Tales of

Sinnoh

Oké, geen enge pokémon daarbeneden, maar wel een soort trap? “Vreemd…” mompelde ze, kijkend naar Grim. De duskull volgde het licht van haar lamp en zweefde naar beneden, alsof hij wilde checken of het wel veilig was. Terwijl Grim weg was, liep Ama voorzichtig richting de plek waar de soort van trapvormige constructie begon. De duskull was al snel weer terug bij haar, en zag er niet echt uit alsof hij haar voor iets wilde waarschuwen. “Alles oké?” vroeg ze toch maar, waarop de pokémon niet echt reageerde. “Klaar om af te dalen?” vroeg ze vervolgens toch maar. Grim leek dit wel duidelijker te vinden, en maakte een soort instemmend geluid dat misschien harder door de grot galmde dan dat Ama had gewild. “Oké…” En zo begon ze voorzichtig af te dalen, de diepe afgrond in. Hopelijk zou ze hier later nog uit kunnen komen…

Terwijl ze afdaalde merkte Ama dat het warmer werd. Wat in Arceus’ naam was hier toch aan de hand? Ze stopte met naar beneden lopen en keek Grim aan. De duskull leek er niet echt een mening over te hebben, maar ja hij was ook gewoon moeilijk om af te lezen. Plots klonk er een soort gegrom, duidelijk afkomstig vanuit de diepte. Ama was nu niet meer zo zeker van haar keuze en keek achterom, kon ze nog terug naar boven klimmen voordat wat het ook was dat zich hier beneden bevond haar in de gaten kreeg? Het snuivende geluid van het wezen, misschien zelfs de wezens, in de diepte maakten de beslissing makkelijk. Tijd om weer naar boven te gaan en te hopen dat niets of niemand haar verder opgemerkt had.

Eindelijk was ze weer bovenaan de trap, maar wat was dat? Een schim vloog voorbij, misschien iets dichterbij Ama dan dat ze gewild had. Ze scheen haar zaklamp in het rond in de hoop deze schim te kunnen identificeren, maar wat het ook was, het was te snel. “Grim,” Ze keek even zoekend rond naar het gloeiende rode oog van haar duskull, “Enge schim. Astonish.” Haar opdracht was kort maar krachtig. De pokémon leek even te aarzelen voordat hij haar woorden opvolgde. Met een plof viel de schim neer nadat Grim zijn move uitgevoerd had, en nu Ama haar zaklamp erop scheen kon ze zien dat het een gligar was. “Hmmm…” Ze keek de pokémon even aan. “Shadow Sneak.” Grims schaduw was niet echt goed zichtbaar aangezien vrijwel alles hier in deze grot een schaduw was, maar de aanval raakte in ieder geval wel. De gligar gooide wat stof op, een Sand Attack om het zicht van haar tegenstanders te hinderen. “Shadow Sneak.” Herhaalde Ama, het licht van haar zaklamp gefocust op de gligar. Nadat Grims schaduw opnieuw aangevallen had, kwam de gligar overeind en probeerde deze met een van haar scharen Knock Off op Grim te gebruiken. Het leek behoorlijk effectief te zijn, maar gelukkig had Ama hier een oplossing voor. “Disable.” Goed, nu zou die move voorlopig niet meer gebruikt kunnen worden.
Haar zaklamp knipperde enkele keren, en ze sloeg even snel op de achterkant van het ding in de hoop dat de batterijen niet nu al op zouden zijn. Nu de gligar in ieder geval haar sterkere move niet kon gebruiken, besloot de pokémon om met haar angel richting Grim te steken. Gelukkig leek deze Poison Sting minder schade te doen, en had het gif verder ook niet zoveel effect op de duskull. “Shadow Sneak.” Grim had niet zo heel veel moves waar Ama vanaf wist, maar in ieder geval was Shadow Sneak een goede optie. De gligar leek nu al wel wat verzwakt te zijn, en Ama zocht even snel naar een pokéball. Ze ging deze gligar vangen, ondanks dat ze er waarschijnlijk niet veel aan zou hebben voor haar fokkerij. De pokémon zag er gewoon leuk uit. Nu dat ze een lege pokéball gevonden had, liep ze richting de gligar om deze te proberen te vangen. Ze zou de pokéball niet proberen te gooien, wat nou als dat ding in het ravijn zou vallen? Dus nu hield ze het dingetje voorzichtig tegen de Gligar aan in de hoop deze te kunnen vangen.