Tales of

Sinnoh

Natuurlijk was ze direct naar het festival gegaan, zo snel ze ervan had gehoord. De school had haar vrijaf gegeven. Dus kon ze bij haar ouders slapen, met al haar pokémon. Dat was ook wel weer even fijn. Verzorgd worden door je moeder en gewoon even lekker nergens zorgen over hoeven maken. Of nou ja negens zorgen over maken. Misschien wel een beetje over het feit dat ze toch wel lichtelijk verdwaald was. Of nou ja best wel verdwaald eigenlijk. Ze hield Poppy in haar armen. Ze had dat een goed idee gevonden voor hun bonding. Nu wist ze dat niet meer zo zeker. Haar Popplio leek het nu niet bepaald leuk te vinden eigenlijk. Hij was ook best wel op zichzelf en ze had hem nu één of ander doolhof in gesleept. Om vervolgens ook nog eens flink te verdwalen. Daar leek hij niet heel erg blij mee te zijn. Dus keek hij wat chagrijnig om zich heen, waarbij haar haar echt niet aankeek. Gos, ja goed idee dit Yas. “Kijk dan hoe leuk!” Probeerde ze Poppy op te vrolijken, maar heel veel zin had het niet. Hij bleef stug wegkijken. Wat een gezelligheid weer…

Ze had een speciale pokéball meegekregen. Waarschijnlijk voor het doolhof. Dus die had ze aan haar riem gehangen. Ineens bleef Poppy zijn blik hangen. Ze volgde zijn blik en zag een Turtwig uit het maïs komen. Die was schattig, maar die had ze niet op haar lijstje staan van pokémon die ze ooit nog wilde vangen. Ze zou vast nog wel iets tegen komen, aangezien ze een pokéball had gekregen. Dus groette ze de Turtwig eventjes door haar hand omhoog te doen. Toen liep ze weer verder nog steeds met haar Popplio in haar armen. Die gauw weer een andere kant op keek.

Toen kwam er een schattig bokje uit het maïs. Ze moest even nadenken welke pokémon dat ook alweer was. Dus pakte ze haar pokédex erbij. ‘Skiddo, de grass soort pokémon. Een mount pokémon.’ Ooh ja, dat was ook zo. Met een glimlach stopte ze haar pokédex weer weg. Hij was erg leuk, maar ze zou toch verder lopen. Niet omdat ze ondankbaar wilde zijn, maar omdat ze niet dacht dat de pokémon soort bij haar paste. Ze wilde wel alleen pokémon vangen die echt bij haar paste. Anders zou het niet goed voelen. Poppy keek strak naar de Skiddo. “Niet zo onbeleefd Poppy.” Zei ze zachtjes. Waardoor haar Popplio wel weer wegkeek, maar nu de andere kant strak opkeek. Ze hield nog net een zucht in. Het was wat met hem. Toen liep ze weer door, door het doolhof. Echt, welke kant was de uitgang ook alweer?

Er kwam weer een pokémon uit het maïs. Hé was dat geen Treecko? Alleen die waren toch groen. Ze pakte weer haar pokédex erbij. Ja, het was echt een Treecko. Wel een bijzondere dan. Misschien moest ze deze proberen te vangen. Wie weet wilde iemand anders wel graag een bruine Treecko hebben. Dan kan ze die ruilen tegen een pokémon die wel op haar wensenlijstje stond. “Zullen we deze pokémon een tijdje met ons meenemen Poppy?” Haar Popplio reageerde niet en bleef stug de andere kant op kijken. Even beet Yasmin op haar onderlip. Ze wilde zo graag vrienden met Poppy worden. Toen gooide ze de pokéball naar de Treecko.

Hu was dit een grap? De ball kwam wel tegen de Treecko aan, maar meer gebeurde er niet. Hij kwam ook hard aan volgens mij. De pokémon keek haar verontwaardigd aan. “Ooh sorry!” Riep ze geschrokken. Ik dacht dat dit een pokéball. Ik snap er niks van… Stom, sorry.” Hoe konden ze dat geven dan. Dat was toch sneu. Ook Poppy keek haar een beetje boos aan. Ja, goed voor hun band dit. Not… Ze pakte een pokéball van haarzelf van haar riem. De Treecko bleef namelijk wel zitten en hij viel haar ook nog niet aan. Wat zij wel had gedaan in het geval van die Treecko. Na zo’n knal van een ball. Ze gooide de andere pokéball naar de Treecko.

Dit keer bleef de Treecko wel zitten. Dus kon ze het doolhof weer uit. Of uhm ja. Ze wilde het doolhof in ieder geval weer uit gaan, maar welke kant op. Geïrriteerd keek haar Popplio haar aan. Ooh ja, die vond dit ook allemaal erg leuk zo te zien. Toen sprong Poppy uit haar armen en hupste een kant op. “Weet jij de uitgang nog?” Verder zei ze niks terwijl ze achter Poppy door het maïsdoolhof zigzagde. Haar Popplio wist inderdaad precies waar hij heen moest. Ze wilde doorlopen, maar de medewerker van het doolhof hield haar tegen. Zo snel ze het doolhof weer uit waren. Hij wees naar de event pokéball. Die moest ze weer inleveren. Oké? Wat verrast gaf ze de ball weer terug. Ze pakte toen Poppy weer op. “Bedankt voor het doolhof, dat was erg leuk.” Besloot ze toen maar te zeggen. Ze glimlachte eventjes en liep toen weer door. Ze wilde de rest van het festival ook nog bekijken.

[Topic uit]