teentjes vielen naar beneden terwijl Aydin over een rand langs de bergwand schuifelde. Zijn voeten maakten kleine stapjes, zoekend naar zwakke plekken om te vermijden en sterke om over voort te bewegen. Zijn motor was aan de voet van de enorme berg die zich vele kilometers over het land strekte en de trainer had besloten een 'toeristische' route te nemen. Eerst had hij de paden gevolgd maar had uiteindelijk vrij hoog in de berg één van de vele grotten van Mt. Coronet gespot. Het was in hem opgekomen om hier naar toe te gaan en velen zouden hem voor 'gek' uitmaken, maar hij was niet geheel onbekend met gevaarlijke ondernemingen. Misschien was het een plek waar nog niemand was geweest, behalve Pokémon. Hier hoopte hij dan ook een Axew te vinden en als deze dan uiteindelijk ook gevonden was uiteraard te vangen. Tot hij uiteindelijk bij de grot aangekomen was had zijn Fletchinder, Sora, hem strak in de gaten gehouden. Ze was dan nog wel geen Talonflame, maar ze kon zijn val enigszins dempen door hem bij zijn jas te grijpen met haar klauwen, mocht het fout gaan. Maar gelukkig kwam hij heelhuids, op een paar schrammetjes na, aan bij de grot. Er zat een klein plateautje voor waar hij op liep en liet Rahlos, zijn Charmeleon, uit de Pokébal. Zijn staart kon wat licht bieden en mochten ze daadwerkelijk een Axew of iets anders tegen komen, kon hij deze bevechten samen met Sora. Naga, zijn Arcanine, was nu dan wel geen Growlithe meer, maar de laatste keer dat ze in een grot waren kwamen ze een Onix tegen en hier was ze dusdanig van geschrokken dat het nog een hele opgave zou worden om haar weer in een grot te krijgen, dus liet hij haar dit bespaard. Bovendien was ze nu ook een stuk groter. Behoedzaam ging hij naar binnen.
Buiten is het weer goed gestemd. Een vrolijk herfstzonnetje schijnt fel op je bol al zal je daar binnenin de grot weinig van merken. Binnen leiden er twee paden. Eentje gaat door een muur waar zo te zien plompverloren een nauw gat in is gebroken, de ander leidt een hoek om. Welke kant kies je?
ehoedzaam volgde Aydin zijn Charmeleon, wiens staart de grot verlichte toen ze uit het zonlicht stapten, de duisternis tegemoet. Eerst gingen ze enkele tientallen meters rechtuit tot ze twee keuzes konden maken; een hoek om naar rechts of een door een gat in de wand van de grot aan de linker kant. Het leek er bijna op of iemand- een Pokémon misschien?- deze had gemaakt. Hij was te klein voor een Onix en met een beetje moeite zou hij er doorheen kunnen. ''Rahlos'' uitte hij de Charmeleon zijn naam en het licht verplaatste zich toen deze zich omdraaide. ''Charr?'' en kwam nader om bij te schijnen. Toen het er op leek dat er geen gevaar aan de andere kant van het gat school kroop te trainer er doorheen terwijl Sora op een uitstulping in de wand ging zitten. Nieuwsgierig keek de Fletchinder toe hoe de twee uit zicht verdwenen tot Aydin zijn hoofd naar buiten stak ''Blijf maar hier op de uitkijk. We komen zo weer terug.'' zei hij en ze uitte een korte tjirp.
In de ruimte achter het gat was het koud; het kroop een beetje door zijn spijkerbroek heen, die voor nu voldeed op de motor zo lang het nog niet ging vriezen. Maar zijn zwarte jack hield hem nog aardig warm. Rahlos zijn staart bood ook enige comfort en de trainer bleef dan ook dicht bij de Charmeleon, die geen uiting tot angst gaf als hij al wat ongemakkelijk was. Zijn trainer was behoedzaam en even schoten zijn gedachten terug naar de Onix die ze nog niet zo lang geleden tegen waren gekomen in een ander grottenstelsel. Een ideetje kwam in hem op en zijn vingers gleden naar de Pokémonbal van zijn Gible ''Kom er maar uit'' uitte hij glimlachend, waarop de Gible verscheen waarbij de grot nog wat verder oplichtte. Ze keek in het rond en uitte een tevreden geluidje, want tenslotte kwamen deze Pokémon ook voornamelijk voor in grotten. En misschien kon ze helpen met de zoektocht naar een bijzondere Axew.
Na een tijdje begint het pad steeds nauwer te worden, de muren dichter en dichter bij elkaar tot het moeite gaat kosten om je er doorheen te kunnen wringen. Blijf je doorgaan? Nu kun je nog terug ..
iteindelijk werden de doorgang smaller en smaller. Aydin pakte zijn telefoon en zag dat hij totaal geen bereik had, wat niet verrassend was. Toch werd het wel spannend, want als er iets zou gebeuren kon hij niemand bereiken. Uiteindelijk werd het zo smal dat hij nog met moeite verder kon. De Gible leek, ondanks dat ze nog niet zo super lang geleden uit het ei was gekropen, volledig op haar gemak te zijn. Rahlos uitte een zucht, waarbij een rookpluimpje uit zijn neusgaten kwam. Aydin zijn lichte ogen gleden naar de kleine dragon-type Pokémon, wiens kleine maar scherpe tandjes het vuur van Rahlos zijn vlammende staart reflecteerden. ''Ga jij voor? Dan kom ik er achter aan.'' zei hij tegen haar. Ze uitte een enthousiaste ''Gible! en bewoog zich voort. Een paar seconden later werd ze opgeslokt door de duisternis en Aydin volgde. Hij was tenger maar ook vrij lang. Als het plafond nog lager zou worden kon hij niet verder, maar misschien werd het ook wel breder verderop. Rahlos deed ook een poging en pakte zijn staart vast met zijn rechterklauw om deze opzij te houden. Zijn donkerroden schubben schaafden iets langs de wand en hij uitte wat geërgerde geluidjes. Als hij kon praten zou hij zijn trainer voor idioot uit hebben gemaakt. Maar wie wist wat ze eventueel tegen zouden komen? Sora was intussen niet meer te zien, die een oogje in het zijl hield aan het begin van de tunnel. Als Aydin echt niet verder kon was het niet anders- dan kon hij ook moeilijk een gevecht aan gaan als ze al een Axew tegen zouden komen- en zou hij terug gaan. Maar zijn nieuwsgierigheid had ook een beetje de overhand en hij was nou eenmaal avontuurlijk en misschien een beetje roekeloos.
Je hand strijkt langs de rotswand en raakt iets ongewoon koels. Één oog opent zich en een Lunatone maakt zich los uit het gesteende. Hij laat een hypnosis op je los.
e rotswand van de grot voelde ruw en koel aan onder zijn vingers. Langzaam bewoog hij zich voort en er leek geen einde aan te komen tot Aydin zijn hand op iets legde wat zelfs nog koeler aanvoelde dan de rotswand. Hmm?. De jonge trainer vernauwde zijn ogen die net pas een beetje aan het donker begonnen te wennen en wreef over de oppervlakte die anders aanvoelde dan de wand. Zijn Gible bleef staan ''gible?'' uitte ze vragend en Rahlos stopte ook. Ineens, alsof hij in een horrorfilm terecht was gekomen, keek een rood oog hem doordringend aan. Bijna een hartaanval krijgend uitte Aydin een kreet en trok hij zijn hand terug. Nog voor hij weg kon rennen werd zijn lichaam slap en ging het licht uit toen hij in slaap werd gebracht door de hypnosis. Misschien was het toch geen goed idee om deze kant op te gaan. Als een lappenpop viel de bruinharige trainer opzij en kon Rahlos hem nog net opvangen. Terwijl hij zijn trainer weg trok sprong Avelin de lucht in en gaf de Lunatone een tackle om hem af te lijden zodat deze niet weer in de aanval kon. Hierna rende ze naar Rahlos die hun trainer weg trok. Zijn klauwen maakten diepe gaten in de zwarte, geliefde motorjack. De Lunatone was echter nog niet klaar met ze. De Lunatone was woedend dat ze hem hadden gewekt. Een Rockslide werd in gang gezet en de Charmeleon deed nog harder zijn best Aydin in veiligheid te krijgen. Hierop gebruikte Avelin Dragonbreath, waarbij een paarse straal op de Lunatone af schoot en deze naar achteren werd geblazen. Intussen had een uitgeputte Rahlos zijn trainer meegetrokken naar de ruimte waar Sora was gebleven, die geschrokken tjirpte. Avelin dook nog net op tijd achter hen aan voor de ruimte waar ze uit waren gekomen in stortte. Terwijl Aydin nog in slaap was begon ze te gloeien, werd ze groter en kort daarop stond er een Gabite naast Rahlos. Deze pufte nog na ''charrr'' uitte hij half geërgerd, half bezorgd terwijl ze om hun trainer gingen staan. Ze zagen dat hij nog ademde. Zonder pardon sloeg de net geëvolueerde Gabite haar trainer op zijn wang met de vinvormige aanhangsel op haar rechter arm. Het was niet op volle kracht, maar wel hard genoeg om de trainer wakker te krijgen en een rode striem op diens wang achter te laten. Ge-desoriënteert keek hij om zich heen terwijl hij zijn hoofd vast pakte en zichzelf vervloekte toen de herinneringen terugvloeiden. Sukkel. Langzaam kwam de trainer overeind; hardleers dat hij was gaf hij nog niet op! Toen gingen zijn ogen naar zijn Gi- nee, Gabite. Een brede grijns kwam op zijn gelaat en trots wreef hij over haar hoofd. ''Bedankt allebei..'' en keek even in zijn Pokédex voor meer info over nieuwe aanvallen van de Gabite. Deze zouden vast eens van pas kunnen komen. Hierna liep hij de andere kant op, gevolgd door zijn Pokémon.
Verderop ontdek je hoog in het plafond een smalle opening. In een bundel licht liggen een aantal apricorns. Een rode ligt het dichtste bij je een eindje van de stapel af.. pak je het?
as na enkele meters, toen zijn hoofd weer wat helder werd, had Aydin pas door dat Rahlos gaten in zijn zwarte jack hadden gemaakt toen hij zijn trainer had meegesleept. Met een sip gezicht inspecteerde Aydin de schade, maar was al lang blij dat hij er levend uit was gekomen. Wie weet wat de Lunatone allemaal uit had kunnen halen. Voor nu leek het er op dat deze hen niet achtervolgde via een andere route in de grot. Misschien had hij zichzelf ook wel ingesloten door de boel in te laten storten. In ieder geval was het bij schade aan zijn jas gebleven, die toch eigenlijk ook wel een beetje aan vervanging toe was nu Aydin al langere tijd onderweg was. Wel meer kleding was aan vervanging toe, overigens. Hij wilde ook niet het voorkomen van een sloeber hebben. Even ging zijn hand naar de ketting om zijn nek, waarvan zijn grootmoeder had gezegd dat deze geluk bracht. Dit was naast zijn Pokémon en motor waardevol voor hem, al geloofde hij niet zozeer in de zweverige gedachten die zijn oma had. Even gingen zijn gedachten terug naar zijn grootouders; de heerlijke thee, hun huisje waar hij bij in woonde in de duinen aan de zee, de slechte grappen van zijn opa. Tegen de winter had hij beloofd hen weer op te zoeken. Eerst had hij nog wat doelen voor ogen voor hij zijn reis zou onderbreken om tijdens de meest strenge winterdagen thuis door te brengen. Maar eerst uit de grot komen met hopelijk een extra Pokémon, of iets anders nog misschien. Wie weet wat hij hier nog meer tegen zou komen? Hopelijk niet meer Pokémon die hem aan zouden vallen. Terwijl Sora, Avelin en Rahlos hem volgden trok een gat in het plafond zijn aandacht. Een rood object was zichtbaar, waar hij net bij kon komen toen hij zich uit rekte. Wat was dit? Zijn vingers gleden over de gladde oppervlakte van de rode apricorn in een poging om hem te pakken. Deze rolde uit het gat, langs zijn arm en landde op zijn hoofd. Brommend bukte de trainer zich terwijl hij even over zijn hoofd wreef om de rode apricorn op te pakken. Deze inspecteerde hij in het licht dat de staart van Rahlos hem aanbood en stopte het in zijn rugtas. Hierna liep hij verder.
![[Journey] Every exit is an entry somewhere else LihFAzw](https://i.imgur.com/LihFAzw.jpg?1)
![[Journey] Every exit is an entry somewhere else BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)
