Tales of

Sinnoh

Rustig zat hij op de rug van zijn Pokémon. Aisling had zich onder hem gewurmd toen ze binnen waren in het moeras. Myrddin was even verschoten maar nadat ze even hadden gewandeld, was hij toch wel bekend geworden met de manier waarop ze liep. Het was vreemd, maar Aisling was een stukje groter dan de gemiddelde Archeops en hij... Kleiner dan de gemiddelde mens. Dus het paste. In ieder geval leek ze geen last te hebben van dit, ze had het immers vrijwijllig gedaan. Zijn ogen zaten diep van de wallen die er onder zaten. Hij had wakker gelegen van wat er was gebeurd met zijn moeder. Hij wist niet goed wat hij ermee aanmoest. Hij wilde haar niet geloven en gewoon verder doen waarmee hij bezig was... En dat was hij ook van plan. Hij was volwassen, zij kon hem niks maken. De Meowstic die voor hem zat op de rug van de raptor maakte blije geluidjes. Morrígan had zich meteen bij hem geplaatste via telekinese. Hij sloeg een arm om de psychic type en trok haar wat dichter. In ieder geval moest hij nu niet bang zijn dat zijn gips vuil werd van de modder.

Een piep liet hem opkijken. Adelyn zat in de schoudertas en leek even aandacht te willen. Myrddin begon zachtjes, maar vermoeid te glimlach en stak een hand erin om haar te aaien. Raeghann kwam wat naast hem hoveren en keek blij neer op de shiny. Ze had een goed hart en had zich volledig ontfermt over de baby. Het was vreemd om die andere kant van haar te zien, maar niet onaangenaam. Er klonk geblaf en Harlow kwam aangelopen en vertraagde naast hun. De wolfachtige blafte luid, waarop Aisling even kraaide, hij voelde hoe ze haar spieren aanspande en- Poof, daar gingen ze. Wel meteen moest hij zijn armen om de nek van de Pokémon slaan, zijn ogen dicht geknepen. Jezus christ jong doe es rustig.

Een schreeuw dwong de wolf en raptor tot stilstand. Myr keek meteen op en fronste, waarna hij even een hand langs Morrígan bracht. De Meowstic keek vragend op en al snel snapte ze wat er gaande was. De shiny gaf door aan de fossiel Pokémon dat hij heel graag wilde kijken wat er aan de hand was. De Archeops keek even om naar haar trainer en diens metgezel, waarna ze haar poten wat steviger zette en ze weer op keek. Ze kraaide, waarop Harlow blafte. De gele kip kwam in beweging en versnelde meteen haar pas, waarop Myr zijn handen in haar veren klemde en zijn hoofd tegen haar nek legde. Hij hapte naar adem, probeerde kalm te blijven, maar het was best eng om hier zo op de rug van een Pokémon te zitten. Dat was hij helemaal niet gewoon.

Al snel leek de raptor te vertragen en langzaam keek hij op. Raeghann hoverde wat over de modder terwijl ze rond spuurd. Achter hun klonken de zompige passen van de Lycanroc, die al snel naast hun sprong. Aisling keek meteen een beetje op toen de sprong wat modder op haar veren kwamen. Ze kraaide, tilde een poot op en zette een pas zijwaarts om wat droger te gaan staan. De ranger scande de omgeving even voorzichtig, zoekende naar de persoon die de schreeuw had laten klinken. Hij liet zijn blik dan ook naar Harlow gaan, die meteen vragend opkeek naar haar trainer.

Het bruine wezentje viel hem eerst niet op in modder, tot Harlow blafte en even naar voren sprong. Myrddin keek kalm op, waarna zijn ogen wat groter werden. Oh jee. Dat zag er niet goed uit. Hij liet zijn blik even naar de Shiny gaan voor hem, die ook al gezien had wat er gaande was. Aisling hield zich gedeisd terwijl ze met vernauwde ogen toekeek naar de modder en de bever die langzaam meer verdween. Hm... Myr porde de Meowstic even, de omkeek naar hem. Een korte woordwissel mentaal en de poes knikte even. De gele Pokémon kwam in beweging en duwde zich overeind op de raptor. Even sloot ze haar ogen, waarna haar oortjes open gingen en een blauwe gloed vrij kwam. Er kwam een gloed rond de Bidoof, waarna het enkele tellen duurde voordat er beweging in kwam. Myr leunde wat kalm naar achter terwijl hij toekeek hoe zijn Pokémon het met telepathie oplostte. Hij zou het niet zelf riskeren het van zijn cheap dinosaur te klimmen, want zijn gips was al zo goed naar de kut, modder zou daar zeker niet bij helpen. Er kwam meer beweging in de Bidoof, waarbij Myr even zijn ogen vernauwde. De psychische krachten van de Meowstic leken te werken, want er kwam steeds meer beweging, tot hij los leek te zijn en netjes werd geplaatst op een droge stukje modder. Blij blaffend sprong Harlow naar voren en likte ze even de bol van de bever. Afwachtend keek de kleine man vanop zijn gevederd paard neer op het wezentje. Kom aan, hup, vrijheid is aan u.

Ah daar staarde het beest naar hem. Myr kantelde zijn hoofd ongemakkelijk, stak zijn hand even glimlachend naar hem op en legde de ander langs de nek van zijn Archeops. De raptor keek even naar haar trainer, toen naar de bever en schudde haar kop lichtjes, waarna ze begon te wandelen. Haar pas versnelde en al snel begon ze te rennen. Harlow blafte en ging meteen haar trainer en maatje achterna. Ook raeghann besloot de bever achter te laten en achter het groepje te gaan. Poes zei ook gedag en vloog omhoog, want ja, een vliegende poes, dat moest wel kunnen. Adelyn kwam ook even piepen uit de schoudertas en tuurde over het leren ding en de gele veren van de Pokémon heen naar het moeras. Het plonsende geluid van de poten van de Pokémon klonken vrij ranzig, maar hij liet het voor wat het was. Zompig als het was... Ugh, wat was hij blij dat hij hoog en droog zat op de rug van zijn Pokémon. Hij moest niet denken aan hoe vuil zijn gips zou worden als hij hier met zijn krukken heen moest. Hij legde dan ook zijn handen langs de nek van de fossiel Pokémon en klemde zijn dijbenen steviger langs de romp van de Pokémon in zekerheid dat hij niet zou vallen.

De Bidoof bleef achter hen aangaan, dus al snel kwam de Archeops tot stilstand. Ze keek even om, vernauwde haar ogen en voerde een dragon claw uit op het beest zodat het weg werd geslingerd. Harlow keek even om naar de bever en op haar beurt kwam er een Rock Slide volgde. De stenen werden op de normal type gegooid. Raeghann keek even op van al dat gewoel en besloot dat zij ook er een schepje bovenop zou doen met een Hurricane. Zo werd de Pokémon al snel weg geslingerd. Weg van hier. Myr zuchtte even en rolde met zijn ogen. Het was waarschijnlijk de laatste keer dat hij hier zou komen als Bidoofs het enigste was wat hij hier kon vinden. Zoals gewoonlijk niet vrij veel dat je hier kon doen. Waste of money really. Zijn blik ging even naar de Meowstic, die zich terug bij hen kwam voegen. Adelyn piepte al snel even mee vanuit haar plekje in de tas, grote ronde ogen naar de plek waar de normale bever had gestaan. Tja. De Archeops kwam kalm terug in beweging en zo ook de rest van de Pokémon.

Een brommend geluid zorgde ervoor dat de Archeops langzaam vertraagde, haar ogen tot spleetjes makende terwijl ze rondkeek. Harlow daarintegen huppelde vrolijk vooruit en keek even rond. Haar oren gespitst terwijl ze begon te snuffelen, zoekende naar de bron van dit... Ding. Ook Raeghann deed dit en keek gefascineerd rond, zichzelf tactisch van de grond en modder houdende. Myrddin vond dit maar een irritant iets en bracht zijn hand even naar de kop van de Meowstic voor hem, waarna hij haar begon te aaien. Ze keek even om en kantelde haar kopje, waarna ze begon te glimlachen en haar armpjes om de blonde jongen sloeg. Hij slikte even en sloeg zijn armen om haar heen, waarna hij haar dichter tegen zich aanduwde en even diep adem haalde. Wat voor chaos had moeder natuur nu weer in petto voor hem? Aisling schudde haar kop wat en besloot verder te wandelen, dieper het moeras in. Behoedzaam voor de twee Pokémon en persoon die op haar rug zaten. Ze widle immers niet dat ze ze liet vallen in de modder. Myrddin slikte even en liet zijn hoofd wat zakken, een hand om de shiny houdende terwijl ze de ander even op de tas werd gelegd. Zijn vingers gleden in zak waarna hij de Vulpix wat begon te aaien. Tevreden geluidjes kwamen van haar af. Het was goed dat ze hier bij hem was, want ze hield hem kalm.

Het geluid stierf af en de Archeops waar Myr op zat keek even naar op het wezen. Een goed gerichte klap van een Dragon Claw zorgde ervoor dat het kikkerbeest leerde vliegen. Harlow vulde deze aan met een Rock Throw en ook Raeghann zag haar kans er wederom een schepje bovenop te doen met een Hurricane. De poes in zijn armen leek ook even te overwegen een Psybeam af te vuren, maar toen ze beide zagen hoe de net nog slapende Pokémon de lucht in werd geslingerd door de laatste aanval van zijn mon, liet ze het voor wat het was. Hij duwde de shiny wat dichter tegen hem aan, waarna hij even naar voren leunde en kort op de nek klopte van de raptor. Ze keek even om, knikte en begon weer te wandelen, haar pas versnelende tot ze het op een lopen hadden gezet. Ook de Lycanroc besloot achetr de fossiel Pokémon aan te gaan. Het leek erop dat ze er een wedstrijdje lopen van zouden maken. Wie kon er sneller sprinten. Hij wist dat Aisling vele malen sneller was dan de wolf... Dat was ook nu overduidelijk. Niet alleen dat maar ze droeg ook nog eens het gewicht van een kleine man, een poes en een baby vos. Elke keer opnieuw was hij onder de indruk van hoeveel ze wel niet kon.

Het ding dat aan het glinsteren was viel hem even op, maar Aisling nog meer. De Archeops kwam meteen tot stilstand, waardoor de kleine man even zijn armen om de hals van de raptor sloeg. Oof, dat was close om ervan af te knikkeren. Zelf Adelyn liet een klagelijk geluid horen uit pure angst dat ze even ervan af ging liggen. Maar goed dat dat allemaal niet was gebeurd oof. Raeghann kwam aan gehovered en keek even naar hetgeen waar de Archeops naartoe aan het kijken was. De vliegende Pokémon verhoogde haar wat en ging tussen de bladeren om te kijken wat het was. Harlow huppelde ondertussen al naast hun en blafte even enthousiast naar haar trainer en de rest van de Pokémon. Myrddin nam de tijd om zichzelf beter te plaatsen op de rug van de fossiel Pokémon. Dat was echt heel close geweest jezus christus. Eenmaal hij weer beter op de Pokémon zat, legde hij een hand langs de schoudertas en plaatste hij Adelyn wat beter. Zo... Dat was beter. Hij wilde immers niet dat de baby hier plots in de modder sukkelde.

Raeghann had geen moeite met in de struiken te gaan en de item te nemen. De man kantelde zijn hoofd wat en al snel kwam ze naar beneden, waarna ze de fairy gem overhandigde aan haar trainer. Adelyn piepte even mee en staarde gefascineerd naar het voorwerp. Myr knikte, en stak het in zijn broekzak, waarna hij even op de nek klopte van zijn Archeops, die een geluidje maakte en een stap naar voren zette, waarna ze begon te versnellen. Het leek hem tijd dat ze naar huis gingen. Wat hij ging doen met deze item... Wist hij veel, verkopen of ergens recyclen, want veel had hij niet aan een gem. Harlow blafte enthousiast en sprong meteen achter de raptor en diens trainer aan. Het leek hem dat hij nooit een Mudkip zou vinden in het moeras, wat erg jammer was, want hij wilde best wel een Kippie hebben... Zou hij het nog proberen? Het leek hem vast niet hierna. Er waren ook vrij weinig mons die hij nog widle. Een Eevee... misschien, een flareon. Eentje die de Glaceon van zijn moeder eens een lesje kon leren. Die gedachte zorgde ervoor dat zijn mondhoek opkrulde. Ja, dat leek hem zeker nog wat.