A Trip to The Kip - za sep 11, 2021 3:28 pm
Adam Pine
Crescent Moon
 | Met zijn laarzen maakte hij zijn weg langzaam door het drassige landschap. Het had kortgeleden flink geregend. Adam besloot dat hij deze gedwongen vertraging van snelheid ging gebruiken als een uitgerekende kans om eens goed om zich heen te kijken. Hij had begrepen dat er verschillende soorten terrein hier in de Friend Safari te vinden waren, maar om de een of andere reden was hij bij de graslanden uitgekomen met hier en daar kleine bossen, rivieren en heuvels. Hij had voor nu nog even geen van zijn pokémon uit hun pokéball gehaald. Er hing iets mysterieus op deze plek naar zijn idee, en dat wilde hij even alleen ervaren. Normaliter is het mooi om dingen samen mee te maken, maar dat kon nog altijd vandaag. Dat hoefde niet meteen nu. Hij kon horen dat een eindje verderop een rivier stroomde. Adam was benieuwd hoe hard die nu stroomde, gegeven dat het recentelijk nog hard geregend had. Die nieuwsgierigheid, had hij besloten, mocht hem vandaag leiden. Het zachte briesje, en de donkergrijze wolken die boven hem hingen maakte het net ietsje te koud om comfortabel te zijn. Hij vroeg zich af of de pokémon die hier waren daar nu juist van hielden, of juist niet. Misschien waren er wel die aan het chillen waren in hun nestjes ofzo. Wie weet. Naar mate hij dichter bij de rivier kwam, hoe duidelijker het werd dat deze een sterke stroming had. In ieder geval op het moment. Ook was het water vrij troebel nu. En toch zag hij dat er wat pokémon waren die plezier aan het maken waren. Een groepje Mudkip liet zich meevoeren met de stroming, totdat ze bij een steen in het water kwamen. Daar klommen ze op, om vervolgens weer aan de kant te springen. Adam hurkte. Hij zag hoe ze naar een omgevallen boom stroomopwaarts holden en dan daar van af het water in sprongen. Zijn mondhoeken krulden omhoog. Veel mensen zouden dit weer, en regen et cetera maar vervelend vinden, maar deze groep Mudkip wisten hoe het moest. Zijn wisten dat ze er een spelletje van konden maken. Toen de Mudkip weer langs dreven zwaaide Adam naar ze. Het was erg koddig om naar te kijken. En er was geen reden voor zorg, Mudkip zijn erg goede zwemmers, dus er kon eigenlijk niks misgaan. Het zwaaien had schijnbaar de aandacht getrokken van één van de Mudkip. In plaats dat deze met de rest van de groep mee ging, kwam deze naar Adam toe gezwommen. Voorzichtig stapte deze het water uit en ging op een metertje afstand staan. Adam glimlachte. Wat leuk, deze, wat een nieuwsgierige. Net als Barry. Nouja, toch een beetje anders. Barry liep gewoon overal meteen op af. “Hoi.” Zei Adam. “Kip.” Zei de Mudkip, die vervolgens ging zitten. “Wat leuk dat je even hallo komt zeggen. Ik zag dat je het erg leuk had in het water.” “Mud, Mud Kip.” Legde de Mudkip uit. “Ja, ik vind het zeker een goed bedacht spelletje.” De Mudkip stond op, en kwam naar Adam, die nog altijd gehurkt zat, toe gelopen. De Mudkip begon onderzoekend naar zijn laarzen te kijken. “Dat zijn mijn laarzen.” Zei Adam. “Die zorgen ervoor dat ik goed door de modder en plassen water kan lopen.” De Mudkip keek op. “Ik maak geen grapje hoor haha.” Grinnikte Adam. De Mudkip plofte weer op haar kont. “Kip.” Zei ze met wat ongeloof in haar stem. “Zeg,” Zei Adam terwijl hij een lege pokéball pakte. “zou je misschien deel willen uitmaken van mijn team?” Vroeg hij, terwijl hij de pokéball tegen haar hoofdje aan drukte.  |
