Tales of

Sinnoh

Ace had niet echt het idee dat het zure gezicht wat hij wierp in de blik van diegene die achter de balie zat zin had toen hem verteld werd wat voor een missie hij moest gaan doen. Hij moest een man in Hearthome City een vrouwelijke Butterfree bezorgen omdat zijn mannelijke Butterfree eenzaam was. Kon die clown niet gewoon met zijn Butterfree naar Eterna Forest gaan en er zélf een zoeken? Maar nee, hij moest weer een verzoek indienen bij de basis en in plaats van dat één of andere sympathieke kneus van de basis op pad werd gestuurd, was het aan Ace om het vuile werk op te knappen. Ace trok dan ook een gezicht dat op onweer stond en hij zuchtte diep, waarna hij besloot dat mokken geen zin had en dat hij maar snel een taxi zou nemen naar Eterna City zodat hij het achter de rug had. Hij liep terug naar de kamer die hij met Finn deelde om al zijn Pokémon behalve Inpulsa achter te laten. Hij wilde de Butterfree immers wel op een gemakkelijke manier vangen, maar niet roosten en daar zou hij Igneel dus beter niet voor kunnen gebruiken. Hij ging naar een aparte ruimte in de basis om een Growlithe te lenen, want hij wist dat zij de geur van Butterfree goed op konden sporen. Samen met de Growlithe en Inpulsa in haar bal liep hij naar buiten, waar hij een taxi staande hield. Hij gaf de coördinaten door en leunde naar achteren, waar hij verveeld keek uit het raam om alles langs hem heen te zien flitsen. Het duurde minstens een uur eer dat hij aan kwam op zijn bestemming en Ace strekte zijn benen nadat hij uit de krappe auto kwam. Hij gaf de taxichauffeur het wisselgeld en liep vervolgens naar de rand van Eterna Forest.

Het geluk stond voor één keer van zijn leven aan zijn kant toen een Butterfree over hem heen kwam vliegen. Ace scande de Pokémon met zijn Pokédex en trok zijn woorden meteen weer terug toen hij zag dat het een mannetje was. Het mannetje liet echter wel een geur achter waar de Growlithe iets mee kon en nadat hij had geblaft, begon hij vooruit te rennen. Ace rende achter de Growlithe aan en bevond zich niet veel later in het bos, waar Growlithe hem langs allerlei bomen begon te begeleiden. Ace was zijn gevoel voor richting lang daarna al meteen kwijt en trok een nors gezicht toen hij niet meer zeker wist of hij bij het teruggaan nu de eerste rechts of de eerste links moest nemen. Hij wilde de Growlithe dan ook net hardop verwensen toen dat de Growlithe tot stilstand kwam. Inmiddels was het al vrij tegen de middag en stond de zon hoog aan de hemel, al kon hij dat niet echt zien door de bomen die boven hem uittorenden. Wat hij wel zag, was een vrij verlaten open plek waar een aantal Butterfree zich verzameld hadden. Ace kneep zijn ogen even kort samen, waarna het tot hem doordrong voor wat de Butterfree daar bij elkaar waren en de jongen kneep geïrriteerd zijn ogen toe, waarna hij met zijn wijs- en middelvinger over zijn neusbrug wreef. ”Ik wil verdomme opslag als ik klaar ben met deze onzin,” gromde hij onder zijn adem door, waarna hij zijn ogen weer opende en zijn Pokédex tevoorschijn haalde. Het was een tergend irritant, langzame job om elke Butterfree te scannen, maar uiteindelijk had hij toch zijn vrouwelijke exemplaar gevonden waar hij zijn zinnen op zette. Zonder omhaal haalde hij dan ook Inpulsa tevoorschijn, iets waar hij achteraf misschien beter over na had kunnen denken.

Inpulsa zwierde namelijk haar armen vrolijk boven haar hoofd, zette het op een brullen en begon daarna vol in de richting van de Butterfree te rennen. ”Inpulsa,” grauwde Ace geïrriteerd onder zijn adem door, maar de Electabuzz was al bij het groepje Butterfree aangekomen, dat natuurlijk geen op hol geslagen Electric type in hun midden had verwacht en dus vol op de vlucht sloeg. En zo ook het exemplaar dat Ace op het oog had. ”Volg de geur die zij achterlaat,” snauwde hij naar de Growlithe terwijl hij het zelf op een rennen zette. ”Inpulsa, Thunder Punch op die Butterfree daar recht voor je.” Misschien wat drastisch, maar wat kon hij anders? Inpulsa leek gelukkig deze keer wel de ernst van de situatie in te schatten – en ook haar eigen vergissing te beseffen – en haalde vol met een elektrische vuist uit naar de Butterfree voor haar. De stoot was voldoende om de Butterfree tegen de grond te maaien, maar waar Ace niet op gerekend had, was dat de andere Butterfree zich omdraaiden en in een beschermende cirkel om haar heen begonnen te vliegen. Ace wist dat dit allemaal mannetjes waren van de eerste keer dat hij ze gescand had en hij onderdrukte een diepe zucht. Really? Wat was dit? Een of andere slechte film waarbij tien mannetjes streden voor het vrouwtje? Verdomme. Had hij Igneel toch maar meegenomen. ”Inpulsa, maak je klaar voor te vechten,” gromde hij naar zijn Electabuzz, welke blij leek te zijn met het vooruitzicht om te vechten. Een uitdagende blik verscheen in haar ogen terwijl ze elektriciteit tussen de pinnen op haar hoofd doorlaadde. ”Richt je concentratie op het vrouwtje en gebruik daarbij Shock Wave op alle idioten die dat proberen te verhinderen,” sprak Ace op een kille toon.

Het gevolg van dat commando was dat een hoop Butterfree tegelijkertijd naar Inpulsa zweefden, al had Inpulsa er weinig moeite mee om haar elektrische aanvallen te gebruiken om ze te verdrijven. Ace hield de kraag van zijn vest tegen zijn mond en neus gedrukt toen er verschillende Sleep Powder’s, Stune Spore’s en Poison Powder’s in zijn richting kwamen. Het voordeel was dat Inpulsa doel kon treffen met haar elektrische aanvallen voordat de Butterfree haar raakten. Het nadeel was dat door de verschillende poeders die door de lucht zweefden zowel Inpulsa als Ace het zicht al snel op de vrouwelijke Butterfree begonnen te verliezen. Toen het merendeel van de mannelijke Butterfree op de grond lagen, was Ace dan ook verwoed om zich heen aan het kijken. Growlithe, de leen-Pokémon die hij van de basis mee had genomen, had Ace’s commando echter loyaal opgevolgd en begon al blaffend naar voren te rennen. Ace en Inpulsa wisselden een blik met elkaar uit, waarna ze de achtervolging in begonnen te zetten. Het viel Ace mee dat Inpulsa daarbij niet tegen de grond ging, al was het wel redelijk hilarisch om te zien hoe ze haar staart, waar ze onmogelijk over kon struikelen, recht naar achteren hield om waarschijnlijk te voorkomen dat ze zou struikelen. Inpulsa wierp hem een zure blik toe toen ze in de gaten had dat haar trainer met haar angst zat te gniffelen. De aandacht van de twee werd al snel weer naar het tafereel voor hun gericht toen ze twee Butterfree voor hun uit zagen vliegen. ”Inpulsa,” gromde Ace, maar hij hoefde niet veel meer te zeggen; de Shock Wave landde al op de Butterfree aan de linkerkant voordat Ace zijn commando af kon maken. Ace scande de andere Butterfree en zag dat dat het vrouwtje was.

”Shock Wave,” sprak hij snel toen dat de Butterfree weer weg probeerde te glippen. Deze keer had ze geen heel arsenaal aan mannelijke Butterfree dat haar kon beschermen en Ace vond dat hij weer genoeg tijd had verspild aan deze onzin, dus hij koos dan maar voor de snelle optie. De aanval was raak, wat vast veel schade moest doen, maar de Butterfree gaf nog niet zo snel op als Ace had gedacht en haar ogen begonnen al snel rood te gloeien. Heel even werd Inpulsa paars omhuld en kneep ze kort haar ogen dicht, waarna ze deze weer met een grom opende. ”Doe Quick Attack om dichterbij te komen en val haar daarna aan met Ice Punch. Richt op haar vleugels,” sprak Ace op een kille toon. Inpulsa gaf een knikje en deed wat hij vroeg, waarna ze binnen een paar seconden bij de Butterfree stond en uithaalde met haar Ice Punch. Hoewel de Ice Punch de vleugel van de Butterfree raakte, raakte ze niet bevroren en Ace klakte geïrriteerd met zijn tong toen ze met haar vleugels begon te klapperen en er niet veel later poeder op Inpulsa neerdaalde. Een Stun Spore. ”Thunder Wave,” sprak hij kil. Inpulsa brak door de paralyzed status heen en voerde een Thunder Wave uit. Nu dat de Butterfree ook verlamd was, waren ze qua snelheid weer op hetzelfde level en zou Inpulsa sneller zijn. ”Gebruik weer Quick Attack om dichterbij te komen en ga daarna voor een Fire Punch,” sprak hij kil. Hij had de Butterfree eigenlijk niet te veel willen laten lijden, maar ze irriteerde hem mateloos en hij zou wel langs het Pokémon Center gaan om haar te helen zodat de man niks zou merken als ze te ernstig gewond raakte.

Tot zijn irritatie blokkeerde de verlamde status van Inpulsa haar Quick Attack, hoewel ze wel nog kon uithalen met haar Fire Punch. De Butterfree wist dit echter succesvol te ontwijken en ging voor een Psybeam. Ace knarste met zijn tanden toen de aanval raak was en besloot dat hij dan maar voor aanvallen zou gaan die niet zouden missen. ”Inpulsa, doe Swift en volg het daarna meteen op met Shock Wave,” sprak hij op een kille toon. Deze keer raakte Inpulsa beide keren niet verlamd en haalde de Swift de Butterfree naar de grond, waarna de Shock Wave haar het liet uitschreeuwen van de pijn. Als een zielig hoopje lag ze neer op de grond en Ace zuchtte, waarna hij de Assist Ball tevoorschijn haalde. Ze had twee Shock Wave’s, een Ice Punch en een Fire Punch geïncasseerd. Hij vond dat het nu wel genoeg was. Hij was geen beul. En dus vergrootte hij de Assist Ball en gooide deze vervolgens in een simpele zwaai in de lucht naar de Butterfree toe, waarna hij met over elkaar geslagen armen toekeek hoe de bal heen en weer begon te wiebelen.

De klik die volgde, was er één die Ace al verwacht had. Hij zou behoorlijk offended zijn geweest en serieus Impulsa’s capaciteiten in twijfel hebben getrokken als dat niet zo was geweest. Maar goed, Inpulsa’s reputatie was bij deze veilig en Ace liep naar de bal om hem op te pakken. ”En nu maken dat we wegkomen hier,” gromde hij naar Inpulsa, welke er al een stuk minder vrolijk uitzag dan eerst. Hij observeerde haar kort, keerde haar terug in haar Poké Ball en liep toen het bos uit. Hij stopte in het Pokémon Center van Eterna City, waar hij zowel de Poké Ball van Inpulsa als die van de Butterfree weggaf. Het volgende uur zat hij vervolgens met een redelijk zuur gezicht te luisteren naar één of ander verhaal van een oud getrouwd stel waar hij helemaal geen behoefte aan had om het te horen. Hij was echter ook weer niet zo bruut dat hij ze afkapte en na er dan ook dik tegen zijn zin naar geluisterd te hebben, pakte hij de Poké Ball’s van Inpulsa en de Butterfree aan en verliet hij zo snel mogelijk het Center. Hij hield een taxi aan die hem terug zou brengen naar Hearthome City, waar hij nog eens een dik uur onderweg was en verveeld naar buiten zat te kijken. Hij had onderweg naar Hearthome City al de coördinaten van de basis gekregen waar dat de man woonde en gaf die dan ook door aan de chauffeur, wetend dat hij voor deze kleine omleiding waarschijnlijk meer geld ging aanrekenen. De afzetters. Het bleek dat hij daar gelijk in had toen hij een dik anderhalf uur later aankwam op zijn bestemming en met een zuur gezicht gaf hij het geld af, waarna hij uitstapte en met een licht opgetrokken wenkbrauw naar het roze met bloementjes versierd huis voor hem keek. Oh boy.

En als hij al dacht dat zijn humeur niet slechter kon, dan werd het tegendeel maar weer eens bewezen toen een man met groen haar, een erg strakke blouse en een nog strakkere jeans de deur open deed. Ace probeerde zijn norse gezichtsuitdrukking te verhullen toen een Butterfree – een mannetje, uiteraard – achter hem door kwam zweven. De Growlithe, welke hij als leen-Pokémon mee had genomen en welke zich tot dusver braaf stilletjes had gehouden, liet een korte grom ontsnappen, maar Ace deed geen moeite om naar beneden te kijken. ”Ben jij van de basis, schat?” vroeg de man op een toon waarop Ace al kon merken voor welke partij hij zou kiezen als er zich zowel mannen als vrouwen in de kamer bevonden. En daar had hij dan ook helemaal geen problemen mee, maar hem schat noemen? Dat was wat anders. ”Ace is de naam,” sprak hij dan ook kil. En hij haalde de Assist Ball van de vrouwtjes Butterfree tevoorschijn, maar voordat hij deze in de hand van de man kon duwen en weg kon gaan, werd hij al aan zijn mouw naar binnen gesleurd. De deur werd achter hem dichtgegooid en Ace trok een gezicht toen de man hem helemaal de woonkamer in meesleurde, hem op een stoel drukte en vervolgens met een porseleinen kopje aan kwam zetten. ”Thee?” vroeg hij en voordat Ace kon weigeren, werd er al thee voor hem ingeschonken. Met een diepe zucht liet Ace zijn elleboog op de tafel steunen en zijn hand in zijn kin rusten terwijl hij verveeld toekeek hoe de man met grote bewegingen thee voor hem in begon te schenken. Moest dit nu echt?

”Nu, le moment suprême,” zei de man en hij klapte opgewonden in zijn handen terwijl hij knikte naar de bal die Ace bij zich had. Ace liet de Butterfree zonder al te veel enthousiasme ontsnappen. Hij zag dat de man al een strik om zijn Butterfree heen had gedaan en het leek erop dat hij in tranen ging uitbarsten toen de twee Butterfree kennis met elkaar maakten en het goed met elkaar leken te vinden. Ace rolde met zijn ogen toen de man met een roze strik kwam aanzetten voor de vrouwtjes Butterfree, welke daar niks op tegen leek te hebben. ”Zijn ze niet fantastisch samen, schat?” vroeg de man emotioneel terwijl hij met zijn handen in elkaar gevlochten en een warme blik in zijn ogen naar de twee Butterfree keek. ”Goh, echt énig,” zei Ace op een sarcastische toon, maar als de man dat al gehoord had, dan besloot hij om dat te negeren. Hij draaide zich weer naar de keuken en toen hij ook nog eens met een schaal vol koekjes kwam aanzetten, was dat voor Ace teken om weg te gaan. ”Hoe leuk ik het hier ook vind, ik heb afgesproken met een collega om een shift te gaan doen,” zei Ace vlug en hij stond op, waarna hij demonstratief nog wat stappen deed om de afstand tussen hem en de man zo groot mogelijk te maken. De man negeerde echter de duidelijk opgestelde grenzen en kwam naar Ace toe, waarna hij de jongen omhelsde. Ace, die nog net niet aan het kermen was van ellende, gaf de man een droog klopje op zijn rug en maakte zich zo snel mogelijk los als dat kon. Daarna draaide hij zich om en stak zijn hand over zijn schouder naar de man op toen de man hem nog groette, waarna hij de deur achter zich met een klap dicht liet vallen en naar de basis belde om door te geven dat hij de Butterfree af had gegeven. En nu mochten ze van hem de hoogste boom in kruipen die ze konden vinden. Dit deed hij niet meer.