Tales of

Sinnoh

Myrddin luisterde aandachtig naar wat Ace te zeggen had en knikte even als teken dat hij het snapte. Hoe dan ook leek een van de jongeren het in zijn hoofd te hebben gehaald om ervandoor te gaan. Nog voor hij kon reageren, wat wat moeilijk ging aangezien hij klaarstond om te pennen, was de andere ranger al in actie geschoten. Myr keek toe hoe de lichtharige man de jongen eronderuit haalde met een schop. De kleine man vernauwde zijn ogen en keek kort nanar de ander. Het was een erg gevaarlijke plaats om te schoppen, maar als hij het nodig achtte... Hij slikte en knikte nogmaals op zijn woorden toen de ander aangaf dat hij de politie zou inlichten. Al snel draaide de ander zich wat weg, waardoor de kleine ranger nu alleen stond met de bende jongeren. Ze waren allen langer dan hem, maar dat was de man al gewoon. Hij had zijn boekje in zijn achterzak laten gaan en sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij de jongeren een voor een inspecteerde. Een van de jongens begon te fluisteren tegen degene naast hem en beide begonnen te gniffelen, waarop de blonde gast even zijn ogen vernauwde en ze waarschuwend aankeek.

Het was toen een van de jongens hem een duw gaf, dat hij bijna omviel. Myr snoof, draaide zich om en keek naar de langere jongen die hem zat uit te lachen. Hij klemde zijn kiezen op elkaar en herstelde zijn houding waarna hij even op het joch afstapte, die zich enkel groter opstelde tegenover hem. Myr snoof en keek op naar het jochie met een boze expressie. Ugh. Hij wilde hem in het gezicht slaan. Kutkinderen. Maar hij zou zich in gedwang moeten houden. Als hij eenmaal het jong helemaal tot puree sloeg zou hij er vast niet het einde van horen, jammer weer.