Tales of

Sinnoh

Het eerste wat hij hoorde toen ze weer veilig op de grond stonden, was geritsel. Hij keek en zag nog net hoe er een Fletchling wegschoot en zich verstopte. Ineens begreep hij waarom de Talonflame zo van slag was. De Kecleon naast hem maakte haar camouflage ongedaan en keek ook naar de baby. Ze had zich in een klein holletje verstopt. Hij was te groot om de Fletchling er vandaan te krijgen. “Kun jij erbij?” Vroeg hij dan ook aan de Kecleon. Die knikte en kroop de holte in. Voorzichtig pakte de Kecleon de baby vast en kwam weer met haar uit de beschutting. “Wil je naar mama?” Alles viel namelijk in Jörfi zijn hoofd op zijn plaats. Hij nam de Fletchling van de Kecleon over. “Nog één keer?” De Kecleon maakte zichzelf weer onzichtbaar en deed weer Bind op de boom. Terwijl ze opnieuw naar boven klommen. Dit keer was het wel wat lastiger met de baby in zijn armen. Dus hij was wat langzamer, maar ze zouden vanzelf wel boven komen. Hij had liever de Fletchling veilig boven, dan dat ze allemaal weer naar beneden zouden vallen. Hij klom over de rand het nest in en zette de baby Fletchling neer.

Vervolgens liet hij zich weer over de rand glijden en klemde zijn benen om de boomstronk. Samen met de Kecleon, waarvan hij nu de aanwezigheid steeds voelde. Klom hij weer naar beneden. Toch iets gehaaster dan de vorige keren, omdat hij hoorde hoe de baby Fletchling naar haar moeder riep. Hij wilde haar woede niet weer over hem heen krijgen eigenlijk. Toen hij laag genoeg was liet hij zich op de grond vallen en verdween snel tussen de bosjes. Pas toen hij zich ver genoeg weg voelde draaide hij zich om naar de Kecleon. Die ook weer tevoorschijn kwam. Hij pakte zachtjes de schouder van de pokémon vast. “Bedankt.” Zijn blik brandde dankbaar in die van de Kecleon. Zonder haar was het zeker niet gelukt.

Ineens kroop de Kecleon op zijn schouder. Waardoor er over Jörfi’s gezicht een glimlach gleed. Hij pakte zachtjes het handje van de Kecleon vast en keek haar diep in de ogen aan. Toen liet hij Elvin er weer uit. De Tepig keek nog wat verwilderd om zich heen. Toen hij doorkreeg dat het gevaar geweken was, ontspande hij weer en keek nieuwsgierig naar de Kecleon. “Nieuw vriendinnetje.” Verklaarde Jur aan Elvin. Waardoor zijn Tepig een vrolijke begroeting knorde. Daarna liepen ze weer verder het bos in.

[Topic uit]