlijk hield hij de pup niet, maar het was in ieder geval iets wat wat kon aanrichten op een Bronzor. En dat was genoeg. Hij liet de Pokéball in zijn zak glijden en knikte naar zijn Nidoran, waarna hij zichzelf kort uitrekte. Het leven werd in ieder geval wat beter nu. Misschien kon hij de Poochyena wel Wonder Traden ofzo. Het was in ieder geval iets. De jongeman gaapte kort, waarna hij zichzelf weer een baan maakte naar Veilstone City. Hier waren immers geen Bronzor's, daarvoor moest hij richting Eterna City.

Gelukkig was de taxi gewillig en zoals hij bij zijn vorige taak had gedaan, kon hij goed nadenken over zijn volgende stap. Wellicht zou hij beginnen met Phi, daarna wisselen. Dan kon Poochyena hier het afmaken. Hij had de Pokémon nog niet eens een naam gegeven, zo onbelangrijk was de Pokémon in de grand scheme of things. Alleen maar een Means to an end. Maar goed, waren al zijn Pokémon dat niet? Stiekem? Een klein beetje? Hij schudde de gedachte van zich af, zo harteloos was hij niet. Nee hoor. Totaal niet.

Het was eventjes zwaaien op zijn benen terwijl uit de taxi kwam. Hij kon toch nog niet zo heel erg goed wennen aan deze Taxi's in de lucht, maar desondanks was hij gelukkig met de aanwezigheid ervan. Hij verspilde niet veel tijd en ging meteen richting de Wayward Cave. Hij had gelezen dat Bronzor op meerdere plekken voorkwam, maar hier was de minste ruis, de minste andere Pokémon die tevoorschijn konden komen waar hij geen behoefte aan had. Hier had hij de grootste kans om meteen te zien wat hij wilde zien. Hij klikte zijn zaklamp aan terwijl hij de grot naar binnen stapte, de bundel in het rond schijnend. Voor nu zag hij helemaal niks, maar goed, wat kon je verwachten? Dat een Bronzor zich aan de ingang kwam presenteren van hallo, hier ben ik, come and get me? Droom lekker verder. Hij lachte kort, intern, maar stapte daarna verder met een stalen gezicht. Hij zou vanzelf wel een Bronzor tegenkomen. Ze waren niet zeldzaam hier.

Toch moest hij verrassend lang lopen totdat hij eindelijk een gekke metalen plaat rond zag zweven. Bronzor's waren zo lelijk, hij zag de appeal niet. Maar een missie was een missie en hij zou een steel Pokémon leveren. Wat ze er ook aan hadden, was zijn zaak niet. Hij liet de Pokéball van zijn Misdreavus open springen. Eerst maar eventjes wat free damage... "Astonish," deelde hij zijn Pokémon kalm mede, waarna de Misdreavus naar voren schoot en hard gilde voor de Bronzor. De metalen plaat schrok zo dat hij uit de lucht donderde en met een kletter op de grond viel. Dit moment gebruikte Gabriel alweer om zijn Misdreavus terug te roepen in de Pokéball en de Poochyena naar voren te roepen. Let's dance, stuk metaal. De Bronzor kwam weer omhoog met een confusion, waarschijnlijk in de verwachting dat de Misdreavus er nog zou staan, maar de Poochyena schudde het enkel met een licht verveelde blik van zijn pels af. "Bite,"  sprak hij kort, waarna de Poochyena grommend naar voren sprong en zijn tanden diep, erg diep in het harde metaal proberend te drukken. Dat kon niet fijn voelen, maar het werkte wel. De Bronzor schudde de Poochyena van zich af en sloeg deze hard op zijn hoofd met zijn lichaam. Waarschijnlijk moest dat een Tackle voorstellen?

Bite was echter effectief genoeg, dus het maakte Gabe niet uit of de tanden van de Pokémon zeer gingen doen. "Bite," beval hij dan ook opnieuw. De Poochyena aarzelde voor een moment, maar sprong toch omhoog met gloeiende tanden. Ah, zie je, waarschijnlijk deed het hem niks, het was gewoon een aanval. De Bronzor deed het echter heel veel. Het stuk metaal begon steeds harder te schudden om de Poochyena weg te schudden en voerde vervolgens een Payback uit. De Poochyena schoof wat naar achteren en schudde zijn ruwe pels uit. Dat viel dan ook nog wel mee. Hij had absoluut de juiste Pokémon gevangen voor deze missie. "Bite." Zijn laatste commando galmde door de gang heen en de Poochyena sprong naar voren, nog een keer een bite uitvoerend. Terwijl de Pokémon de Bronzor nog stevig vast had, gooide Gabriel zijn Pokéball. Hop hop, in de ball jij. Terwijl de Bronzor opgezogen werd, zag hij dat een stuk tand afgebroken was van de Poochyena. Oh, nou ja, blijkbaar was zo'n Bronzor dan toch hard.

> Misdreavus used Astonish
Bronzor Flinched
>> Gabriel Switches to Poochyena
Bronzor used Confusion
> Poochyena used Bite
Bronzor used Tackle
> Poochyena used Bite
Bronzor used Payback
> Poochyena used Bite
>> Gabriel threw a Pokéball.

Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk Muk

Muk

Terwijl hij zijn handschoen om de Pokéball sloot, hoorde hij een boos gezoem om de hoek. Toen de Bronzong verscheen, wist hij niet hoe snel hij zich uit de voeten moest maken. Hij draaide zich om zijn as en begon het op een lopen te zetten, hard, steeds harder. Maar de stalactieten boven zijn hoofd begonnen te beven en te schudden. Het begon met kleine kiezels die een beetje naar beneden begonnen te vallen. Maar al snel genoeg begonnen er grote brokken steen rond hem op de grond te vangen. Arceus verdomme. Muk

Hij had deze Bronzor nodig, hij ging deze niet teruggeven aan deze Bronzong. Wat was het überhaupt? Een cultleider? Een moeder? Hadden Bronzor's moeders? Hoe maakte dit überhaupt eieren? Kwamen ze niet gewoon uit de Mukin' grond? Terwijl er een flink stuk steen hem tegen zijn achterhoofd ketste, voelde hij zich even licht in zijn hoofd worden. De uitgang was wel zichtbaar, maar voordat hij die bereikt had, was hij dood en begraven onder stenen. Death by Bronzong. Zoals altijd moest hij het van zijn hoofd hebben. Het was zonde.. Maar het zou kunnen werken. Hij draaide zich om, greep één van zijn laatste Pokéballs en gooide deze naar de Bronzong. De Pokéball sprong open, zoog de Bronzong op en viel op de grond neer. Hij verwachtte het wezen niet te vangen. Hij wilde het wezen niet eens hebben. Maar de stenen stopten met trillen vanaf het moment dat de Bronzong verdween. Hij draaide zich om, niet eens kijkend hoe lang de Pokéball heen en weer bleef schudden. Hij zette het weer op een lopen, de grot uit. De gebruikte Pokéball zou hij wel een andere keer gaan zoeken.

De grot echode met metaalachtig gekrijs. Ja, nee, die Pokéball haalde hij zeer zeker later wel op. Niet nu, absoluut niet nu. Nope nope nope. Had zijn Poochyena het eigenlijk gered? Hij keek eventjes naar de hond die verderop zat uit te hijgen. Ja, nee, top. Oké. Hij hief de Pokéball van de Pokémon en liet deze terugkeren naar zijn ball. Wat hij met die deed, zag hij later wel weer.

Hij zette een ferme pas in om terug naar Eterna City te komen, Bronzor op zak. Hij bleef niet lang hangen, voor het geval de gekke Bronzong besloot hem nog úit Wayward Cave te volgen. Hij voelde zich pas weer enigszins veilig toen hij de stadsgates van Eterna City doorliep. Hier zou hij dat maffe ding toch wel kwijt zijn? Hij mocht het hopen. Wie weet wat voor een zieke dedication dat rotding had. Al snel had hij zijn Team Zekrom contactpersoon gevonden en liet hij de Pokéball van de Bronzor in diens zak glijden, onopvallend, casual. Bij deze, waar je om gevraagd hebt.