Het leek misschien doodnormaal voor veel mensen, maar voor hem was het niet normaal. Hij was eindelijk onderweg om zijn eerste pokémon te halen. Hij had een afspraak bij de professor gemaakt en hij zou liegen als hij zou zeggen dat hij niet nerveus was. Hij had GEEN idee wat hem te wachten stond, of welke pokemon er voor hem beschikbaar zouden zijn. Hij moest on the spot gaan kiezen. Hij wist wel dat hij zou gaan voor de pokémon waarmee hij het beste mee zou klikken, eerlijk had hij niet zoveel verstand van pokemon gevechten. Hij had er wel voor geleerd enzo, maar het was al snel duidelijk dat dat niet echt iets voor hem zou zijn. Nee, doe hem maar gewoon een maatje voor het leven, in plaats van een goede pokémon voor gevechten. Of iets anders. Hij wist vanuit zichzelf dat hij niet creatief genoeg was om coördinator te worden immers. Breeder worden had hem ook wel wat geleken maar.. hij wilde liever niet teveel baby pokemon hebben, dan kon hij minder reizen zoals hij nu wilde. Hij had sowieso een aantal dagen werk, maar hier en daar kon geschoven worden. Hij moest immers wel gewoon rekeningen betalen en zijn eigen eten kopen.
Hij duwde de deur open van het laboratorium, waarop hij met een nerveuze glimlach rond keek. Het was... een chaos. Totaal niet wat hij van een professor verwachtte maar.. Hij keek naar een papier die op de grond lag, er stonden een paar.. traits op. Als hij het goed had. Hij moest er nog eventjes aan wennen, excuseer. Hij schraapte echter zijn keel kort terwijl hij zijn blik verder op de omgeving liet rusten. "Uhm, hallo! Professor Willow? Ik heb een afspraak gemaakt? Ik kom mijn pokémon ophalen..." sprak hij wat luider terwijl hij rond keek naar waar de professor was.
De Professor legt drie balls op tafel neer waar je uit kunt kiezen. Reageer op deze post en tag het betreffende teamlid, zodat jouw partner wordt geregistreerd. Hierna mag je de Pokémon ook toevoegen aan jouw Pokémon PC.
Het duurde niet lang voordat de vrouw verscheen en hem vriendelijk begroette. Hij werd meegenomen naar de plek waar hij moest gaan kiezen en de vrouw drie pokémon tevoorschijn haalde. Hij herkende ze wel! Bellsprout, een gras pokémon, Pincurchin, de electrische pokémon en Azurill, een water type. Emil glimlachte zachtjes naar de pokémon, waarna hij door zijn knieën zakte. De Bellsprout kwam meteen heel vrolijk naar hem toe, terwijl de Pincurchin niet eens naar hem om leek te kijken. "Hey hey, kalm aan." sprak hij met een zachte grinnik terwijl hij de Bellsprout over zijn hoofd aaide en de pokémon een blij geluidje maakte. Zijn aandacht werd echter ook getrokken door de Azurill, die hem een beetje verward aan keek. Alsof ze wel wilde komen, maar niet durfde te komen. Ze was nog niet zo verlegen dat ze zich helemaal verstopte. En hij kon ook zeker wel de nieuwsgierigheid in haar ogen zien. Of naja, hij dacht het te zien. Of het echt de nieuwsgierigheid was moest hij nog een keer overna denken. Bellsprout zou misschien een goede klik zijn, maar het was toch de voorzichtige maar nieuwsgierige Azurill die hem trok. Hij bracht voorzichtig zijn hand richting de pokemon, hield deze uit naar haar. De azurill keek even van zijn hand naar hem, waarna ze voorzichtig aan zijn hand snuffelde. Een glimlachje verscheen op zijn gezicht, waarna hij voorzichtig zijn hand op haar hoofd legde. "Ik neem haar," sprak hij met een brede glimlach naar de pokémon, die naar hem keek met een licht fronsje. Ja, deze beviel hem wel.
