Tales of

Sinnoh

“Kom op Nya, dit gaat een geweldige show worden, dat weet je zelf ook.” Tyson probeerde zijn zoroark wat op te vrolijken die niet heel blij leek te zijn met die cowboyhoed die hij op moest voor deze show. Tyson keek met een tevreden glimlach naar zijn pokémon, die nu eindelijk gestopt was met het proberen af te duwen van die domme hoed. Een medewerker van de hall liet Tyson al snel weten dat het zijn beurt was voor de show. “Let’s do this!” zei hij enthousiast tegen Nyarlathotep, die zelfs zijn hoed eventjes goed deed voordat hij zijn trainer volgde.


Toen het tijd was voor de show kwamen er niet één, maar twee Tysons het podium op. Ze waren een perfect evenbeeld van elkaar, afgezien van dat eentje een cowboyhoed droeg en de ander niet. Een soort klassiek muziekstuk begon te spelen door de speakers, dus de show kon van start gaan. Hun bewegingen waren ook perfect synchroon, alsof ze elkaars spiegelbeeld waren. De hoedloze Tyson liep naar de ene kant van het podium, en de ander ging de tegenovergestelde kant op. Ze liepen een soort halve cirkel en kwamen vervolgens weer bij elkaar. De Tyson met de hoed nam zijn hoed af en maakte een buiging naar de hoedloze Tyson, die zich omdraaide en weer wegliep. De cowboyhoed werd vervolgens op de grond gegooid en de Tyson die deze eerder ophad ging achter zijn “spiegelbeeld” aan. Toen de twee Tysons weer bij elkaar kwamen in het midden van het podium, waren ze weer perfect elkaars spiegelbeeld. Beiden haalde één hand omhoog en legde die tegen die van de ander. Zodra dit gebeurde, begon één Tyson te veranderen. Het was bijna of de realiteit begon te glitchen rondom deze Tyson, die dan ook verward rondkeek tot de illusie verdween en zijn ware aard tevoorschijn kwam. Zo, nu kon de show daadwerkelijk beginnen.
Nya keek met een Scary Face rond naar het publiek, en verscherpte zijn klauwen met Hone Claws. Vervolgens begonnen zijn ogen te gloeien, en kreeg die cowboyhoed van eerder ook een vreemde, paars gekleurde aura om zich heen. Hij gebruikte Hex op de hoed. Precies zoals ze geoefend hadden. Vervolgens rende Nyarlathotep op die domme hoed af, die nog steeds een dim gekleurde aura had, en leefde hij zich uit met Fury Swipes. Nu was er niks meer over van die hoed dan enkel wat flarden. Nya stapte terug en keek nogmaals vrij intimiderend rond. De echte Tyson pakte vervolgens enkele grotere stukken van de restanten van de hoed op en gooide deze richting Nyarlathotep. Die laatste paar stukken hoed werden mid-air geraakt door de move Lash Out, en landde uiteindelijk weer bij Tyson z’n voeten.

De muziek stopte en de show was voor nu voorbij. Tyson en Nyarlathotep maakte beiden een diepe buiging voordat Tyson snel de hoedresten oppakte. Hij had een goed gevoel over deze performance.

Helaas ging de prijs voor dit contest niet naar hem, al vond de jury de eerste helft van zijn performance duidelijk wel goed. Teleurgesteld en ietwat jaloers keek Tyson naar de winnende coördinator. Nya keek naar Tyson en plaatste één hand op de schouder van de jongeman. Vervolgens maakte de zoroark een geluidje, alsof hij leek te zeggen “volgende keer beter.” De coördinator knikte zijn hoofd en keek zijn pokémon aan. “Je hebt gelijk,” zei hij tegen zijn zoroark, “onze volgende show zal een groot succes worden!” Met vernieuwd zelfvertrouwen verliet Tyson samen met Nyarlathotep de contest hall, alvast nadenkend over de strategieën voor zijn volgende show.