Tales of

Sinnoh

Hij vroeg zichzelf af waarom hij geen aansteker meer standaard op zak had. Oh ja, omdat hij zo dom was om te stoppen met roken, dat was waar ook. Hij vervloekte zichzelf daarvoor nu, want nu had hij dus geen enkele mogelijkheid tot licht. Misschien had hij eerst een fire-type pokémon ofzo moeten vangen, dan kon hij tenminste nog een hand voor ogen zien hier. Mortem zuchtte en bewoog langs de muur, terwijl zijn hand de richels in de muur volgde. Voor hem hoorde hij de voetstapjes van Sparda, die leken te versnellen en daarna stopte. Ondertussen begonnen Mort's ogen iets te wennen aan de duisternis om hem heen en hij maakte een mentale notitie dat hij zijn ogen moest laten testen op nachtblindheid, want dit duurde echt veel te lang. Hij ging op zijn hurken zitten, toen hij door had dat het een doodlopende grot was, maar dat Sparda met een ei in z'n klauwen terug was komen lopen. Een... ei? Wat moest hij hier nou weer mee. Het enige wat hij zich kon bedenken was dat hij het ei kon wisselen voor de Cleffa bij de Salamence en zo de pokémon mee kon krijgen, maar aan de andere kant. Zijn nieuwsgierigheid overwon het van zijn wantrouwen en hij haalde het ei uit de klauwen van de Sneasel. Hij bekeek het, voor zover dat mogelijk was in deze duisternis, van alle kanten en zuchtte daarna. "Ik hou deze wel bij me. Is er verder nog iets hier? Anders kunnen we beter 't andere pad gaan volgen?" vroeg hij daarna aan de pokémon, die hij aankeek langs het ei. Mortem draaide zich om, klaar om te vertrekken en het andere pad weer te gaan zoeken.

Geïntegreerd door het ei in zijn handen, was Mortem niet heel erg goed aan het opletten en toen de grond onder zijn voeten begon te trillen verloor hij bijna zijn grip over de ovale vorm. Snel klemde hij zijn armen rond het ei en vloekte luidkeels, terwijl Sparda ongemakkelijk om zich heen keek. "Sparda, uitgang. Nu!" brulde de man en goed oplettend waar hij zijn voeten neerzetten, probeerde de oudere man zo snel mogelijk weg te komen hier. De Sneasel was gespannen en met zijn klauwen achter zich rende hij voor Mortem uit, opzoek naar de weg naar buiten toe. Ondertussen wist paniek binnen te dringen bij de oudere man en hoopte hij dat hij niet hier vast zou komen te zitten. Dood gaan, bedolven onder een berg stond zou niet echt bepaald hoog op zijn lijstje. "Waarom luisterde ik in Darkrai's naam naar die vervloekte hiker. Ik had moeten weten dat alles hier een fucking val was," bromde hij tegen zichzelf, terwijl een lange lijn aan scheldwoorden over de hiker volgde. Mortem voelde zijn voet wegglijden over een paar losliggende stukken rots en met het ei hoog boven zijn hoofd, klapte hij op de grond. "Fuck" gromde hij, terwijl hij snel overeind krabbelde, keek of het ei nog heel was en het verder op een rennen zetten. "Hoe ver nog?" schreeuwde hij daarna vooruit naar de Sneasel, die zo te zien stond te wachten op hem toen hij door had dat zijn partner was gevallen.

Zijn conditie was nooit echt geweldig geweest, met een verleden van roken en drinken, en zijn leeftijd meegerekend, was dat ook niet moeilijk voor te stellen maar het zorgde er wel voor dat het nu leek alsof zijn longen in vuur en vlam stonden en hij geen adem meer kon krijgen. Mortem voelde zijn keel droog worden en zijn ademhaling ging met hoten en stoten, terwijl hij probeerde het hoge tempo van Sparda bij te houden. Het was dan ook wel nodig, want de rotsen die achter hem naar beneden kwamen, kwamen steeds dichterbij. Hij vloekte luid in zijn hoofd, terwijl hij over een gat heen sprong en maar nét zijn evenwicht wist te halen, om daarna onder een paar stalactieten door te duiken. Eventjes dacht hij dat een van de punten bleef hangen in zijn sjaal, maar hij wist zich snel genoeg los te krijgen zodat hij verder kon rennen.
Net op het moment dat hij aan Sparda wilde vragen waarom het zo vervloekte lang duurde voordat ze buiten waren, voelde hij een trilling door het ei heen gaan. Dit leek niet related te zijn aan het instorten van het tunnelnetwerk om hem heen. "Darkai nog aan toe," vloekte hij hardop en bleef staan. Waarom had dit vervloekte ding nou net dít moment uitgekozen, waarom, waarom, waarom!? Mortem keek om zich heen, draaide sjaal rond zijn nek los en wikkelde het ei erin. Misschien dat dit zou helpen. Nu zou hij in ieder geval door kunnen rennen. Zelfs als het ei nu uit zou komen, zou het tenminste warm in zijn sjaal zitten, toch?