Nog eenmaal blikte Hayley op de Tauros die voor de zoveelste keer een persoon liet vliegen. Ze beet op haar lip en de twijfel stond duidelijk in haar dieprode ogen. Ze kon goed rijden… Toen ze net aan kroop had haar vader haar al op een Ponyta gezet. Het was bijna net zo natuurlijk voor haar als lopen. Maar, durfde ze het aan? Een Tauros was wel even een gradatie heftiger. ”Zal ik het doen?" vroeg ze aan haar Pokémon. De witte Shinx in haar armen slaakte een enthousiast kreetje en klauwde naar de stier in de ring. Tinkerbell wist wel beter en liet een ongerust gepingel horen. Hayley glimlachte even en knikte toen. "Ja, je hebt vast gelijk. Te gevaarlijk." Dat rodeorijden moest maar overgelaten worden aan lange sterke jongens. Zoals diegene die naast haar stond bijvoorbeeld. Hayley keek op naar de gespierde gast met donkerbruine haar en bij het zien van de blik in zijn lichtblauwe ogen begon ze te grijnzen. "Ga je een poging wagen?" vroeg ze enthousiast. Hayley vond het doodnormaal om vreemden aan te spreken, al helemaal in het dorp waar ze thuis hoorde. Iedereen kende elkaar hier en bij nieuwe gezichten heette je ze altijd welkom. En het Harvest Festival betekende veel nieuwe gezichten.
Hoe langer hij hier bleef staan, hoe meer hij zijn realiseerde dat zes seconden enorm onder de maat lag. De een viel na tien seconden, de ander na twintig, maar bijna zelden lagen ze al na zes seconden naast de tauros. Like him.
De persoon naast hem stelde een vraag, waardoor hij eerst een snelle blik op Cha wierp, wie zijn hele rit had mogen aanschouwen. ”Ik ben al geweest,” grijnsde hij vervolgens, zijn cyaanblauwe ogen schoten omlaag, zodat hij de persoon in kwestie kon aankijken. Hij tikte met zijn hand op zijn geschramde arm. ”Het gaat er hard aan toe daar op de Tauros.” Dat hij er maar zes seconden opzat hoefde ze niet te weten, misschien zou hij het getal wel afronden naar boven. 24 ofzo.
Er verscheen een grijns op het gezicht van de jongen. Of man eigenlijk, ze had het idee dat hij een heel stuk ouder was dan zij, maar dat kon ook schijn zijn door zijn lengte. Vervolgens zei hij dat hij al geweest was en dat het er hard aan toe ging op de Tauros. Diep onder de indruk keek Hayley naar de grote schram op zijn arm. "Ja, daar was ik al bang voor.." merkte ze zacht op. Ze keek hem weer aan in zijn opmerkelijke lichte ogen. "Doet het zeer? Hoelang zat je er op?" Haar grote nieuwsgierigheid was simpelweg niet te onderdrukken. Vervolgens gleed haar blik weer naar de ring toen ze een schreeuw hoorde. De volgende rijder landde alweer met zijn gat in het zand. Wild briesend paradeerde de Tauros naar zijn hok en loeide hij luid, alsof hij de mensen aan het uitdagen was. Hayley was onder de indruk van zijn uithoudingsvermogen. "Wat is de prijs, weet je dat?" vroeg ze toen weer aan de jongen naast haar. Misschien de Tauros zelf? Nee toch?
Deed het zeer. Natuurlijk. ”Het viel wel mee..” Hij haalde zijn schouders op, een gepijnigde blik in zijn ogen toen iemand van de Tauros werd geworpen en op haar rug landde. ”Al kwam ik niet zo terecht.” Hij knikte naar de uitdaagster die nu op de grond lag. Misschien moest ze zelf maar niet meedoen, ze was waarschijnlijk licht genoeg om ook een draai in de lucht te maken en ongelukkig terecht te komen. En aangezien ze de leeftijd leek te hebben van een kind - zeventien is baby - kon ze het beter niet doen om haar rug te sparen.
Hoe lang zat hij op de tauros? ”24 seconden.” Reageerde hij direct. Ze hoefde niet te weten dat hij er al na zes seconden vanaf vloog. ”Ze geven iedereen een cowboy hoed.. en de hoofdprijs..” Hij kneep zijn ogen wat bij elkaar en leunde op de railing om het bord in de verte beter te lezen. ”Een speciale taurus?” Hij vroeg zich af wat dat betekende. Misschien zoals zijn Chikorita?
De schram deed niet zo'n zeer, probeerde de man haar wijs te maken. Hayley kon het moeilijk geloven, het zag er behoorlijk pijnlijk uit, maar misschien lag de pijngrens van hem vele malen hoger dan die van haar. Ze legde Kimba op de grond, die ze aan een tuigje had zodat hij niet de rodeoring in zou rennen, en vouwde haar armen even over het hek om naar de volgende uitdager te kunnen kijken die lelijk op haar rug terecht kwam. Ze siste even met een pijnlijke uitdrukking op haar bleke gezicht. "Je moet je ook niet zo proberen op te vangen.." mompelde ze hardop. Dat was het eerste wat ze geleerd had met rijden, als je valt, maak jezelf zo klein mogelijk, ledematen zitten alleen maar in de weg en kun je lelijk breken.
Hij vertelde dat hij er wel 24 seconden op had gezeten. Hayley keek hem weer aan. "Oh dat is best lang!" zei ze, onder de indruk. "En nog steeds had je niet gewonnen?" Ze vroeg zich af wie er dan nog langer dan 24 seconden op had kunnen blijven zitten. Dat was niet niks. De jongen leunde over het hek om het bord verderop te kunnen lezen en wist haar toen te vertellen dat de prijs een speciale Tauros was. "Speciaal? Ze bedoelen vast traited. Of shiny," reageerde ze met een grijnsje. "Dat zou best cool zijn..." Niet per se voor in haar team, maar haar ouders konden altijd wel een sterke Pokémon gebruiken op de boerderij.
Langzaam rolde hij zijn mauw weer terug over de schram, en alhoewel het brandde en prikte, wist hij zijn gezicht neutraal te houden. Hij klemde zijn kaken op elkaar, zijn cyaanblauwe ogen vonden de uitdager weer. De vrouw krabbelde langzaam omhoog en terwijl ze naar de uitgang wankelde, rustte ze een van haar handen op haar onderrug. Dat moest zeer doen. ”Ervaring?” Vroeg hij het meisje naast hem, toen ze opmerkte dat je je ook niet zo moest proberen op te vangen.
Hij schudde teleurgesteld zijn hoofd. ”Nope, er waren blijkbaar een paar die beter waren.” Grijnsde hij. Of.. 99 procent van het volk dat mee had gedaan. ”De cowboy hoed heb ik ook niet meer.” Zonde. De vrouw merkte op dat de Tauros dan wellicht traited of shiny kon zijn, waarbij hij zijn wenkbrauwen ophaalde. Interesting, als hij dat had geweten, had hij misschien beter zijn best gedaan. ”Zoals je Shinx hier?” Grijnsde hij, toen hij de vreemd gekleurde shinx opmerkte. Dit was de reden waarom hij naar Sinnoh was gekomen. Traited pokémon. Ze waren zoveel interessanter dan de doorsnee pokémon die je 99.9 procent van de keren tegenkwam. Sorry, Cha. Hij wierp kort een blik op zijn Dratini. Alhoewel hij de ‘starter’ graag in zijn team hield, pastte ze niet compleet bij zijn idee voor de toekomst.
De jongen vroeg of ze ervaring had. Hayley keek hem aan en glimlachte flauwtjes. "Niet op wild bokkende Tauros, maar ik heb vroeger veel gereden. Mijn vader heeft Ponyta op de boerderij," legde ze uit, waarna ze haar gezicht weer richting de ring draaide. Ze trok haar lippen bedenkelijk tot een streep. "Vandaar dat ik twijfelde om mee te doen.." gaf ze toen toe. Maar, 24 seconden waren wel lang. En blijkbaar waren er uitdagers geweest die het nog langer hadden volgehouden. Ze wist niet of ze dat met haar lichtgewicht vol kon houden. "Oh wat jammer," grijnsde ze toen hij over de cowboyhoed begon. "Het had je goed gestaan, was je helemaal in thema." Er liepen tenslotte een hoop boerenpummels rond op het festival, zijzelf meegerekend.
De aandacht ging naar haar Shinx en Hayley begon trots te stralen. "Ja, precies! Kimba is een albino, net als ik," vertelde ze enthousiast, terwijl ze even bukte om de Shinx te kriebelen achter zijn oor. Die zat met een zuur gezicht te trekken aan zijn tuig, maar die gaf niet mee, daar had ze voor gezorgd. Ervaring had geleerd dat ze hem niet los kon laten op evenementen zoals deze. Dan stormde hij zo de ring in om de Tauros uit te dagen bijvoorbeeld. "Het is me er één," verzuchtte ze. Ondertussen kwam Tinkerbell naast haar hoofd vliegen en pingelde even beledigd, alsof hij wilde zeggen, hallo ik ben ook speciaal! "Oh sorry Tinkerbell." Ze lachte even kort en kwam weer overeind om de Chingling op haar schouder te zetten. "En de Chingling hier met zijn prachtige zilvere trait is Tinkerbell." De Pokémon keek trots omhoog en tingelde vrolijk. Dat was beter.
Ze had geen ervaring met een wild bokkende Tauros, maar wel met de Ponyta op haar vader’s boerderij. Hij moest toegeven dat hij zelf nooit op een pokémon had gereden, deze Tauros was de eerste - en wellicht ook de laatste - keer. ”Waarom niet?” Vroeg hij. Als ze ervaring had, kon ze er misschien langer op zitten dan hem. Of misschien hoopte hij gewoon dat ze er na vijf seconden vanaf vloog en met haar snoet in het zand geraakte, zodat hij zich iets minder slecht voelde over zijn zes seconden. ”Als je ervaring hebt, ben je er misschien juist goed in.” Hij hoopte van niet. Hij lachtte om haar opmerking. ”Ik heb hem gedoneerd aan iemand die hem meer nodig had dan ik.” Overigens was de hoed een verschrikkelijke herinnering aan zijn falen.
Ze stelde haar Shinx voor als Kimba, een albino, net als haar. Oh. Hij liet zijn ogen even kort over de vrouw vallen, nu pas door hebbend dat de witte haren en rode ogen precies vielen in het plaatje van albino. Juist. ”Dus jullie zijn voor elkaar gemaakt.” Merkte hij droogjes op. ”Kan hij ook niet zo goed tegen de zon, dan?” Vroeg hij zich af, want alhoewel de trait prachtig was, was het ook maar de vraag of het handig was. Traits waren leuk, tot ze de pokémon verzwakten. De Shinx trok wild aan zijn tuigje. ”Misschien heb ik ook zo één nodig voor mijn pokémon. De reden waarom hij niet uit zijn pokéball is, is omdat hij dan weg zou rennen.” Rye vond het leuk om weg te rennen. Helaas.
De Chingling, die werd voorgesteld als Tinkerbell, bleek ook een speciale uitvoering te zijn. Interesting. Deze albino-chick had wel veel traited pokémon, en dat al op die leeftijd? Hij zou bijna jaloers zijn. ”Dat is een prachtige pokémon.” Oké misschien was hij een tikkeltje jaloers. ”Heb je ze allemaal zelf gevangen?” Wie weet was haar vader wel gewoon een wereldbekende breeder. Dat zou veel verklaren.
