Tales of

Sinnoh

Normaal was dit geen plek die Remy uit zichzelf zou bezoeken. Hij hield helemaal niet zo van dit soort plekken, voornamelijk omdat ze onaangename herinneringen opriepen. Met zijn tanden op elkaar geklemd en zijn handen tot vuisten gebald stond hij voor te toren, twijfelend of hij zich niet beter om kon draaien en ergens anders heen moest lopen. Maar hij had een missie, en die missie bestond uit het vinden van een betere Pokémon dan die blauwe blubberbal die achter hem aan hobbelde. Gemeen of niet, hij was enorm teleurgesteld in de capaciteiten van zijn Professor om hem een schappelijke Pokémon te overhandigen. Wat een afgang.

Het was extreem donker in de toren, iets waardoor hij nog liever huiswaarts wilde gaan, maar dat was op dit moment even geen optie. Enigszins verbaasd keek hij naar de Chinchou toen deze plotseling wat licht wierp op de donkere situatie door de lichtbollen op haar hoofd te laten branden. ”Dan ben je toch nog ergens goed voor,” mompelde hij, waarna hij met een trage pas de trappen begon te beklimmen. De Chinchou volgde met enige moeite, aangezien haar ronde pootjes haar niet erg lenig maakte, maar Remy betrapte zichzelf erop dat hij zijn pas aanpaste om binnen haar lichtbron te blijven.

Remy besloot in de buurt van de blauwe bal te blijven, ondanks het feit dat het wezentje hem eigenlijk constant tot last was geweest. Op dit moment kwam het ding redelijk van pas, aangezien het anders wel erg donker was geweest in de toren. De roodharige man keek voor een kort moment omlaag, om vervolgens te zien hoe de Chinchou vrolijk met hem mee wandelde en de treden beklom. Ze was zich van geen kwaad bewust, iets wat hem kort zijn neus deed ophalen. Nu hij was meer dingen te weten was gekomen over zijn ‘partner’ was hij er helemaal van verzekerd dat het beest hem niet veel op zou leveren.

Gevolgd door zijn kwaadaardige Chinchou, klom hij nog een aantal treden verder omhoog. Remy stopte vrijwel meteen toen hij opeens wat aan zijn benen voelde kriebelen. Een hissend geluid ontsnapte uit zijn mond toen hij de insecten zag die via zijn benen omhoog kropen. ”Hou op! Jij vervelend beest!” bracht hij uit, terwijl hij wild met zijn benen bewoog om de beesten van zich af te krijgen.

De Chinchou slaakte een zacht geluid toen het wat gekriebel aan haar ronde pootjes voelde. Remy was echter gefocust op de insecten die aan zijn eigen benen omhoog kropen en terwijl hij een poging deed om de beestjes van zich af te schudden, struikelde hij een aantal treden naar beneden. Hij wist zich net op tijd vast te houden, voordat hij elke trede van de trap met zijn gezicht zou gaan onderzoeken.

Alsof het allemaal nog niet erger kon, vloog er plotseling een Dreepy rakelings langs zijn gezicht. Remy deed een stap in de richting van het monstertje, maar draaide zich razendsnel om toen hij meende een schaduw op de muur te zien. ”Meatball, kom hier,” commandeerde hij de blauwe Pokémon, die ondertussen bij hem vandaan was gedwaald en hem in de duisternis had achtergelaten.

Dit was toch zeker wel de druppel. Een derde spook verscheen en had zelfs de attitude om zijn of haar tong naar hem uit te steken. Dit zou nog een lastige gaan worden. Niet omdat de Dreepy zo intimiderend was, maar voornamelijk omdat zijn Chinchou degene was die ervoor moest gaan zorgen dat… never mind. Remy had er al flink spijt van dat hij de Pokémon niet ingeruild had toen hij erachter was gekomen hoe nutteloos het wezentje was.

”Water Gun,” beval hij, terwijl de Chinchou wat onhandig naar voren hobbelde en een waterstraal de duisternis in spoot. Dat zou de Dreepy leren, maar deze leek nog niet erg onder de indruk te zijn en gebruikte zijn Infestation. Remy nam bij voorbaat een stapje terug, zodat hij met zijn rug tegen de muur aan stond, zo ver weg mogelijk van de insecten. ”Soak hem,” vervolgde hij toen. Dit zou misschien nog wel enig effect kunnen hebben, right? De Dreepy zou dit vast niet heel leuk vinden, wat hij liet merken door een Quick Attack uit te voeren richting de Chinchou. Remy keek toe hoe de blauwe bal tegen een paar grafstenen aan knalde, om vervolgens weer op haar pootjes terecht te komen. ”Electro Ball.” Ondertussen greep hij al naar een van de balls die hij op zak had. Hij was hier gekomen in de hoop een wat nuttiger teamlid te kunnen vinden, en ondanks dat deze Pokémon weinig manieren leek te hebben, zag hij er wel potentieel in. De Dreepy had zijn kaken om een van de lichtbollen van de Chinchou gesloten tijdens zijn Bite, wat Remy op een goed idee bracht. ”Thunder Wave.” De Dreepy werd geraakt en deinsde wat terug, waarna Remy naar een ball greep en deze kneiterhard richting het spookje gooide. Als dit lukte, kon hij tenminste snel weer naar buiten.