Tales of

Sinnoh

De hand die Misha vast hield werd uit de zijne getrokken en hij voelde een steek van teleurstelling. Maar Raff leek blij. Zijn Eevee vond Emery niet zo leuk maar de Eevee leek al meer op haar gemak toen de Zorua erbij werd geroepen. Misha ontmoette de ogen van de ander en glimlachte ook, iet wat opgelaten. "Nou, laten we dan maar vlug gaan doorzoeken, hm?" Stelde hij voor met een knipoog en hij pakte de hand van de ander gewoon weer vast om te zien wat dat voor effect op hem zou hebben. Nu was het zijn beurt om de leiding te nemen. Aangezien het de vorige keer ook zo goed was gegaan besloot Misha nu ook een willekeurige kant te kiezen. Een lange rij vol duur uitziende graven. Het scheen hem toe dat hoe hoger ze kwamen, hoe duurder de graven werden. "Hoe werkt dat denk je? Pokemon begraven op een verdieping?" Mijmerde hij plots.

Misha stopte even bij een excentrieke grafsteen, het marmer gedecoreerd met moeilijke bloempatronen. Het opschrift las: Audrey, 1943 - 1964. Tenslotte besloot hij er niet lang bij stil te staan en door te lopen, voor het gemak een tweede sigaret opstekende waarna hij zijn hand weer om die van Rafael sloot. Een geluidje een paar rijen verder trok zijn aandacht weer maar hij keek even opzij- en toen omhoog naar zijn metgezel. "Dit was niet wat je in gedachten had, hé?" vroeg hij hem met een iets té onschuldige glimlach. "Een eerste date spenderen op een kerkhof." voegde hij er met een fluistering aan toe. O, hij moest niet zo gemeen zijn maar het was bij Raf te gemakkelijk. Hij kon zich uren vermaken zo maar misschien moest hij niet zó wreed zijn vandaag.

Het duurde een tel voordat Misha's worden op de ander waren ingezonken maar toen dat eenmaal gebeurde, was het effect nog beter dan verwacht. Hij kon praktisch de confusion en realisatie tegelijk zien verschijnen toen het Rafael begon te dagen wat Misha had bedoeld. Hij keek zelf weg met een zelfvoldane grijns om de ander in ieder geval een beetje privacy te geven dit te verwerken, maar kon een zacht gegrinnik niet onderdrukken. De greep op zijn hand versterkte plots en voordat Misha kon registreren wat er aan de hand was, werd hij met een ruk tegen de borst van de ander getrokken. Met een grom landde hij met zijn hoofd tegen Rafaels borst. Hij rook naar pas gewassen was en dure aftershave. Even bleef Misha waar hij was, verward knipperend door Rafael zijn plotse vrijpostigheid. Voorzichtig tuurde Misha omhoog en hij merkte dat Rafael niet naar hem keek maar naar iets anders. Hij keek ook om en zag nog net twee gloeiende rode ogen voordat ze verdwenen in de pokebal in Rafael’s uitgestoken arm. Zijn arm die erg gespierd was .. Ahem. Misha werd weer terug naar de realiteit getrokken toen Rafael zich terugtrok en Misha miste die aanraking meteen. “Dankje voor-” Hij aarzelde even en besloot om toen niet verder te pushen. “Voor het redden van me leven. Leuk beestje heb je daar.” Hij grinnikte bij de aanblik van Rafael’s hoofd. Die arme man was net vuurtoren die zijn zoeklicht had aangezet. “Heb je ze dan allemaal zo of moeten we nog verder?”