Tales of

Sinnoh

Met zijn hoofd rustend op zijn handpalm en zijn elleboog op zijn knie, was Rafael op een grote rots gaan zitten in de grot. Het was een prima plek om zijn pokémon los te laten. Op die manier kon hij goed kijken hoe de vier met elkaar om gingen zonder er echte afleidingen waren. Andere mensen en pokémon waren immers altijd iets waar op gereageerd werd door minstens één van de pokémon. Asme en Lucif waren immers nog erg nieuw in zijn team. Hij had de Eevee en bijzondere Absol erg kort achter elkaar gevangen. In een kwestie van een paar dagen was zijn team een stuk groter geworden. Het enige probleem was dat de twee nog niet helemaal luisterde. Asme zou nog een lange tijd bij hem moeten zijn en een veel betere band nodig hebben om te kunnen evolueren. Pas als ze een Umbreon werd, was ze nuttig voor zijn onderzoek. Lucif daarentegen wilde het liefst niets met niemand te maken hebben maar was juist zijn interessantste pokémon. De gekke, paarse gloed om de pokémon was iets waar hij nog nooit van had gehoord. De oorsprong er van had hij ook nog niet kunnen vinden. Een diepe zucht rolde over zijn lippen terwijl hij zijn hoofd richting het plafond van de grot kantelde. Een grote doorbraak zou op het moment wel fijn zijn maar goed. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan.

Rafael keek weer naar beneden bij het horen van een stem. Een jong meisje kwam zijn kant op gerent en riep van alles. Hij kon er geen woord van verstaan. Met een frons keek hij vanaf zijn rots naar beneden. "Eh?" Blijkbaar zat het er nogal intimiderend uit. Het meisje kreeg ogen als schoteltjes en rende snel de andere kant op. Oh. Wat was er nou aan de hand geweest? Hij had er waarschijnlijk beter rekening mee moeten houden dat dit nog een jong meisje was. Zijn gezichtsuitdrukking zou vanuit die hoek was blijkbaar nogal intimiderend geweest. Een zucht rolde over zijn lippen. Hopelijk was het niet iets dringends geweest. Hij draaide zijn ogen terug naar zijn pokémon. Lucif stond inmiddels met een opgezette vacht tegenover Satar die uitdagend voor hem op en neer sprong. Levia en Asme zaten er samen rustig naar te kijken. Nou dat schoot op. "Satar, laat Lucif met rust als hij niet wil spelen."