Tales of

Sinnoh

Ze had het pad uit het oog verloren... En kort hierna was het beginnen regenen. Als kind zijnde had ze dan ook lichte paniek gevoeld en was ze de eerste beste plek binnen gewandeld. Het was een toren, die er... Intressant uitzag. Ze kon er haar vinger niet echt op plaatsen wat het precies was, maar ze vond het geen erg iets. Haar ogen dwaalden even af naar het spookje die haar had gevolgd. Ze had een gevoel dat ze hem kende, maar ze wist niet goed waarom en waardoor... Maar goed, het gevoel gaf haar al een goede eerste indruk en gaf haar ook aan dat het zachte gebaar van diens hand een niet vijandig iets was. Langzaam legde ze haar handje tegen de zijne aan, een actie die opgevolgd werd door zijn zwarte verschijning, wat een hand opzich moest voorstellen, die rond haar handpalm en vingers werden geplaatst. Kort keek ze even naar hun handen, voordat ze opkeek naar hem. Het spookje kantelde zijn kopje wat, waarna hij even omkeek naar de duisternis die de toren aan hun aanbood. Een lichte aarzeling, gevolgd door een lichte beweging van de Phantump... En zo kwamen ze in beweging, de duisternis van de toren in.

Toen ze een tik op haar schouder voelde, keek ze even om... maar Pookie leek andere plannen te hebben. Het kleine spookje kwam meteen in beweging en bewoog zich voor zijn trainer, waarbij hij zijn armen breed voor haar hield en naar achter drukte. Dat mocht niet! Dat was zijn trainer! Met opgeblazen wangetjes keek het houten spookje dan ook naar de ander. De Dreepy maakte even wat blije geluidjes en zweefde even elegant rond de ander voordat hij hoogte won en in de duisternis verdween. Lulu had het beestje met haar grote ogen gevolgd, waarna ze een vragende blik op de Phantump legde. Hij zei echter niks, deed niet veel, maar greep wel haar hand en trok haar weer wat dieper de toren in. Lu knipperde, maar klemde al snel haar handje wat steviger rond de ander waarna ze haar pas wat versnelde, zodat ze naast hem kon lopen. Ze kantelde haar kopje, keek even van hem naar de grond en terug;.. Voordat ze haar andere hand oplichte en wees naar het pad voor hun. "Kunnen we er vrienden gaan maken?" Even volgde de Pokémon het gebaar van zijn trainer... Maar er was niks die hem opviel... Dus keek hij al snel vragend terug naar Lulu.