Tales of

Sinnoh

Het doolhof was een perfecte plek om haar pokémon allemaal los te laten. Het was altijd een heel gedoe om alle vijf bij te houden als er mensen in de buurt waren. In zo'n doolhof zou je waarschijnlijk niet te veel tegen komen en daarom kon ze dit wel proberen. Zola nam de leiding met Zaika op haar rug. Zivar liep braafjes naast haar en de achterhoede bestond uit Zoro met Zeik op zijn rug. Toch wel grappig hoe de twee Toxel het fijn vonden om op de rug van een andere pokémon te liggen en slapen. Helemaal omdat de andere twee er niet zo veel problemen mee hadden. Ze kon echter niet wachten tot Zoro zou evolueren in een Luxray. Dan kon ze zelf ook meerijden op zijn rug. "Zola, niet te ver!" riep ze zodra haar Jolteon al weer een bocht verder ging. Braafjes verscheen haar gele kopje weer om de hoek. Zodra Jett weer dichtbij genoeg was, draaide de Jolteon weer om, zodat ze voor haar trainer uit kon lopen.

Ergens verbaasde het haar helemaal niets. Ze draaide de hoek om en zag daar Zaika die een van de bladen van het hoofd van een wilde Gossifleur probeerde te plukken. Erg genoeg leken Zola en de pokémon er totaal geen erg in te hebben. "Niet doen, straks doe je hem nog pijn?" Verbaast keek de Toxel op, blijkbaar had ze daar nog niet bij stilgestaan. Terwijl Jett voorbij de wilde pokémon liep, trok Zivar aan Zola's kraag ten teken van dat ze door moest lopen. Door dit gedoe was Zoro voorop komen te lopen met een slapende Zeik op zijn rug. De Toxel kon echt overal slapen. Soms wenste dat ze het zelfde kon. Maar ach, midden in een doolhof slapen leek haar niet het slimste plan. Voorlopig zou ze gewoon doorlopen en zien waar Zoro haar naar toe zou leiden.

Ze had niet verwacht dat ze Zoro zou horen schreeuwen. Maar nee, blijkbaar was de ster aan zijn staart interessant genoeg voor een wilde Turtwig om in te bijten. Door zijn geschreeuw was ook Zeik wakker geworden en keek de Toxel nogal boos op en neer tussen de twee pokémon. Natuurlijk stonden Zola en Zaika er binnen no time ook bij te kijken. Zivar hield zich afgezonderd dus het was haar beurt om de bek van de Turtwig open te wrikken. Dat was nog verassend lastig, wie had ooit geweten dat die pokémon zulke sterke kaken hadden. Het koste haar dan ook de nodige moeite voor ze haar Luxio eindelijk had bevrijd. Ze was al lang blij dat hij het bij gillen had gehouden en de wilde pokémon niet had aangevallen. Inmiddels had Zivar gek genoeg de leiding genomen. Blijkbaar was hij de continue afleidingen van de twee andere duo's behoorlijk zat geworden.

Natuurlijk duurde het niet lang voor ook hij tegen een pokémon aanliep. Al had deze Cottonee wel een hele gekke kleur. De pokémon had oranje blaadjes in plaats van groene. Ze was er vrij zeker van dat het een andere kleur was dan bij een shiny variant. Deze pokémon moest wel een trait hebben. Zivar leek het bezoek er van echter niet op prijs te stellen en liet electriciteit van zijn wangen knetteren. Een zucht rolde over haar lippen. "Zo is het wel goed Zivar", zei ze. De Raichu stapte achteruit en in zijn plaats verschenen Zola en Zaika voor de pokémon om deze vrolijk te begroeten. Zeik was opnieuw in slaap gevallen en Zoro leek ook niet zo veel behoefte aan interactie te hebben. Kort dacht Jett na terwijl ze de pokémon bekeek. Traited pokémon liepen altijd gevaar in het wild, helemaal nu Team Zekrom zo duidelijk zijn kop op stak. Misschien was het maar beter dat ze hem mee zou nemen en er een goed thuis voor vond. Rustig hurkte Jett naast haar twee pokémon neer, zodat ze wat minder boven de Cottonee uittorende. "Zeg, zou je mee willen? Dan vind ik een leuk huis voor jou?" vroeg ze de pokémon terwijl ze een pokéball tevoorschijn haalde en deze bij de pokémon voorhield. Als de Cottonee mee wilde zou hij dat zelf wel laten merken. Toch?