Tales of

Sinnoh

Hoe dat hij hier terecht was gekomen was hem een raadsel, maar niet één waar hij lang bij stil zou staan. Er waren twee dingen die hij wilde doen, en dat kon momenteel enkel hier. Zijn vulpix wandelde met hem mee en haar oogjes stond nieuwsgierig terwijl ze om zich heen keek. Casimir had de firestone die hij op haar wilde gebruiken al in zijn handen, maar dit was nog niet het goede moment om die te gebruiken, daarvoor moest ze nog even wachten.

De vulpix bleef uiteindelijk staan en liet een waarschuwend geluid horen dat Casimir deed stil staan. Hij had zijn gezicht verstopt in de dikke jas en sjaal die hij droeg om zich te beschermen tegen de ijzige koude die hier hing. Het was verschrikkelijk en hij snapte niet hoe mensen hier konden wonen. Zijn ogen vielen op een andere vulpix, enkel één die wit was en er toch een tikkeltje anders uit zag als de vulpix die hij had. Tijd om te zien wat zijn eigen Vulpix allemaal kon.

Alsof zijn pokémon wist wat het moest doen, zetten ze wat stappen naar voor, wat direct de aandacht trok van de alolan vulpix. Hij richtte zijn ogen op de gele pokémon en leek even weg te willen rennen, maar die kans zou hij hem niet geven. “Ember.” De ice type was zwak tegen alles dat met vuur te maken had, dus daar zou hij hoofdzakelijk gebruik van maken. Een redelijk kleine vlam vloog uit de mond van zijn gele vulpix en zorgde ervoor dat de sneeuw smolt daar waar het overheen ging. De Alolan vulpix probeerde nog opzij te springen maar zonder succes en werd tegen zijn heup geraakt. Het zorgde er echter niet voor dat hij neerviel, want hij bleef moedig staan. Stukjes ijspegels verschenen rondom hem, en werden afgevuurd op de gele vulpix. “Quick attack om het te ontwijken.” Het beest deed wat van haar verwacht werd en begon zo snel als ze kon te lopen, om alles wat op haar afgevuurd werd te ontwijken. Ze probeerde ook nog de andere vulpix te raken, maar die sprong snel genoeg uit de weg waardoor ze een eind verder gleed over de sneeuw. Haar eigen lichaamswarmte, was echter al genoeg om een heel deel te doen smelten. Hun tegenstander maakte echter gebruik hiervan en een soort sneeuwstorm vloog op de gele vulpix af, wat ervoor zorgde dat ze even niks kon doen en daar maakte hij gelijk gebruik van. Met een eigen quick attack vloog hij op haar af en beukte recht tegen haar aan. Het was genoeg om de gele vulpix even op de grond te gooien, maar al snel sprong ze terug op haar poten. “Nu overheat,” commandeerde hij. Zijn vulpix leek diep adem te halen en zich echt te concentreren voor dat er een grote vuurkolk recht op de ice type af ging. Hij probeerde het nog te ontwijken, maar werd volop geraakt door de grote hoeveelheid vuur.

Nu dat de andere voor even uitgeschakeld was, werd het tijd om zijn tweede plan van de dag uit te voeren. “Vulpix!” Zijn pokémon keek direct om en kwam zijn kant op rennen toen ze de firestone zag. Casimir gooide het item de lucht in en zijn pokémon sprong omhoog om het in haar bek vast te grijpen. Een wit licht omsingelde haar en Casimir moest zijn hand voor zijn ogen houden om zichzelf te beschermen ertegen. De sneeuw maakte het enkel feller. Ook hun tegenstander kon enkel met grote ogen toekijken hoe de kleine gele vulpix, veranderde in een grote zilveren ninetales. Er verscheen angst op de andere zijn gezicht en hij probeerde recht te komen om weg te vluchten, maar die kans zou Casimir hem niet geven. “Gebruik nu fire spin.” Er verscheen een vlammenzee om de vulpix heen terwijl ze op de andere angstige pokémon af liep en er hard tegenaan beukte. De Alolan Vulpix vloog een eind weg en knalde hard tegen een steen aan. Casimir twijfelde geen seconden en pakte er een lege pokébal bij om die naar de alolan vulpix te gooien. Iets dat niet simpel was om te doen met je niet dominante arm, maar de pokébal vloog tegen het witte ding aan en het beestje verdween. Nu hopen dat het bleef zitten.

note -