Tales of

Sinnoh

Ze had om gezondheidsredenen afscheid moeten nemen van haar Chocolate lijn. Ze baalde er ontzettend van, ze was juist zo tevreden en trots met deze Pokémon. Maar soms zat het mee, soms zat het tegen. Ze moest wat, ze moest iets. En ze kon niet bij de pakken neer blijven zitten. Vandaar ook dat haar eerste actie was dat ze met haar Eevee naar de Lost Tower ging. Ze had de oproep van Professor Cypress gezien en besloot er gewoon voor te gaan. Ze drukte de krakende door open en stapte naar binnen, haar Skitty en haar Eevee op haar hielen. "Eens zien Bailey wat Cypress allemaal over praatte, voel jij al wat?" vroeg ze haar Pokémon, over haar schouder kijkend.

Spontaan begon de Eevee te gloeien en ze sprong iets achteruit. "What the?" begon ze, wat geschokt. Evolvde ze? Nu? Een Espeon? Maar de oren van de Pokémon begonnen er anders uit te zien in de blauwe gloed die ze uitstootte. De vorm werd anders en de staart bleef fluffy, leek haast transparant te worden. Wat geschokt keek ze naar haar Eevee, waar ze de Pokédex meteen op richtte, met iets trillende handen. Dit was niet wat ze verwacht had. Ze kende deze evolutie niet? De Pokédex wist haar te vertellen dat de Pokémon Phanteon heette, maar daar hield het ook op. Alles leeg. "Wow," ademde ze zachtjes, waarna ze naast Bailey neerzakte en haar voorzichtig over haar oren aaide.

Ze pakte al lachend nog een keertje de wangfluff van haar Phanteon vast, de Pokémon goed bestuderend. De oren en de staart leken wel transparant, op te gaan in de lucht zoals een spook betaamde. Bailey leek er zelf ook nog een klein beetje van onder de indruk, en trok haar hoofdje los om een keertje om haar as te draaien, kijkend naar zichzelf. "Is het niet cool, Bailey?" besloot Lyra al lachend te vragen. Ze stak haar hand uit en aaide de Pokémon over het hoofdje, waarna Aardbei ook nieuwsgierig even kwam snuffen.

Al snel verscheen er echter een ander wezentje, een kleine Pokémon die ze nog niet eerder had gezien? Het leek wel een klein draakje, duidelijk ook een spookje. Hij keek een beetje niet zeer intelligent uit zijn ogen, maar dat mocht, niet iedereen was dat toebedeeld. Ze vond hem wel grappig. "Hey uk," merkte ze op, waarna ze haar hand even kort uitstak naar het draakje, al lachend, maar al snel toen ze dat gedaan had, schoot de Pokémon weer weg. Ze kon nog net de Pokédex op de Pokémon richten voor hij verdween, waardoor ze de naam Dreepy kreeg. Hah. Wat een grappige Pokémon. Ze kwam overeind en klopte haar kleding af, waarna ze Phanteon wenkte en achter de Dreepy aan ging, nieuwsgierig waar hij heen was gegaan.

[Not this one]

Misschien was het wel een beetje morbide, hier tussen de grafstenen lopen met je Pokémon. Aardbei en Bailey leken er echter niet heel erg veel last van te hebben. Deze stapten gewoon ertussendoor, even nieuwsgierig als hun eigenaar. Af en toe draaide de Skitty zich om, om vervolgens de spinnewebben weg te duwen met haar staart, om vervolgens weer vooruit te racen. Bailey bleef wat meer rustig, aan de zijde van haar trainer. Lyra keek er wat verbaasd naar, Bailey was immers altijd de partner in crime van haar Skitty, om vervolgens haar schouders op te halen.

Maar Aardbei, zonder Bailey, kon ook in genoeg andere problemen komen. De Skitty ging nu wel heel erg ver vooruit. Lyra versnelde haar pas iets. "Wacht je even op ons Aard-" begon ze, waarna er ineens een nieuwe Dreepy verscheen. Daar schrok ze zich al het leplazeres van, maar vervolgens trok de Dreepy ook nog een eng gloeiend gezicht. Met een gil van schrik struikelde Lyra achteruit, om vervolgens over een grafsteen heen te vallen. Met een plof kwam ze op de harde grond terecht, midden in een stapel spinnenwebben, waardoor ze weer gilde. Iew, ieuw iew! Ze krabbelde overeind, haar benen geschaafd door het ruwe steen en klopte zich in een record tempo weer af. Gatver! Ze haatte deze Pokémon! Tot overmaat van ramp viel het haar ook nog eens op dat ze de grafsteen beschadigd had. Met een geschrokken zucht stak ze haar hand er wat naar uit. Oh Arceus, hoe kon ze dit fixen? Kreeg ze nu een boete? Ze had geen geld voor een boete. Oh nee.

[Not this one >(]

Al snel begon er een Dreepy om haar heen te zweven. Waar kwamen ze allemaal vandaan? Ze probeerde hem wat weg te wuiven, het was nu allemaal wel weer goed, ze kon geen Dreepy meer zien. Maar de Dreepy besloot dat negeren geen optie was, want hij deed een Bite aanval op haar Aardbei. De Skitty maakte een hoog, verontwaardigd geluid en sprong achteruit, grommend. Maar de arme Normal Type kon helemaal niks tegen een Dreepy. Ze keek even naar Bailey, maar had van haar ook even geen idee wat de moves waren.

Met een geïrriteerde zucht liet Lyra James Pond de Pokéball uit. "Shoo, Dreepie! James gebruik Water Gun!"De Sobble keek eventjes verbaasd op maar richtte daarna een flinke straal water op de Dreepy, die ondanks dat het niet zo effectief was, er voor nu toch vandoor ging. In zichzelf mompelend, probeerde ze vervolgens nog steeds de stenen weer terug te stapelen zoals ze stonden.

[I have this fear]

Voorzichtig drukte ze de laatste steen weer op de plek, waarna ze wat naar achteren leunde. Met een lichte zucht keek ze naar de grafsteen en veegde ze er het stof vanaf. In het reliëf van de steen kon ze nog net een naam uitmaken. Vergeten, verloren, hier achtergelaten op een steen en nooit meer bezocht. Zou zij ook zo eindigen als ze eenmaal gestorven was? Een lichte zucht rolde over haar lippen heen terwijl ze haar handen tot vuisten balde op haar schoot. Ze zou nooit zo eindigen. Ze zou ervoor zorgen dat ze wat zou betekenen in de wereld. Linksom of rechtsom, welke tegenslag dan ook.

James begon aan haar mouw te trekken en ook Aardbei leek bekomen van de schok van de beet van de Dreepy. De Skitty drukte haar neusje kort tegen de schouder van Lyra aan, waarna deze ook begon te wijzen. Wat was er nou? Lyra keek omhoog net toen ze een gil in de verte hoorde. Een lichte frons stond op haar gezicht, al werd haar gezicht wat meer blanco toen ze een paarse Dreepy zag. Uhm, hallo? Waren de vorigen niet groen? Haar lach werd breed terwijl ze naar Dreepy keek. Hallo daar. Maar voordat ze iets kon zeggen, of doen, vloog de Dreepy overeind en ervandoor met een rotvaart. Oh nee!

Lyra sprong overeind en zette de achtervolging in, weer over de grafstenen heen springend, dit keer met minder schade gelukkig. Gelukkig had ze ook nog een Ralts bij zich. "Midori! Disarming Voice!" riep ze. Ze wist dat Disarming Voice niet kon missen, ze wist dat de Dreepy daar slecht tegen kon, ze zou hem op deze manier laten stoppen in zijn niet bestaande voetstappen. De Dreepy kromp iets ineen door het hoge, echo'ende stemgeluid. De Dreepy draaide zich met een ruk om en na kort gloeiende ogen, leken er insectjes uit elk kiertje en gaatje te komen, haar Ralts bedekkend. Paniekerig sloeg de Ralts om zich heen, duidelijk schade ondervindend van de insecten. Lyra voelde zich eventjes niet goed worden, wat zag dat er naar uit. "Double Team!" riep ze haar Ralts toe, welke na moeilijk focussen en meerdere kopieën van zichzelf wist te maken. "Confusion!" riep ze haar Ralts toe. Alle kopieën hun hoorns begonnen te gloeien, maar slechts eentje liet de Dreepy iets in elkaar krimpen. Ze hoopte dat de Dreepy verward zou raken, maar deze keek nog kraakhelder uit de ogen. In plaats daarvan zakten alle Raltsen om de Dreepy heen kort in elkaar toen de insecten weer aanvielen. Ondertussen schoot de Dreepy naar voren, bek open in een bite aanval, maar hij wist de verkeerde Ralts te grijpen en de kopie verdween in de lucht, vervagend in het niets.

"Disarming Voice!" riep ze haar Ralts toe. Ze wilde hier zo snel mogelijk vanaf zijn, dan kon ze Midori weer in de Pokéball laten verdwijnen en bevrijden van de insecten. Maar voor nu ging ze de Dreepy niet laten gaan. Het was de uitgelezen kans nadat ze van alle Chocolates afscheid had moeten nemen> Deze was voor haar. De Dreepy kromp opnieuw ineen in irritatie. Helaas was was dat actie-reactie, aangezien de ogen van de Dreepy weer begonnen te gloeien. Lyra wist al wat ging komen en ze verafschuwde het. De Dreepy viel alle kopieën tegelijk aan met de Infestation, stuk voor stuk verdwenen ze, totdat er nog maar eentje stond, bedekt onder de smerige insecten. Lyra huiverde en de Ralts jammerde. "Gebruik Hypnosis!" Als ze de Dreepy konden laten slapen, dan waren ze er immers, hopelijk. Maar een gebrek aan concentratie door de Infestation die continu schade bleef opleveren en een Quick Attack van de Dreepy, zorgde ervoor dat de aanval finaal miste. Midori klapte tegen een grafsteen op, kermend.

Lyra beet op haar lip. Ze moest echt gaan focussen op een beter team om Pokémon te vangen, hier waren ze niet in geoefend. "Confusion!" Ze moest opschieten, klaar met dit gevecht was ze. Gelukkig wist ze deze keer wel de Dreepy te verwarren met de aanval. De Dreepy wankelde wat in het rond, een beetje draaiend alsof hijzelf cocktails had gedronken. Hij probeerde nog aan te vallen met een Bite, maar botste vervolgens tegen een grafsteen op. "Gebruik Hypnosis," zei ze Midori, nogmaals, om verwarde Dreepy te laten slapen. Gelukkig viel de Dreepy dit keer wel op de grond en begon deze zachtjes te snurken. Meteen gooide Lyra een Luxuryball naar de Dreepy toe, in de hoop deze te vangen.

Het eerste wat ze deed was Midori optillen van de grond. De Infestation had zich teruggetrokken toen de Dreepy verdween en ze wilde de Ralts een nieuwe infestation besparen. Ze kreeg er zelf al de rillingen van. WIe weet hingen die beestjes hier nog rond. Maar hierna ging haar focus in de richting van de Pokéball. De spanning was groot terwijl ze wachtte op de Pokéball die ritmisch heen en weer schudde op de stoffige grond. Het lichtje knipperde veel feller dan dat het zou moeten in de donkere omgeving. James kroop op haar schouder en keek vol interesse naar wat er gebeurde. Maar uiteindelijk doofde het lichtje en ging de Pokéball weer uit. Drie Razz Berries rolden over de grond heen naast de Pokéball, welke de Dreepy blijkbaar mysterieus had kunnen verstoppen. Met een opgeluchte zucht tilde ze de Pokéball op en liet ze de Dreepy eruit, een zwakke grijns op haar gezicht. "Hey daar, ukkepuk," merkte ze op, terwijl ze eventjes vlug nadacht over een naam. "Cosmopolitan," besloot ze vervolgens. Cosmo, klonk prima. En het drankje was ook prima te drinken. Ze stak voorzichtig haar arm uit en liet de Dreepy zijn handjes om haar uitgestrekte vingers sluiten. Ze lachte vrolijk om de Pokémon terwijl James weer op haar schouder klom om ook aan de Dreepy te ruiken. Toen Lyra ook zeker wist dat de kust veilig was, liet ze ook Midori naar buiten. Voorzichtig, heel voorzichtig zwaaide de timide Ralts naar de Dreepy. Ze wist het al vrij zeker, de Dreepy ging prima in het team passen.