Tales of
Sinnoh

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - di nov 09, 2021 4:32 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Ze hield Ruddles dicht bij zich terwijl ze afwachtte wat het kind te zeggen had. Haar hart bonsde wat in haar keel. Bosrand, murmelde ze, maar hoezo bosrand? Was ze haar moeder daar verloren? Woonde ze daar? Was daar een huis? Lucie kauwde op de binnenkant van haar wang terwijl ze het kind observeerde, vertwijfeld. "Je bedoelt.. dat je moeder bij de bosrand is?" probeerde Lucie met een voorzichtige glimlach. Haar ogen stonden echter erg bezorgd. Het was niet goed om hier te zijn in dit stoffige weer. Dit kind moest naar een caretaker en zij was absoluut geen creche. "Ik zou je ook bergafwaarts kunnen brengen. Daar zijn mensen die je kunnen helpen..." Ze had haar Crescent Moon Badge aan de wilgen gehangen immers. Dit was een prima taakje voor Crescent Moon daarentegen.

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - di nov 09, 2021 4:53 pm

QUEST

Op de eerste vraag knikt ze langzaam ja. Op de tweede vraag schud ze wild haar hoofd, krabbelt achteruit, trekt een verweerde Teddiursa knuffel van onder een kluit gras vandaan en drukt die stevig tegen haar borst. Zijn ene oogje mist en het ziet eruit dat hij in geen maanden is gewassen. Minstens ..

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - di nov 09, 2021 4:59 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Lucie leunde wat naar achteren en dacht na. Het meisje knikte bij de eerste vraag, dus inderdaad moeder bij de bosrand, en schudde nee bij de tweede vraag, niet naar de autoriteiten. Nou dat was wel de enige oplossing als ze geen moeder gingen vinden, maar dat was van een latere zorg. Het blauwharige meisje liet Ruddles iets los en de Raichu zweefde naar het meisje toe, voorzichtig zijn neus tegen haar wang aandrukte. Lucie maakte ondertussen een mental note van de oude, verweerde Teddiursa die het meisje bij zich had. Arceus, was dit kind daadwerkelijk achtergelaten? Lucie besloot elke stap met het kind te overleggen, voordat het in paniek raakte en ging huilen, of rennen, of beide. "Dus.." humde het blauwharige meisje voordat ze verder sprak, "Zullen we dan eerst bij de bosrand gaan zoeken? Wil je dat ik in mijn eentje ga of wil je mee? Dan mag je weer op Snow's rug." Als het meisje niet mee ging, kon ze altijd zien of ze nog iemand ging bellen om het kind hier weg te laten halen...

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - wo nov 10, 2021 8:52 am

QUEST

Ze houdt haar knuffel steviger tegen zich aan en lijkt niet van plan om met je mee te gaan. Met een verdrietige ''Mama.." rolt ze op haar zij in het nest en sluit haar ogen, doodvermoeid.

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - wo nov 24, 2021 11:55 am

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Het meisje wilde niet mee naar buiten meer, leek moe te zijn en krulde zich op in het nest. Een beetje mistroostig en vertwijfeld keek Lucie ernaar, waarna ze naar het meisje toestapte en haar voorzichtig toedekte in haar nest. "Ik ben zo terug," murmelde ze zachtjes, een belofte die het meisje wellicht al wel vaker had gehoord. Hierna stapte ze naar achteren en trok ze haar armen om haar eigen lichaam heen om de rillingen iets weg te houden.

Vervolgens stapte ze naar buiten de stoffige meadow weer in. Ze keek om zich heen met een zachte zucht, waarna ze naar de bosrand begon te lopen. Ondertussen klapte ze haar Holocaster alvast open om de hulpdiensten te bellen. Als ze niets zou aantreffen bij de bosrand, dan zou ze de autoriteiten inlichten over het meisje zodat ze geholpen zou kunnen worden. Of het jonge ding het nou wilde of niet, ze kon hier niet blijven.

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - wo nov 24, 2021 4:26 pm

SITUATION
DECISION, DECISION

Bij de bosrand zie je een stel voetsporen. Twee of drie paar, minstens. Ze leiden dieper het bos in. Volg je?

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - do nov 25, 2021 3:37 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Ze was zojuist begonnen met intoetsen van de cijfers die het Crescent Moon nummer vormden. Ze kende het nog uit haar hoofd, hoefde het niet eens op te zoeken. Ondanks dat ze Crescent Moon voor zichzelf afgezworen had, mochten ze zich nog wel eens nuttig maken. Maar voordat ze op 'Call' kon drukken, viel ze stil. Voetstappen strekten zich uit tussen de bomen door. Een vreemd gevoel bekroop Lucie terwijl ze eventjes halt hield. "Arceus nog aan toe..." Het zat haar niet lekker en haar hoofd liep over van mogelijkheden wat er hier aan de hand kon zijn. Was dit kind achter gelaten? Of was er iets anders ergs aan de hand geweest? Ze durfde het niet meer te zeggen, maar besloot toch haar Holocaster voor nu dicht te klappen, haar Pokémon terug te laten keren en enkel Ruddles bij zich te nemen. De Raichu was immers waar ze het meest op kon vertrouwen en met enkel hem kon ze zich in ieder geval nog snel uit de voeten maken. Ze haalde diep adem en begon de voetsporen te volgen, dieper het bos in.

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - do nov 25, 2021 4:08 pm

SITUATION
WHERE WILL YOU GO FROM HERE?

Na een heel stuk lopen kom je uit bij een blokhut. Er komt rook uit de schoorsteen en het terrein ligt bezaait met lege hulzen van kogels, klemmen en andere soorten vallen en lege bierflesjes. Je hoort stemmen van binnen in het huis komen maar ook geritsel en gegrom van áchter de blokhut. Wat doe je nu?

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - do nov 25, 2021 4:16 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Het leek doodstil in het bos te zijn terwijl ze het pad volgde. Het leek een klein paadje te zijn die door voeten uitgestampt werd tussen de begroeiing, een plek waar helemaal geen pad hoorde te zijn. Ze voelde zich onbestemd ongemakkelijk, ze had er nog geen reden voor maar desondanks wist ze dat er iets mis was hier.

Dit gevoel werd alleen maar bevestigd toen ze bij een blokhut aankwam. De rook uit de schoorsteen duidde op leven, maar de troep om de blokhut heen liet ook zien dat ze deze mensen niet helemaal vertrouwde. Overal lagen klemmen en andere stroperij vallen terwijl Lucie haar adem iets afgeknepen werd. Ze voelde de onbestemde angst weer, gevolgd door woede. Waren dit stropers? Waren dit figuren die aan de zwarte markt deelnamen? Ze zou ze, ze zou ze allemaal... Ze haalde diep adem en terwijl ze bedacht wat ze moest doen. Pas toen besefte ze zich dat ze een zacht gegrom hoorde achter de schuur. Voorzichtig probeerde ze tussen de vallen door te lopen, de struiken verlatend om zeker te weten dat ze daar geen verrassingen tegen kwam. Echter, terwijl ze achter de blokhut probeerde te komen, klapte een val achter haar erg hard dicht. Ze werd bleek en dook in de struiken, in de hoop dat ze daar geen andere vallen zou aantreffen.

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - do nov 25, 2021 4:25 pm

QUEST

De stemmen in de hut verstommen terwijl er geluisterd wordt. Niet veel later zwaait de deur open en stapt een vrouw naar buiten. Ze kijkt in het rond. Ze wilde net omdraaien toen er een takje knapte recht achter de plek waar je zit- en een Pachirisu haastig wegschiet. Ze trekt een vuurwapen en nadert je verstopplek. Wat doe je?

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - do nov 25, 2021 4:33 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Het was weer net zoals die vorige keer, terwijl ze de adem voelde stokken in haar keel. Terwijl ze zich verborgen had in de struiken, lichtjes bevend en proberend haar ademhaling zo zacht mogelijk te houden. Ruddles was achter haar aan geschoten in de struiken en zat tegen haar aan. Ze zag de deur open slaan, zag het glanzen van een pistool en ze wist dat ze in de problemen zat. Maar samen met die angst, voelde ze zich ook zo ontzettend kwaad worden. Waarom zij altijd? Waarom zat zij weer opgejaagd als een prooidier in een hoekje?

Niet langer, niet nog een keer.

Ze balde haar vuisten, bevriezend toen een Pachirisu achter haar wegschoot, haar adem hoog in haar keel. Ze wierp een blik op Ruddles. "Double Team.. Discharge," murmelde ze zachtjes, slechts een fluistering. "Protect als nodig..." Normaal zou ze haar pokémon niet inzetten op een vreemde, maar dit was zelfbescherming. Dit kon niet anders wat Lucie betrof. De Raichu dupliceerde zich in minimaal 5 anderen, welke allemaal uit de struiken kwamen, een discharge wegschietend in het rond. De elektriciteit schoot op de vrouw af, waarna de Raichu army met een protect opvolgde voor het geval ze zou schieten.

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - do nov 25, 2021 4:39 pm

QUEST

Haar gil snijd door de lucht heen als ze ziet dat vijf Raichu's uit de struiken springen en hun aanval op haar loslaten. Het pistool gaat af en ze valt wild schokkend op de grond, geraakt door een flink aantal volt aan elektriciteit. Voor haar in de plaats springen twee vrouwen en drie mannen naar buiten. Eentje heeft zijn jachtgeweer getrokken, de drie andere pokeballs in hun handen. Achter de blokhut klinkt diep gegrom op en het geluid van iets dat tegen spijlen slaat.

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - do nov 25, 2021 4:45 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Gelukkig was Ruddles goed getrained, want waar hij die ene mevrouw gelukkig wist uit te schakelen, was dit niet het geval voor de mensen die volgden uit de hut. Een jachtgeweer liet Lucie iets verbleken. Een diep gegrom klonk nog steeds. Lucie twijfelde kort, maar liet daarna toch snel haar Buneary uit de Pokéball. "Wat het ook is, maak het los," murmelde ze naar haar Pokémon. De Buneary sprong weg tussen de struiken naar de kooi met spijlen, onderzoekend even naar binnen kijkend wat ze aan zou treffen.

Daarna, ondansk dat haar knieën knikten, stond ze zelf op uit de struiken. "Ruddles, gebruik Surf," beval ze, haar stem zekerder dan dat ze zich voelde. Ze wist niet wat dit met het kleine meisje te maken had, maar dit waren stropers, mensen die Pokémon aan de zwarte markt leverde. En met dat besef wist Lucie zeker, deze mensen waren lager dan de grond waarop ze stonden. Voordat de man ook maar zijn geweer kon richten en anderen hun Pokémon konden pakken, gloeiden Ruddles zijn ogen op. Een grote golf water spoot uit de grond, waar de Raichu op plaatsnam, surfend op zijn staart. Met een flinke klap, spoelde hij het water over de groep mensen heen. Ze mochten hun best doen, maar Lucie zou ze niet laten winnen, niet nog eens.

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - zo nov 28, 2021 1:35 pm

QUEST

De vloedgolf spoelt hen achteruit. Eentje verliest zijn pokébal, eentje laat zijn Golbat los, eentje verdwijnt onder de golven en de laatste weet zijn geweer vast te klemmen maar wordt ook mee gespoeld. Dan klinkt er een luide dreun alsof een ijzeren deur met kracht openzwaait, een rommelend gebrul en komt een woedende Ursaring om de hoek zeilen die zich op de eerste de beste persoon stort. De man met het jachtgeweer. Hij richt- zijn geweer maakt een klikkend geluid maar gaat niet af. Het is snel met hem gedaan als de Ursaring hem tussen haar poten krijgt.

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - zo nov 28, 2021 2:02 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Lucie had haar handen gebald tot stevige vuisten van de spanning, haar mond gortdroog en haar blik intens. Ruddles liet water uit de grond opspuiten, wat in een vloedgolf over de mensen heen viel. Ze had zich voorgenomen om een Gym Battle te doen, ze kende de moves van haar Pokemon. Dit nam niet weg dat ze angst voelde die haar maag misselijkmakend samentrok. Een stoot van adrenaline hield haar overeind en scherp daarentegen terwijl het water langzaam begin weg te spoelen.

Enkele stropers wisten weer overeind te komen en een Golbat verscheen fladderend ten tonele. "Discharge!" riep Lucie, maar net toen haar Raichu begon te vonken, klonk er een oorverdovende brul. Een Ursaring verscheen, met Comet erachteraan. De Buneary sprong in de armen van Lucie, wie verstomd en misselijk toekeek hoe het wezen zich op de stropers stortte. Nog nooit had ze zoveel bloed gezien. Haar benen begonnen te trillen terwijl ze naar het machtige wezen keek, haar Buneary in haar armen geklemd. Zou ze deze titaan ook moeten bevechten? Zou ze toe moeten kijken hoe alle stropers vermoord werden? Een zachte, verstikte ademstoot ontsnapte hoorbaar uit haar keel terwijl ze een stap naar achteren zette.

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - zo nov 28, 2021 2:11 pm

QUEST

De man die door de vloedgolf het verste weg is gespoeld, krabbelt overeind en zet het op een lopen. De vrouw slaakt een ijselijke gil en probeert nog weg te komen maar de Ursaring krijgt haar te pakken en ook voor haar is het einde oefening. Ursaring haar bek en borst is nat van het rode bloed en haar ogen schieten vuur als ze zich omdraait en je aankijkt. Ze slaakt een woedend gebrul en schiet naar voren- maar stopt als door de bliksem getroffen en .. snuffelt behoedzaam aan je.

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - zo nov 28, 2021 3:19 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Een totale slachting vond er plaats voor haar ogen. Gal kwam omhoog in haar keel. Ze zag dat er iemand weggevlucht was, maar deed geen move om hier iets aan te doen. In tegenstelling, ze bleef als versteend staan terwijl de Ursaring korte metten maakte met de volgende stroper. Lucie stond dichtbij genoeg om te voelen hoe enkele bloedspetters op haar gezicht spatten.
En toen ontmoetten haar ogen die van de Ursaring.

En zag ze hoe de Ursaring dichterbij kwam. Haar adem stokte in haar keel terwijl ze haar ogen sloot, wachtende. Ze wilde niet de Ursaring aanvallen, maar Protect lag wel op haar lippen. Comet wrong iets in haar armen en Ruddles hing over haar schouder heen, ook gespannen. Maar, ze voelde de adem van de Ursaring, er volgde niks. Voorzichtig opende Lucie haar ogen, de blik van de Ursaring ontmoettend, waarna ze haar hand naar haar hief om deze te laten ruiken. "Ik doe je niks..." murmelde ze.

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - ma nov 29, 2021 9:35 am

QUEST

Ursaring bromt goedkeurend en valt neer op haar poten. Ze lijkt haast te hebben, een urgentie in haar pas als ze zich langs je heen strijkt. Ze is gewond, bloed aan haar schouder en hinkt een beetje. In het voorbijgaan schuurt ze langs een tak waardoor een dun touwtje om haar nek knapt en er een klein item op de grond valt. Neem je het mee?

soothe bell (1x)

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - ma nov 29, 2021 11:23 am

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Misschien was dit het, het gevoel hoe de dood je in de ogen kijkt. Het moment dat je je beseft dat je nog zoveel wilde doen, maar dat het allemaal wellicht wel te laat was. In een flits ging het allemaal door Lucie heen terwijl ze de Ursaring aankeek. Wat had ze allemaal gedaan met haar leven? Behalve kniezen en tussen dingen door zweven? Was er niet zoveel meer wat ze kon doen? Ze wilde nog lang niet sterven.

De Ursaring zakte echter weer op de grond, vier poten ploften neer terwijl bloed van de muil van het wezen afdroop. De Ursaring wende zich af van Lucie en streek nog langs haar. Ze voelde de ruwe vacht langs haar lichaam gaan en het besef dat het over was, was afdoende om haar door haar bevende knieën te doen zakken. Met een plofje kwam ze op de grond terecht terwijl een rinkelende Soothe Bell voor haar knieën rolde. Ze keek de Ursaring nog even na, voordat ze met bevende vingers haar Holocaster beet pakte. Met bevende vingers, nog steeds half naar het woud kijkend, selecteerde ze één van de contacten. Amélie, ze die zou weten wat ze moest doen. Snel begon ze bericht blind te typen, waarna ze haar holocaster weer dichtklapte, zich niet beseffend dat ze in haar stress een heel ander contact had geselecteerd.

{Lucie has send her location}

Kun je alsjeblieft zo snel mogelijk hierheen komen?

Pas op voor de Ursaring die hier rondloopt!

[Journey beëindigd]

cttw

Re: [Journey] In the pines where the sun never shines - ma nov 29, 2021 7:13 pm

it’s retribution timei won’t run, the guilt is mine

De Beldum zoemde wat ongemakkelijk terwijl Kyle de motor startte. Gezien de Pokémon nog steeds de Pokéball niet in wilde, maar ook weigerde om niet mee te gaan, had hij de arme Pokémon vastgebonden aan de motor. Zijn Dedenne zat onder zijn jas, waar ze veilig was en niet zou vallen als hij op volle snelheid over de weg ging. Hij wist niet wat er aan de hand was, maar het feit dat Lucie vroeg of hij kon komen en hem waarschuwde voor een Ursaring… klonk niet goed. Daarbij was het niets nieuws voor Kyle om de snelheidslimieten te breken. Papa zou de rekeningen wel betalen, dus had hij er nooit over nagedacht dat het geen goed idee was om alle auto’s voorbij te racen.

Toen zijn oog op een berenklem viel, besloot Kyle de motor te stoppen en zijn helm op te bergen. Hij klikte het ding op slot, haalde de Beldum los en ritste zijn jas open zodat Anna eruit kon klimmen en zich op zijn schouder kon nestelen. “Ik weet niet wat de prinses hier doet,” merkte hij op een zachte toon op, “maar het klinkt als iets wat enkel haar kan overkomen.”

Wie er ook was, zou de motor aan hebben horen komen. Hopelijk hield dat de Ursaring waar ze het over had gehad op afstand, maar op dit punt had Kyle geen idee wat hij kon verwachten. Een diepe frons stond op zijn gelaat terwijl hij om een andere berenklem heen stapte. De Beldum zoemde laag en ongemakkelijk terwijl Kyle zelf ook de rillingen over zijn rug voelde lopen.

“Lucie?”

note

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh