Tales of

Sinnoh

Hoewel Ace hier al wel enkele maanden woonde, was hij nog nooit naar de Sendoff Springs gegaan. Het zou blijkbaar een heel mooi plekje ergens buiten Veilstone City zijn, maar je moest er wel een hele bergbeklimming voor doen. Ace was niet echt iemand die interesse had in de natuur om zich heen, maar hij was er vrij zeker van dat Finn dat wel was en dus had hij zijn beste vriend in eerste instantie mee willen vragen, maar die was er niet. Waarschijnlijk naar een quest of zo. Ace dacht kort na, maar bedacht zich dat een kleine break van zijn taken niet slecht zou zijn. En misschien kon hij toch een beetje gevoel krijgen voor de natuur zodat hij begreep waar Finn het over had. Yeah right. Ace rolde met zijn ogen en trok zijn capuchon over zijn hoofd heen toen hij merkte dat het zou gaan regenen. Hoewel hij al zijn Pokémon in hun bal had gelaten, had hij ze wel meegenomen. En ook een rugzak met eten, een slaapzak en drinken in, want hij was er vrij zeker van dat hij op dat plaatsje moest blijven overnachten. De band van de rugzak schuurde onaangenaam tegen zijn gekneusde schouder aan, maar Ace negeerde het zoals hij al zijn lichamelijke klachten negeerde en begon aan de tocht. Het was een vrij zware tocht en de bordjes die het aantal kilometers aangaven tot hij Sendoff Spring zou bereiken, hielpen niet echt. De regen maakte de grond onder hem verraderlijk glad en tot dusver had Ace zich uit de problemen weten te houden, tot op het moment dat hij een misstap maakte. De grond onder hem begon te breken en voordat Ace weg kon springen, brokkelde de grond al onder hem af en viel hij naar opzij, recht op zijn gekneusde schouder. Een golf van misselijkheid ging door hem heen en Ace hield beschermend zijn ene hand tegen zijn schouder aan terwijl hij een heel stuk door naar beneden gleed. Het was een boom dat zowel gunstig als ongunstig in zijn pad verscheen dat hem tot stilstand liet houden en Ace kreunde terwijl hij zichzelf met zijn rug tegen de boom duwde, zijn voeten zo plaatsend dat hij niet verder naar beneden zou glijden. Zijn schouder was op dit punt verschrikkelijk pijnlijk aan het kloppen en Ace leunde met zijn achterhoofd tegen de boom aan terwijl hij zijn rode ogen sloot. Hij ging nooit meer de fucking natuur in. Dat was één ding dat zeker was.