Tales of

Sinnoh

Met zijn ticket stevig in zijn hand geklemd stapte Yashu op de boot. Er stond een koude bries die Yashu weinig aanstond, de lucht was een lelijke, vaalgrijze kleur bedekt met wolken. Hij vond een plekje bij de reling en staarde verveeld over de rand naar het water onder hem. Hij zag een paar water pokémon wegschieten toen de boot reutelend in beweging kwam. Water spatte alle kanten op toen ze vlug onder doken en in de diepte verdwenen. Karma blafte hoog, staartje tussen haar poten en trillend als een whooper met Parkinson. Ze vond de boottocht maar helemaal niets. “Stel je niet zo aan.” Bromde hij. Hij stak zijn hand uit om haar bij haar halsband te pakken maar met een gevaarlijke grauw schoot ze naar voren en beet ze bijna in zijn hand. Yashu had inmiddels snelle reflexen ontwikkeld en haalde uit met zijn been, maar voor Karma gold hetzelfde. Ze ontweek, schoot er vandoor en verdween door een luik het ruim in. Best. Die kwam later wel boven water.

Toen de boot tot stilstand kwam waren er een paar uur voorbij gedreven. Yashu schrok wakker bij het horen van het fluitje van de kapitein die alle reizigers in hun kamers informeerde dat ze aangekomen waren. Yashu kwam met een zacht gekreun overeind en wreef in zijn ogen. Hij voelde zich muk. Toen hij de deur van zijn kajuit open trok zag hij dat Karma bij de deur lag. Ze sprong op en keek hem uitdagend aan alsof ze hem uitdaagde haar nogmaals een schop te verkopen. “Toch maar terug gekomen met hangende pootjes?” Sarde hij haar nogmaals. Ze gromde diep en trok haar lip op. “Kom, dan gaan we van dit helle ding af.” Dat hoefde zijn Yamper zich geen twee keer te zeggen. Ze schoot al voor hem uit naar de deur. Het dek stond vol met mensen die het eiland op wilde en bij elkaar dromde bij de loopplank. Na even gewacht te hebben, stapte Yashu ook op de plank en voegde zich bij een paar toeristen die hun ogen uitkeken. Het eiland zag er imposant uit. Zelfs vanaf hier kon hij Stark Mountain zien. Met een frons bedacht hij zich dat hij niet precies wist wáár de friend safari zich bevond. Hij zag nergens borden, iets wat hij sowieso al vreemd vond. Kalm stapte hij op de eerste de beste persoon af, een mollige vrouw met rode krullen. “Zeg, waar kan iemand de Friend Safari vinden?” Vroeg hij bedachtzaam. De vrouw fronste met een vreemde blik in haar blauwe ogen. “Friend Safari? Ik denk niet dat zoiets op het eiland zit.” Nu was het zijn beurt om te fronsen. Een man van middelbare leeftijd met een zeemanspet en donkere ogen schoot in de lach. “Ach, m’n jong, Friend Safari vind je hier niet. Daarvoor moet je in Sandgem Town zijn!” En met die woorden stond Yashu op het eiland. De lucht begon net op te klaren en Karma plaste in een bloemperkje.

Enige uren later en met je reinste pesthumeur stapte Yashu weer op het vaste land van Canalave City en tegen de tijd dat hij eenmaal bij de gates van de Friend Safari stond, voelde hij er veel voor om de boel lekker de boel te laten. Karma was in een al even slecht humeur en trok haar eigen plan. Ze trippelde ver weg van hem en zou waarschijnlijk ook in het park ver van hem weg blijven. Ze hadden wel even genoeg van elkaar. Tenslotte was hij aan de beurt en overhandigde zijn verfrommelde ticket aan de man bij de balie. Yashu voegde zich bij een langharige man met een gek hoedje en blauw haar. De man was zo lang dat Yashu hem in de ogen kon kijken. Ze waren immers nagenoeg dezelfde lengte. “Hey, jij ook hier om iets leuks te vangen?” Vroeg hij casual met een kop die op onweer stond.