Tales of

Sinnoh

ALRIGHT EVERYONE. FIRST, WE MUST WIN!

Het begon goed donker te worden. Het was te merken dat het najaar in aantocht was. De klok had net acht uur geslagen, maar de maan hing al hoog aan de hemel en het zag er naar uit dat veel al begonnen met opruimen. Gwen kon ze geen ongelijk geven natuurlijk, maar zij had een doel, ze wilde gaan oefenen met haar pokémon voor een contest. Om precies te zijn, met twee pokémon. Ze had al een tijdje een item in bezit om haar pokémon te laten evolueren en wilde deze nu maar eens gaan gebruiken, en dan zou King een goede tegenstander zijn. Gwen huppelde naar een leeg gras veld, waar ze een kleedje neer legde en drie pokémon te voorschijn haalde. King, de Froakie. Prince, de Gligar en Peeve, de Duskull. Die laatste was een hele grote gok, immers had Peeve de neiging om dingen in brand te steken en niet te luisteren. Hij was onrustig de laatste tijd, en Gwen had geen idee waarom precies.

Gwen ging staan en riep de Gligar en de Froakie bij zich. "Goed, we gaan oefenen vandaag. Eigenlijk wilde ik jullie een gevecht tegen elkaar laten doen, maar ik denk dat 't beter is als ik me apart op jullie richt. Dus we beginnen bij jou, Prince." De Froakie hopte terug naar de Duskull en keek het vliegende spookje met een schuine blik aan. Gwen wist wel dat King er voor zou zorgen dat Peeve zich zou gedragen. Ze richtte haar aandacht weer terug op Prince en klapte in haar handen, terwijl ze een stap achteruit zetten. "Goed, vlieg omhoog Prince!" zei ze vrolijk. De Gligar vloog hoog de lucht in, zodat ze hem nog net kon zien. "Nu, gebruik Poison Sting op de grond en daarna Feint Attack om dicht bij de aanval te komen." De Gligar opende zijn scharen om de giftige stekels op de grond te schieten, daarna schoot hij naar beneden toe en verscheen op de grond. "Nu, Knock Off om ze weg te slaan." De scharen van de Gligar gloeide zwart op en hij sloeg de Poison Sting uit de weg, die scatterde over de grond heen. "Goed gedaan. Nu Sand-Attack en Harden!". De pokémon scoopte het zand van de grond af en gooide het in de lucht, daarna vloog hij door het zand heen en liet het een laag vormen over zijn exo-skelet, wat zachtjes licht gaf door de Harden aanval. Gwen glimlachte en klapte ingetogen in haar handen. Ze wilde net een volgende oefenen roepen, toen er lucht uit het exo-skelet van de Gligar verscheen en de pokémon omving. De Gligar werd groter, groffer, zijn staart werd langer en uit het licht verscheen een Gliscor. Gwen liet een opgewekt gilletje horen en toen de Gliscor omlaag zweefde gaf ze de pokémon een dikke knuffel. "Geweldig gedaan, Prince." zei ze vrolijk en ze danste met de pokémon in het rond. Daarna pakte ze haar pokédex erbij en scrolde door de aanvallen die Gliscor leerde na evolutie. "Hier zouden we geweldige dingen meer kunnen maken." Ze liet de Gliscor weer los en liet hem terug de lucht in zweven. "Oké, laten we beginnen met Poison Jab," de staart van de pokémon gloeide paars op en hij stak zijn staart in de grond, die direct verdorde en dood leek te gaan. "Mhm, ik weet niet in hoeverre we daar gebruik van kunnen maken. Misschien is dit beter. Probeer een Sand Attack en daarna Ice Fang. Bijt 't zand stuk zodat 't ijspegeltjes worden," De Gliscor zoefde over de grond heen, gooide het zand in de lucht en beet zich daarna vast met de Ice Fang. Het had ongeveer het gewenste effect, maar het zou moeten worden bij geschraapt. Gwen knikte en riep de Gliscor bij zich. "Dat is voldoende voor nu, Prince. Geweldig gedaan, je mag rusten." Ze draaide zich om naar de andre pokémon die er zaten en wenkte naar King. Nu was het zijn beurt.

Ze ging op haar hurken bij de Froakie en gaf deze een aai over z'n kopje heen. "Goed, we gaan werken aan combinaties. Ik wil je ability meer naar voren laten komen, op een of andere manier moet 't duidelijk worden dat je van type wisselt. Maar ik weet nog niet hoe, dus tot die tijd houden we 't alleen op aanval combinaties. Oké?" De Froakie knikte en ging een paar meter van Gwen afstaan. "Begin met Bubble, gevolgd door Quick Attack." zei ze rustig. King sprong de lucht in, pakte de bubbels uit zijn kraag en gooide deze in de lucht, daarna zetten hij zich af tegen de grond en schoot door de bubbels heen om ze kapot te maken. "Nu, gebruik Lick om ze op te likken." Terwijl de Froakie naar de grond toe viel, draaide hij in het rond en likte de restanten van de bubbels op, voordat hij op de grond terecht kwam. "Oké, nu gaan we iets nieuws proberen." Zei Gwen, misschien iets té vrolijk. "Eerst doe je Smokescreen en daarna probeer je deze te vangen in een Water Pulse, oké?" King keek haar een beetje vreemd aan, maar knikte daarna. Hij draaide zich om en haalde diep adem. Toen hij uitblies, vormde zich een grote zwarte wolk die zich snel verspreiden over het veld. "Nu Water Pulse! Probeer de rook te vangen." zei Gwen vrolijk. De Froakie pakte een paar bubbels uit zijn nek en blies erdoor heen. Ringen vormde zich rond de rook, maar het zag er naar uit dat een stevige wind de rook eerst te pakken had en alles verdween. King stampte geïrriteerd op de grond, maar Gwen was aan het juichen. "Goed zo, King! Nog een paar keer oefenen en dan zal 't vast lukken. Kom, we proberen het nog een keer." Stelde ze daarna voor, maar voordat ze iets kon doen, begon ook de Froakie te gloeien. Wacht, wat? De kikker pokémon werd groter en zag eruit als een puberende tiener toen het licht verdween. Gwen slaakte een gil en gaf haar nieuwe Frogadier een knuffel. "Jullie blijven me verrassen vandaag." Zei ze vrolijk tegen haar pokémon, waarna ze hem los liet. "Kom, dan proberen we 't nog een keertje." De Frogadier kwaakte een keertje, voordat hij naar het midden van het veld hopte. "Smokescreen," zei Gwen vrolijk en een dikke zwarte rookwolk vormde zich voor haar. "Nu, Water Pulse!" Ditmaal waren de ringen veel krachtiger dan de eerste keer en het leek bijna te lukken. Nog steeds was de rook vluchtig en kon niet alles gevangen worden, maar het was al beter dan de vorige keer. "Zie je wel, het lukt wel! Volgende keer zal het perfect zijn!" zei Gwen opgewekt. "Maar nu eerst een pauze." Ze plofte neer op het kleedje dat ze had uitgelegd en keek vol trots naar haar twee nieuw geëvolueerde pokémon. Peeve hing erbij alsof hij het er niet mee eens was en ze stak haar hand uit naar de Duskull. "Het komt nog wel, Peeve. Zodra je sterker bent zal je ook evolueren." Zei ze bemoedigend, met een grote grijns op haar gezicht.

ALRIGHT EVERYONE. FIRST, WE MUST WIN!

Had ze door dat er iemand aan het kijken was? Absoluut niet. Had Peeve het wel door en hielt die zich stil? Natuurlijk. Dus toen er opeens ene hoop commotie achter haar was ontstond en ze bijna een half meter de lucht in sprong, lag Peeve bijna dood op de grond van het lachen. Ze keek de Duskull aan met een blik die hem kon doven, voor goed, voordat ze overeind kwam en zich omdraaide, om te kijken wat er precies gebeurd was. En zo te zien, was er een jonge man omgevallen. Letterlijk, omgevallen. Ze keek hem een beetje vreemd aan, voordat ze dichterbij kwam en een hand uitstak. "Need a hand?" vroeg ze op een vrolijke toon, hopend dat ze hem niet had laten schrikken.

ALRIGHT EVERYONE. FIRST, WE MUST WIN!

Haar ogen lichtte op toen de jongeman zei dat hij niet zo had moeten lopen staren naar haar pokémon. "Ze zijn mooi, hè." zei ze met een glimlach op haar gezicht. Snel pakte ze zijn arm vast en trok hem mee in de richting van de plek waar ze beter was geweest. Ze ging tussen haar pokémon instaan en keek hem met een over de top vrolijke blik aan. "Ik ben Gwen Fletcher, coördinator en dit zijn mijn pokémon." zei ze vrolijk en ze wees alles één voor één aan. "Scarlet de Scyther, Prince de Gliscor die net geëvoleerd is, Knight de Honedge die ik heb geruild voor een Gastly van een interessante maar lichtelijke creepy tweeling." Ze giechelde eventjes toe nze terug dacht aan die tweeling. Ze waren best leuk geweest en ze vroeg zich af wat er met hen gebeurd was. "Peeve is een Duskull, maar dit is een speciale Duskull. Hij vind 't leuk om mijn leven lastig te maken. En de Frogadier is King, mijn nieuwste aanwinst." Gwen maakte een kleine buiging toen ze klaar was met het voorstelrondje. "En dan nu," ze keek de jongeman doordringend aan. "Je straf omdat je mijn training hebt gestoord." Er stond een glimlach op haar gezicht, maar er lag iets duisters in haar tweekleurige ogen. "Je moet me helpen met mijn voorbereiding!" zei ze daarna vrolijk.