The strong eat the weak, that's the way of the world
60
124
CHARACTER INFO
OOC INFO
290 words
oh the mistery, everybody wants to
be my enemy
Ach, wat jammer zijn grapje werkte niet maar zijn plagerige opmerkingen hadden wel doel getroffen omdat Casimir de fles maar weer naar zijn mond zette. Hij had het nodig zo te zien. Het was te merken aan de manier hoe hij bijna in zijn stoel kromp zo onderuit gezakt als hij zat. Ma Zhu gniffelde nog wat na maar bleef nog steeds op haar stoel zitten vanwaar ze hem geringschattend aankeek. Hij krabde wat afwezig aan zijn buik en wendde zijn blik weer op Casimir, al had hij zijn hoofd een beetje gedraaid zodat hij haar goed in het oog kon houden. Ze had nog niet de discipline die Karma bezat. Hoewel het kreng hem nog steeds beet als hij te ver ging, luisterde ze in ieder geval nu naar hem. "Oh? Wat was het, mijn mooie Oosterse looks of mijn accent?" Vroeg hij plagerig aan Casimir in de hoop hem nog meer te laten blozen maar hij wachtte niet echt op antwoord. " “Johto, eigenlijk.” Reageerde hij rustig terwijl zijn zwart gelakte nagel onbewust kringetjes draaide over de hals van de fles. Zijn grijze ogen sloten zich voor een paar tellen terwijl hij terugdacht aan zijn thuis. Hij miste zijn regio, zijn thuis. Ondanks alle nare dingen die er ware gebeurd. De gele bossen van Ecruteak, de witte stranden rond Olivine City. “Hij zou me niet verstaan als ik zo tegen hem zou spreken.” Zei hij tegen Ma Zhu met een glimlach. De Chimchar draaide haar hoofdje om naar hem alvorens ze haar kijkers weer op Casimir richtte. Hij had nooit de moeite genomen om ook maar één woord Engels tegen haar te spreken dus zodra hij in zijn moedertaal begon te praten, had hij altijd meteen haar aandacht.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Casimir rolde overduidelijk met zijn ogen bij de opmerking van de Yashu en wendde zijn blik af. Op deze manier zou de blos nooit van zijn gezicht verdwijnen. Misschien dat hij het kon steken op de alcohol die hij op had, maar ondanks dat het snel binnen ging, was het nog niet genoeg om echt al een duidelijk effect te hebben op hem. Hij mompelde wat binnensmonds, maar het was beter om er verder niet op in te gaan.
Wat ongemakkelijk draaide hij de fles tussen zijn handen terwijl hij hoopte dat hij het onderwerp achter zich kon laten. Hij voelde de sfeer nog steeds van eerder hangen en het was niet fijn. In elk geval gaf Yashu nog een echt antwoord op zijn vraag. Ah, Johto, daar was hij nog nooit geweest. Goed, hier konden ze vast verder over gaan en de rest kon vergeten worden.
Hij wilde eigenlijk vragen waarom de man besloten had naar SInnoh te komen, maar dat was voordat de andere opsprak. Zijn wenkbrauwen kropen dicht naar elkaar toe bij het horen van de wel erg vreemde taal die uit de mond van de andere kwam. “Wat?” vroeg hij verward. Casimir had geen idee wat de man net zei, maar het zag ernaar uit dat de pokémon wel wist wat het betekende. Hoe langer de Chimchar hier was, hoe minder hij het wezentje mocht. Het feit dat Yashu nu zaken zei die hij niet verstond, vond hij maar niks. “Is dat wat ze spreken in Johto?” Als dat zo was, had hij geluk dat hij gekozen had om naar Sinnoh te komen, want dat was een taal waar hij niet veel van kon maken.
The strong eat the weak, that's the way of the world
60
124
CHARACTER INFO
OOC INFO
245 words
oh the mistery, everybody wants to
be my enemy
Yashu lache bij Casimir’s verwarring. Hij kwam zelden iemand tegen die kantonees sprak laat staan mandarijn. Sterker nog, hij was nog niemand tegengekomen die dat kon verstaan. Het gaf hem een voordeel in situaties als de tegenstander niet kon weten wat hij zijn pokémon commandeerde. “Welja, mandarijn in de meeste streken en kantonees een paar kleine oostelijke streken. Pas maar op dat ze je geen kantonees horen spreken in Goldenrod City, dan doen ze je wat.” Hij krabde afwezig met zijn zwarte nagel aan het etiket van de fles terwijl hij hier aan terugdacht. Het was een curieus cultuur dingetje en had iets te maken met de eeuwenoude geschiedenis. Streken die ooit in burgeroorlog hadden geleefd, een overheid die pushte om kantonees te spreken in plaats van mandarijn. Hij had meestal mandarijn gesproken en zich weinig aangetrokken van de oude garde die hem daarvoor met de nek aankeek.
“Net als ik wanneer ik die Ninetales van je afneem.” Mompelde hij zacht. Ma Zhu keek hem vanuit haar ooghoeken vragend aan voordat ze langzaam haar blik weer op Casimir liet rusten met een bedenkelijke blik. Ze liet zich van het stoeltje afglijden, zette een paar passen zijn kant op maar stopte op een meter afstand en ging in plaats daarvan bij het vuur zitten. Haar donkere ogen bleven op hem gericht echter alsof ze hem probeerde in te schatten. Yashu merkte dit op maar zei er niets van. Staren mocht, zo lang ze maar niet verder ging.
Note: Tekst in bold én italic is mandarijn. Alleen bold gesproken tekst is normaal engels.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Geïnteresseerd keek Casimir naar Yashu die hem een korte geschiedenisles gaf over Kant, Kantonees en Mandarijn. Hij wist er niets van, dus alles wat de man hem vertelde was nieuw. Misschien was het door de alcohol die langzaam invloed begon te hebben, maar het interesseerde hem. “Zal eraan denken als ik ooit naar Goldenrod City ga, geen Kantonees,” grapte hij wat onhandig, want natuurlijk kon hij helemaal geen Kantonees. Er volgde een nieuwe stroom aan woorden die hij niet begreep of van elkaar kon onderscheiden.
Casimir opende net zijn mond om wat te zeggen, toen de Chimchar in beweging kwam. Onzeker keek hij het kleine wezentje aan terwijl hij zichzelf forceerde om te blijven zitten. Er was iets aan de pokémon dat hem echt niet aan stond. Het was een combinatie van de donkere kleuren, samen met de blik die hij ervan kreeg. Alsof ze niks goeds van plan was. Waarschijnlijk zat het allemaal tussen zijn oren. Mensen bleven hem keer op keer zeggen dat pokémon niets zouden doen. Misschien was dit weer zijn verbeelding dat hem in de maling nam.
“Het is best indrukwekkend om te horen. Mijn taalvaardigheid gaat niet verder dan dit.” Nee, hij kon maar één taal spreken (en Engels maar eeeh ja). Altijd als hij iemand anders meerdere talen hoorde spreken, was hij jaloers dat hij niet over dezelfde kennis beschikte.
Met een schuin oog keek hij neer op de Chimchar die akelig dichtbij stond en hij haalde even haperend adem. “Hoe lang heb je ze al?” besloot hij uiteindelijk te vragen waarna hij weer een slok nam van de glühwein. Casimir ging er nog steeds vanuit dat de man zijn pokémon onder controle kon houden. Daar moest hij wel vanuit gaan, anders zou hij al zijn recht gestaan.
The strong eat the weak, that's the way of the world
60
124
CHARACTER INFO
OOC INFO
250 words
oh the mistery, everybody wants to
be my enemy
Het viel Yashu op dat Casimir steeds minder op zijn gemak leek in de aanwezigheid van zijn Chimchar. Ze was haar handjes aan het warmen aan het kampvuur en keek af en toe terug naar hem met een duivelse blik. Hij wist dondersgoed dat een chimchar onmogelijk warmte nodig had van de vlammen met haar toch al warmere lichaamsstructuur. Ellendeling dat ze was. Maar ze bleef op haar plek en hij keek weer op naar Casimir. “Bedankt.” Zei hij met een flauw grijnsje tegen Casimir en hij zette de fles weer aan zijn lippen- O .. hij was leeg. Teleurgesteld tuurde hij door de opening en zette die toen maar op de stoel naast zich met een diepe zucht. Hij had echt wat meer nodig. Hij keek de ander over zijn in elkaar gevlogen vingers heen aan. “Een weekje of twee.” Begon na te denken of hij niet gewoon nu ergens wat moest gaan halen. Hij besloot voor het laatste te gaan want hoewel hij het best gezellig vond om met Casimir te kletsen, had hij nog dingen te doen. Hij keek nog even omhoog naar de mistletoe en smirkte toen naar hem. “Nou-” begon hij met onverholen plezier in zijn stem. “- Ik ga wat meer alcohol halen en richting huis. Het was leuk je te ontmoeten, m’n vriend. Hier-” Hij graaide in zijn zak naar zijn holocaster en zond zijn nummer uit naar die van Cas. “Voor als je je bedenkt.” Voegde hij eraan toe met een knipoog.