Tales of

Sinnoh

Tyson had gehoord van een hele zwerm dreepy's die zich de laatste tijd rond de Lost Tower bevonden, en was er net zoals vele anderen op afgekomen in de hoop om er eentje te vangen. Dreepy's waren interessante pokémon, al had Tyson had eerlijk gezegd nog nooit eentje in het echt gezien. Maar daar ging vandaag verandering in komen! Dat wist hij zeker. Rustig liep hij door de begraaf- en herdenkingsplaats voor overleden pokémon, hij wilde niemands rust hier verstoren. Void was buiten zijn pokéball, en Tyson hoopte dat de litwick zich een beetje zou gedragen vandaag. Void leek zich tussen al deze graven toch wel meer op zijn gemak te voelen dan zijn trainer.

Na eventjes rondgedwaald te hebben, leek Void ineens iets op te merken. "Wat zie je?" vroeg Tyson aan zijn pokémon. Void bewoog zich richting één van de grafstenen, en de coördinator volgde. En ja hoor, achter die grafsteen zag hij iets bewegen. Zou het een dreepy zijn? Nope, dit was zeker geen dreepy. De bewegende schim leek meer op een gastly, dus Tyson draaide zich om en keek naar Void. "Zijn alle dreepy's alweer weg of zo?" vroeg hij aan zijn litwick, die niet echt een antwoord terug had. Misschien moesten ze wat verder omhoog in de toren? Of misschien toch niet, want plots kwam er iets voorbij gezweefd, iets dat meer leek op een dreepy dan hun vorige vondst.

"Jij ziet die dreepy daar ook, toch Void?" Dit keer had de litwick wel een antwoord, en het zou waarschijnlijk vertaald kunnen worden als "ja". "Mooi zo." Tijd om een dreepy te vangen! "Void, gebruik Smog op de dreepy." Dat was toch echt Voids favoriete move, dus waarom zouden ze er niet mee beginnen? Void blies was paars rook spul de lucht in, dit keel gelukkig specifiek richting zijn aangewezen doelwit. De move leek niet zoveel effect te hebben, maar de dreepy leek nu wel vergiftigd te zijn door dat smerige gas. Vervolgens besloot deze dreepy om op Void af te komen en hem aan te vallen met een Bite move. Deze aanval was een stuk effectiever dan wat Void gedaan had, en de litwick leek best wat schade opgelopen te hebben. "Hmm," Tyson moest even denken over wat de volgende move zou worden, maar uiteindelijk had hij zijn keuze nog snel gemaakt. "Hex." Die move zou vrij sterk moeten zijn nu de dreepy vergiftigd was door de smog van Void. En ja hoor, de aanval landde en leek het spookachtige draakje best veel pijn te doen. Ergens voelde Tyson zich een beetje slecht door de pijn die hij deze dreepy aandeed... De dreepy besloot om vervolgens nog een Bite te doen, en volgde deze op met een Astonish wanneer Void zich niet op tijd kon herpakken voor een aanval. "Kun je nog doorgaan?" vroeg Tyson aan zijn litwick, die reageerde met een zwak maar instemmend geluidje, "Oké, mooi zo. Nogmaals Hex dan maar!" Void deed één laatste Hex move die hopelijk sterk genoeg zou zijn om de dreepy te verzwakken tot het punt waar deze gevangen zou kunnen worden.

Dit leek inderdaad wel zo te zijn, dus Tyson gooide een pokéball op de dreepy af. Hopelijk had hij niet al te veel rustende zielen verstoord met dit gevecht...

De pokéball liet al snel het klikgeluidje horen dat duidelijk maakte dat deze dreepy gevangen was. Tyson pakte de pokéball op en liet een gefluisterde "Yes!" horen richting Void. De litwick was ook wel blij, hij hoefde in ieder geval niet meer verder te vechten. Tyson liet de dreepy uit de pokéball, ze leek nog steeds behoorlijk verzwakt te zijn van het gevecht en wierp Void een geïrriteerde blik toe. "Geen ruzie, niet hier." Zei Tyson, in de hoop om een mogelijk gevecht te voorkomen. Beide pokémon leken toch niet in de juiste staat voor nog een gevecht, dat was in ieder geval een goed iets. "Nou, hoe gaan we jou noemen?" Vroeg hij aan zijn nieuwe dreepy. Void brabbelde wat, maar Tyson sprak de taal van Ghost-types niet. De dreepy keek Tyson aan met grote ogen, bijna hetzelfde als wat Sparkles altijd deed als hij iets wilde van zijn menselijke vriend. Tyson keek naar het spookachtige draakje, nadenkend over een goede naam voor haar. "Jade?" Vroeg hij vervolgens aan de dreepy, hopend op een instemmende reactie. Het duurde even voordat hij een reactie kreeg, alsof de dreepy er ook over na moest denken, maar ze leek er uiteindelijk wel blij mee te zijn. "Oké Jade, en jij ook Void, laten we gaan. De doden hebben rust nodig, dus we gaan ze niet langer storen." Vervolgens begon hij richting de uitgang van de toren te lopen, en de twee pokémon die niet in hun pokéball zaten volgden netjes. Tyson wist dat zijn team zelf ook wel rust nodig had, maar hij was wel erg blij met het feit dat hij nu een dreepy had.