Tales of

Sinnoh

Miko hoorde iets op de grond tikken. Zachte stappen die vreemd echode in de stilte. Hij ging dichter tegen de muur staan, een stapje opzij zodat het zonlicht langs hem de grot in scheen. Hij zag dat iets het zonlicht in stapte- een prachtig wezen met witte vacht en vrolijk gekleurde manen. Hij was erdoor gehypnotiseerd en zette voorzichtig een paar stappen naar voren. Nee- wacht .. Hij stopte weer. Op een wildvreemde pokémon afstappen was vragen om problemen. Hij had immers geen- zijn hand streek langs zijn jaszak en tot zijn grote verbazing voelde hij dat er iets in zat. Toen hij het tevoorschijn haalde, waren het twee pokeballs. Eentje was leeg en de ander- Miko opende hem en Blathnaid materialiseerde voor hem. Ze keek nieuwsgierig om zich heen en toen vragend op naar Miko. “O! Blathnaid!” Zei hij blij en verukt. Maar toen gleden zijn ogen naar het paardje die haar kop nu opgeheven had. Blathnaid was zo klein .. Die kon vast ook niets inbrengen tegen het paardje.

Hij had echt niet gewild dat het zo zou verlopen- heus. De Ponyta bekeek hem met een erg intense blik. Eentje die Miko totaal niet aanstond. Hij was rustig achteruit gaan lopen maar voelde hoe zijn voet ergens achter bleef haken en hij viel. Achterover. Hij viel hard op de grond en liet een geschrokken geluidje klinken- en juist dat leek het paardje in beweging te krijgen alsof er een startschot had geklonken. Het schoot op hen af en Miko probeerde op tijd weg te komen en Blathnaid huilde. De pokémon tackelde hem terug tegen de grond, recht in zijn maag waardoor alle lucht uit zijn longen werd geperst. Blathnaid stuiterde uit zijn handen en schrok daar zo erg van dat ze een thunder shock losliet. Vonkjes danste knetterend om haar lichaampje heen en elektrisch geladen stralen schoten alle kanten op. Tegen de muren, tegen het plafond, in de grond. Paniekerig kromp Miko in elkaar in de hoop ook maar iets te ontwijken terwijl om hem heen de vonken overal insloegen. Een van de afketsende stralen raakte de Ponyta die een geschrokken kreet slaakte en achteruit sprong. Elektrische schokjes danste nu om haar lichaam maar in tegenstelling tot Blathnaid, leek de pony het niet fijn te vinden. Zijn manen begonnen te gloeien met een prachtige, pulserende energie die Miko meteen in een soort trance bracht af. Ponyta’s ogen leken wel intenser te worden- en toen leek het wel alsof er een soort kleurloze energie door de lucht schoot die Miko niet goed kon zien. Blathnaid pakte haar hoofdje vast, wreef er een paar keer over met een gepijnigd gezichtje- maar focuste toen weer op de Ponyta. Die hinnikte, sloeg een paar keer met haar hoofd en schoot toen naar voren met haar hoorn dreigend uitgestoken. Miko slaakte een kreet en riep dat Blathnaid opzij moest gaan- maar die negeerde hem compleet. In plaats daarvan rolde ze zich op tot een balletje en werd ze als een soort mislukte basketbal weggeschoten door de Ponyta. Ze zeilde langs Miko’s hoofd- ketste af tegen de muur, stuiterde tegen het plafond. Paniek schoot door hem heen als een zwerm boze beedril. O, jezus, Blathnaid! Miko probeerde haar nog op te vangen maar kreeg daar direct spijt van. Blathnaid begon plotseling te gloeien terwijl elektriciteit om haar heen knetterde. Het geluid werd harder en harder totdat een deken van vonken zich uitspreidde over de grot. Miko liet haar vallen terwijl pijnlijke scheuten door zijn lichaam gonsde en hij achterover viel. Vanaf de andere kant van het veld, schraapte de ponyta met haar hoefje over de grond en richtte ze zich dreigend naar Blathnaid (Growl) die door het elektrische veld enorm in haar sas leek. Schokjes knetterde aan het puntje van haar staartje terwijl ze op en neer begon te stuiteren als een stuiterbal. Haar vachtje leek hierdoor extra statisch geladen te worden want Miko hoorde het knetteren en zag af en toe een vonkje uitschieten. (Charge) Toen kneep ze haar oogjes dicht en begonnen de rondjes op haar wangetjes te gloeien. Miko week nog verder achteruit. “Blathnaid, toe .. laten we gewoon weggaan ..” Probeerde hij nog met een zwak stemmetje maar Blathnaid luisterde wederom niet. De Ponyta boog zijn kop, nu begonnen niet alleen de manen maar ook de staart een fraaie gloed uit te slaan, Blathnaid’s elektriciteit werd alleen maar krachtiger- alle haartjes op Miko’s armen stond overeind. De energie schoot als een stille geluidsgolf naar Blathnaid en raakte haar en op dat moment leek het alsof er een bom ontplofte toen Blathnaid een elektrische straal losliet die als een donderslag door de nauwe gangen van de grot echode. Het schoot alle kanten op en sloeg zo hard in dat delen van de grot met veel geweld begonnen in te storten. Miko had genoeg gezien- lichtelijk ontstemd door het feit dat zo’n kleine muis zo’n destructie kon aanrichten- en zocht naar Blathnaid’s pokebal. Maar in plaats daarvan mikte hij de lege pokebal de ravage in en ketste die van Blathnaid tegen het silhouet van de Ponyta aan.

Ponyta - Tackle op Miko
Blathnaid - Thunder shock
Ponyta - Confusion
Blathnaid - Defense curl
Ponyta - Tackle
Blathnaid- Electric terrain
Ponyta - Growl
Blathnaid - Charge
Ponyta - Confusion
Blathnaid - Discharge