Tales of

Sinnoh

Fall seven times, stand up eight.

Wat er allemaal gebeurd was, het was voor hem niet samen te vatten. Alles spinde om hem heen en hij had het idee alsof 'ie te veel gedronken had. Of tenminste, Vince dacht dat dat was hoe het voelde om dronken te zijn, de jongeman had immers nog nooit een druppel alcohol gehad. Winnie liep naast hem, terwijl Shaelan in slaap was gevallen in zijn armen. Hij moest die Ralts echt eens een beter opvoeding geven, zodat 'ie niet de hele tijd random aanvallen afvuurde als iemand Vince aanviel, al was het dan per ongeluk. Vince had wat te drinken weten te fixen, een glas water had hem goed gedaan. De Floatsel stond om zich heen te kijken en krabde zichzelf achter haar oortjes, toen ze opeens een vrolijk geluidje maakte en voorover bukte. Vince keek om, om te zien dat een even fluffy Buizel bij hen was komen te staan. Wacht, was Am hier? Hij had haar al in geen tijden meer gezien, maar zover hij wist was zij de enige met een traited pokémon zoals deze. Toen hij omkeek, opzoek naar het gekleurde haar van Amèlie, viel zijn blik op een jongeman die op hem af was komen lopen en de pokémon corrigeerde, waarna hij zich verontschuldigde. Vince knipperde een paar keer met zijn ogen, eventjes bang dat de jongeman voor hem zijn gedachten kon lezen. Shit, he's cute, schoot er door zijn hoofd heen. "M-maakt niet u-uit," stamelde Vince, meer verrast bij zijn eigen gedachten dan iets anders. "Ik h-had niet v-verwacht er n-nog een te zien," zei hij daarna, hopend dat hij zich kon afleiden door over te gaan op een ander onderwerp. Een onderwerp waar hij iets over wist.

Fall seven times, stand up eight.

Hij werd aangestaard, dat was niet de eerste keer, maar Arceus hij kon er niet tegen. Hij voelde zijn gezicht warm worden en keek weg, terwijl hij zijn hart in z'n keel voelde kloppen en een knoop in z'n maag voelde ontstaan. Vervloekte anxiety ook. Hij haatte het, hij haatte alles hiervan. Vince knipperde met zijn ogen toen er tegen hem gesproken werd en de jongeman voor hem wees achter hem naar het ijs. Oh ja, hij was langs dat kraampje gelopen, maar hij had geen noodzaak aan nog een ijs of water type pokémon. Hij had er immers al twee in bezit. Winnie was er een van, de Floatsel die hem nu een knuffel probeerde te geven. "Oh, ze zijn er weer dus," zei Vince, meer tegen zichzelf dan tegen de jongeman voor hem. "Ik heb Winnie verkregen bij een e-event een paar m-m-aanden terug," sprak hij, nog enigszins flustered bij wat er gebeurde hier. Hij keek ook expres niet naar de jongeman, maar naar de Buizel die zo te zien blij was met alle aandacht. "Aangenaam Alain... en de rest," vervolgde hij daarna. Oh Arceus, help me. Waarom gebeurd mij dit. Ging er door zijn hoofd heen en hij haalde scherp en diep adem. Kalm blijven, kalm blijven. "Ik ben Vince en dit zijn Winnie, Shaelan en Charlotte." Hij wees naar de Floatsel, Ralts en shiny Cutiefly die rond zijn hoofd aan het zoemen was. Hyperactive pokémon dat het ook was. Hij vroeg zich af wanneer ze zou evolueren, maar zo te zien was ze tevreden met haar huidige vorm. Hij haalde nog een keer diep adem. "Dat zijn veel traited pokémon, ben je een researcher?" vroeg hij daarna, zijn aandacht getrokken door alle traited pokémon om hem heen. Oh zijn research-hartje was blij hiermee, maar zijn mensen-hartje was zwaar confused momenteel.

Fall seven times, stand up eight.

Soms was het leven niet eerlijk, hij liep hier rond met één traited pokémon terwijl hij al zijn tijd en energie stak in het onderzoeken ervan en ondertussen had deze jongen voor hem er gewoon meerdere. Vince zuchtte zachtjes en voelde de steek van jaloezie weer door hem heen gaan. Wat zou hij wel niet hebben gegeven voor meer traited pokémon. Niet dat hij Winnie ooit zou willen inruilen, voor wat dan ook, maar gewoon ééntje meer ofzo, zodat hij wat ander materiaal had om mee te werken.
Alain legde uit hoe hij aan de andere pokémon was gekomen en aangezien Vince hem nog steeds niet durfde aan te kijken, merkte hij het gebloos niet eens op. Er werd hem verteld dat hij een trainer was en eventjes vernauwde zijn ogen. Vince was geen fan van trainers, hij vond dat ze vaak te agressief omgingen met hun pokémon, maar aan de andere kant kon iemand als Alain dat toch niet doen? Hij hoopte het maar, hij wilde deze jongeman niet aan zien voor een agressief persoon, nee dat kon gewoon niet. Hij slikte moeizaam, maar een geïnteresseerde glinstering verscheen in zijn ogen toen er gevraagd werd wat hij deed. "Ik.. Ik ben een researcher, ik wil me specialiseren in traits, zoals deze." Vertelde hij met interesse in zijn stem, wijzend naar de vreemd uitziende pokémon om hen heen.

Fall seven times, stand up eight.

Een glimlach vormde zich op zijn gezicht toen hij te horen kreeg dat 't interessant klonk, dit was dan ook de eerste keer dat Vince opkeek naar de jongeman en weer een verwarde gedachten door zijn hoofd heen ging. Hij keek weg, hopend dat de gedachten niet te lezen was in zijn ogen. Hopend dat niets te lezen was. Het verwarde hem alleen maar meer. Vince slaakte een zachte "iep" toen er bijna iemand tegen hem aan liep en hij zetten snel een stap opzij, waarbij Shaelan een geïrriteerd geluidje liet horen en daarna weer in zijn armen in slaap viel.
Het klonk Vince als muziek in de oren om hier weg te kunnen en knikte naar Alain. "Vind je 't erg als ik wat notities en schetsen maak, dan?" vroeg hij daarna, nieuwsgierig, maar onzeker. Hij wilde zo veel mogelijk informatie hebben, zodat hij verder kon gaan met zijn onderzoek. Misschien kon hij dit ook gebruiken bij zijn volgende stage. "Dit is een Dusk form Lycanroc, correct?" vroeg hij daarna, toen hij naar de pokémon keek. Rockruff was één van de pokémons die hij nog in bezit wilde krijgen, al had hij geen idee welke vorm hij zou dan krijgen. Of nou ja, waarin hij zou evolueren tenminste. "Ik volg wel, ga maar," kwam er daarna zachter uit. Hij haatte het om het voortouw te moeten nemen, het liefst wilde hij gewoon volgen, volgen en onzichtbaar zijn. Dat werkte.

Fall seven times, stand up eight.

Gelukkig! Alain vond 't niet erg als wat hij aantekeningen maakte en hopelijk kon hij snel genoeg iets van schetsen maken voordat hun wegen weer zouden scheiden. Hij had nog nooit zo'n grote collectie aan traited pokémon gezien en wilde hier dolgraag gebruik van kunnen maken. Alles om zijn onderzoek te kunnen uitbreiden.
Hij knikte eventjes toen Alain uitlegde hoe de keuze was gevallen op deze vorm van Lycanroc. Ooit wilde Vince gaan kijken naar hoe dat precies zat, waarom sommige pokémon onder verschillende omstandigheden wilde evolueren en andere weer niet. Net zoals geslacht specifieke evoluties, wat hij ook wilde onderzoeken in Shaelan. De Ralts was immers mannelijk en Vince was van plan hem uiteindelijk te laten evolueren naar een Gallade, als de pokémon dat zelf ook wilde natuurlijk. Vince was weer eens in gedachten verzonken en had niet door dat Alain al weggelopen was. Dus snel knikte hij naar Charlotte en Winnie dat ze zouden volgen en ging in de achtervolging, achter Alain aan. Waarbij hij moeite deed om zijn blik vooruit te houden.
Hij keek om zich heen naar de kraampjes en voelde de Holocaster pijnlijk in zijn zak zitten, terwijl een steek door hem heen ging. Wat zou Lyan hiervan vinden? Waarom maakte hij zich daar druk om? Vince schudde zijn hoofd en zuchtte zachtjes, terwijl hij verder liep. Hij kwam net aangelopen toen Alain de rest van zijn pokémons eruit liet en de jongeman kreunde zachtjes bij het zien van de andere pokémon. Het leven was zo oneerlijk. Hij zetten Shaelan op de grond, maar de Ralts wikkelde zijn handjes rond zijn enkel en had zo te zien geen zin om los te laten. Dus gebaarde hij naar Winnie en Charlotte dat ze konden gaan spelen, terwijl hij een laatste pokéball erbij haalde en Lily eruit liet. "Dit is Lily trouwens, mijn starter," legde hij uit, terwijl hij de Azumarill een aai over d'r hoofd gaf en daarna liet gaan om te gaan spelen met de andere. Snel pakte Vince zijn spullen erbij en draaide zich naar Alain toe. "Zou ik wat vragen mogen stellen" begon hij daarna, een stuk serieuzer dan daarstraks. Tijd voor werk.

Fall seven times, stand up eight.

Lily kreeg een warm welkom en de Azumarill reageerde door de arm van Alain vast te grijpen en er overheen te aaien. Dit was echt nog iets wat stamde uit de tijd dat ze een Azurill was. Lily deed dit vroeger om Vince tot rust te stellen, maar dan met de bal van haar staart. Nu dat ze armen had, ging het zo een stuk makkelijker. "Ga maar spelen, Lil, hou de rest maar in het oog," zei hij rustig en de Azumarill rende op de rest van de pokémon af, waarbij ze rustig ging zitten en keek hoe de rest aan het spelen was.
Vince richtte zich weer op de jongeman voor hem en slikte moeizaam, hou je gedacht bij je. Dit was niet vreemd, dit was allemaal heel normaal. Toch? ja, natuurlijk wel. Alain begon met een hele uitleg, hoe hij aan verschillende van zijn pokémon gekomen was en ondanks dat het niet de vragen waren die hij had willen stellen, stelde hij het wel op prijs dat de jongeman hem probeerde te helpen. Dus hij pende zo snel mogelijk achter de antwoorden aan, af en toe eventjes stoppend om na te denken hoe hij iets het beste kon beschrijven of hoe hij een naam moest spellen. "Van de pokémon die je hebt gekregen, zijn die gebreed? En als dat het geval is, weet je toevallig hoe de ouders eruit zagen?" vroeg hij daarna. Vince had het idee dat de meeste traits overdraagbaar waren van de ouders en het zou hem een groot plezier doen als dit daadwerkelijk zo bleef te zijn. Hij had ook vernomen dat je nu een speciale pas kon kopen waarmee je zelf kon gaan breeden. Sindsdien was hij geld opzij aan het zetten om deze aan te schaffen. Dan kon hij zijn theorieën beter gaan uitschrijven immers.

Fall seven times, stand up eight.

Vince zag hoe Alain's gezicht vertrok bij de aanraking van zijn Azumarill en hij vroeg zich af wat er precies gebeurd was, maar aan de andere kant wilde hij ook niet te diep erop in gaan. Immers was het niet zijn plaats om ernaar te vragen, toch? Hij schudde zijn hoofd en richtte zich weer op de notes die hij tot nu toe had opgeschreven. Alain vertelde hem hoe het zat met de ouders van de pokémon die hij had, tenminste van diegene die bekende ouders hadden. Het feit dat verschillende pokémon met elkaar konden werken was iets vreemds, maar interessants. Vince had niet eens door dat het puntje van zijn tong uitstak terwijl hij driftig aan het schrijven was. De schetsen zouden later nog wel komen, als hij terug thuis was, voor nu moest hij alle informatie hadden. Hij opende zijn mond om iets te vragen, twijfelde, sloot z'n mond weer en schreef door. Hoe moest hij dit gaan uitleggen. Hij moest terug tot aan het begin. "Zou ik de namen van de breeders mogen, toevallig? Dan kan ik eens bij hen gaan kijken," vroeg hij zachtjes, ongemakkelijk. Hij wilde niemand tot last zijn, maar hij wilde ook weten hoe deze traits tot stand waren gekomen.

Fall seven times, stand up eight.

Hij knikte toen Alain zei dat hij het later zou kunnen doorsturen. Hij scheurde een hoekje van zijn notes af, kriebelde daar snel een aantal cijfers op en gaf het aan de jongeman. Daarna drong 't pas tot hem door wat hij precies aan het doen was en voelde hij een knoop in zijn maag verschijnen. Hij slikte moeizaam en zag hoe zijn hand trilde. Arceus, wat een verschrikking was hij toch. Vince zuchtte en haalde beschaamd een hand door zijn haar heen, voordat hij zijn aandacht terug richtte op zijn aantekeningen en de traited pokémon die rond hem dartelde. Shealan zat naast hem op de grond, te genieten van een besje. Dat zou de Ralts goed doen. Hij moest echt serieus gaan werken aan het bond probleem dat de pokémon had, maar hij was zo druk bezig geweest met zijn onderzoeken, dat het er een beetje tussendoor geschoten was. Hij gaf de pokémon een aai over z'n hoofd heen, toen hij de vraag van Alain hoorde.
Vince dacht eventjes na. "Voor nu richt ik mijn onderzoek op de verschillende traits. Hoe ze reageren op elkaar als ermee gefokt wordt en hoe de traits tot een werking komen. Ik hoop dat als ik genoeg informatie en ervaring ermee kan krijgen, uiteindelijk m'n eigen lab op te kunnen stellen om verder en dieper onderzoek te gaan doen." legde hij daarna met een glimlach op zijn gezicht uit.