Tales of

Sinnoh

Na de contest had ze Poppy naar haar ouders gezonden. Niet omdat ze hem er niet meer bij wilde hebben, maar om hem wat rust te gunnen. Hij had de contest super goed gedaan samen met Klingel. Helaas was het niet genoeg geweest voor een trofee, maar ze kon natuurlijk ook niet alles winnen. Er waren veel goede tegenstanderd en ze vond het niet erg om soms te verliezen. Al hoopte ze stiekem toch wel dat ze er binnenkort weer eentje wist te winnen. Daar moest ze hard voor trainen, dus had ze weer besloten terug naar drie pokémon te gaan. Dat werkte het allerbeste voor haar. Dan kon ze haar aandacht het beste verdelen. Dus zat Alaska op haar ene schouder. Hield Klingel haar nek warm met zijn sjaaltjes. Yra hield ze in haar armen. Haar nieuwste aanwinst. Een roze Pachirisu, die nog erg angstig was. Ze had haar van de Black Market gered, net als Poppy. Uiteindelijk was het haar gelukt om een band te krijgen met haar Primarina en ze hoopte dat dat met Yra ook ging lukken. Ze gaf haar in ieder geval de tijd. Ze was anders dan Poppy. Poppy was vooral chagrijnig geweest, zij was teruggetrokken en angstig. Alleen ze wist dat ze daar ook voorzichtig mee zou moeten zijn. Ze was naar het wak van het festival gelopen waar je mocht vissen. ‘Hallo!’ Riep de medewerkster vrolijk en dauwde direct een hengel in haar hand, waardoor ze hem bijna tegen haar neus sloeg omdat ze Yra ook nog vast moest houden. De Pachirisu probeerde ook uit haar armen te springen. Ze wist haar nog net tegen te houden. ‘Oeps…’ Ze schudde haar hoofd. “Nee geeft niet, bedankt voor de hengel.” Ze liep naar het water en gooide de lijn uit. Waarbij ze even op haar knieën ging zitten, zodat ze Yra tussen haar benen kon zetten.

De eerste pokémon die ze omhoog wist te halen was een Seel. Er verscheen een glimlachje om haar lippen. Direct moest ze aan Rexy denken, haar Dewgong die ze thuis had. Die was lekker bij haar ouders aan het chillen. Net als Poppy nu. Ze vond een Seel heel leuk, maar ze zou deze toch weer het water in laten gaan. Eentje was ook wel weer genoeg voor haar namelijk. “Dag mooie Seel, ga maar gauw weer terug in het water. Ik zal je niet meer storen.” Ze gaf haar een zacht duwtje en de Seel gleed terug in het water. Yra keek even omhoog, iets wat argwanend. Klingel maakte een vrolijk afscheidsgroet met zijn belletje en Alaska hield haar kopje even scheef. Voordat Yasmin de hengel weer uitgooide in het wak.

Opnieuw haalde ze een Seel uit het wak. Eerst keek ze wat verrast. Dat had ze niet zien aankomen. Toen begon ze te giebelen. Waardoor Yra wat angstig in elkaar kroop. Dus stopte ze er snel weer mee, maar ergens vond ze het echt grappig. Dat ze nu weer een Seel omhoog haalde. Sommigen hadden het misschien frustrerend gevonden, maar zo zat ze niet in elkaar. Ze was wel fanatiek dat wel, maar het moest niet perse zo en niet ander. Ze was flexibel. Ze grinnikte nog eventjes zachtjes, Ook Klingel maakte een lachend geluidje. Alaska leek alles ernstig te bekijken. De Snom was nu eenmaal vrij serieus. Ze aaide de Seel even over zijn vel en liet hem toen terug gaan in het water. Ze had nog één poging over, liet ze die ook maar nemen dan. Eens zien of ze weer een Seel omhoog haalde. Dan was het karma, dan moest ze maar een vriendje voor Rexy meenemen.

Opnieuw begon de hengel te bewegen. Dit keer kwam er een Psyduck omhoog. Een schattige pokémon, maar niet eentje waar ze nu heel erg warm van werd. Ze had zo haar ideeën van welke pokémon ze in wilde zetten bij contest. Yra keek voorzichtig naar de Psyduck die op het ijs stond. Eventjes maar, toen rolde ze zich weer op. Alaska bleef op haar schouder zitten, maar maakte wel een geluidje naar de Psyduck. De pokémon bekeek hun een tijdje maar dook toen snel weer in het wak. Nog even rinkelde Klingel zijn belletje, voordat Yasmin weer omhoog kwam. Ze leverde de hengel in. Het was wel heel leuk geweest om te doen, dat zeker. Dus bedankte ze met een glimlach en ging toen weer richting de rest van het festival. Er was nog genoeg te zien.

[Topic uit]