Tales of

Sinnoh

Met enkel het kleine beetje licht van zijn Holo Caster die op de grond lag, was het moeilijk om iets te zien in de duisternis. Waar de Rockruff heen was, wist Casimir niet. Hij wilde hem net terug roepen, wanneer een luide piep door de grot echode. Het geluid stuurde een koude rilling over zijn rug heen en even bleef hij verstijfd staan. Dat geluid kon maar één ding betekenen, en Casimir was niet zeker of dat hij wilde weten waarom zijn pokémon zo reageerde. Echter kon hij zijn pokémon niet overlaten aan zijn lot, dus forceerde hij zijn benen weer in beweging.

Het was de dreepy die snel weg vloog, de Holo Caster van de grond griste en het dan in Casimir zijn handen duwde. Eenmaal hij het had, scheen hij direct in de richting waar een nieuwe jank vandaan kwam. Zijn blik bleef hangen op de kleinere pokémon met een soort bek op haar hoofd. Mawile als hij zich niet vergiste. De Rockruff was aan het spartelen in hoeverre het mogelijk was, minstens één poot zat in de bek. Een nieuwe jank loste en werd gevolgd door een blaf, en dan weer een jank omdat de Mawile harder beet.

Casimir drukte zijn kiezen op elkaar bij het zicht. Hij moest iets doen want dit was niet goed. Als hij de Ninetales inzetten om een aanval uit te voeren, dan werd de Rockruff vast mee geraakt. Normaal zou het geen probleem zijn, de pokémon kon er vast tegen, maar toch wilde hij zien of het niet anders kon. Zonder verder na te denken, greep hij de pokébal van de Rockruff uit zijn zak, en liet het beest terug keren. Later zou hij wel zie of hij in orde was. Maar dit was de enige manier om hem veilig en wel terug te krijgen.

Zijn actie was bij de Mawile in het verkeerde keelgat geschoten. Het kleine wezentje keek hem kwaad aan waarbij zelfs de tanden ontbloot werden. Casimir zorgde ervoor dat de pokémon in het licht van zijn Holo Caster bleef, zodat hij haar ten alle tijden kon zien. Ze bewoog wat naar links, en dan was ze ineens weg. Geschrokken scheen hij om zich heen, zoekend naar de pokémon, maar hij vond haar niet. Vloekwoorden rolde over zijn lippen. “Waar is ze,” mompelde hij gepanikeerd. De Ninetales aan zijn zijde keek ook om zich heen en de Dreepy drukte zich enkel dichter tegen hem aan.

Een scherpe kreet klonk naast hem en de Ninetales vloog een eind weg. Hij volgde haar met het licht van zijn Holo Caster, en ademde opgelucht uit toen ze op haar poten terecht kwam. Snel scheen hij nadien weer in het rond, op zoek naar de Mawile die nog steeds nergens te bekennen was. Dit was slecht, heel slecht.

Vanuit zijn ooghoeken dat Casimir iets te zien en net op tijd scheen hij zijn zaklamp weer op de Ninetales. “Snel Iron Tail.” Ze had het zelf ook opgemerkt, en vlug sloeg ze met haar staarten tegen de Mawile voordat de pokémon haar weer kon aanvallen. De wilde pokémon vloog weg, enkel ook weer in de duisternis te verdwijnen.

“Wees op je hoede,” waarschuwde hij de Ninetales terwijl hij zelf, iets kalmer nu, om zich heen scheen. Verder bleef hij muisstil, in de hoop de Mawile te horen voor ze iets kon doen. Aan zijn linkerkant hoorde hij iets dat klonk als voetstappen en direct scheen hij die kant op, enkel om nog net een schaduw te zien verdwijnen. Maar de Ninetales was vlugger en al snel werd de hele grot verlicht door een flamethrower. Voor het eerst kon hij zich waar hij was en het zag er allemaal zo kil uit. De Mawile dook echter achter een rots en wist zo aan de aanval te ontkomen.

Vanuit de duisternis dook een roze mist op die zich door de grot verspreide en op de Ninetales af ging. Hij hoorde haar zacht janken eenmaal de mist haar bereikt had. “Nu disable.” De mist begon langzaam te verdwijnen en kwam niet meer terug. Voorlopig. “Nu Hyper Beam,” ging Casimir verder. Ze wist van waar de roze mist was gekomen en draaide zich in die richting om de krachtige aanval uit te voeren. Alles in de weg van de Hyper Beam ging kapot en Casimir kon de grot gevaarlijk geluid horen maken. Stukken rots vielen van het plafond af en hij hield zijn armen boven zijn hoofd om zijn gezicht te beschermen. Eenmaal de aanval uitgevoerd was, kon Casimir de Mawile tegen de muur zien plakken. Haar gezicht was vertrokken van pijn, maar ze keek nog steeds met diezelfde woede en vechtlust naar hem.

Lang duurde het niet voor de Mawile weer verdween, maar deze keer verscheen ze sneller als de eerste keer, en met een gebalde vuist probeerde ze een Sucker Punch uit te voeren. Ze wist het niet te ontwijken, maar duwde haar poten stevig tegen de grond om te voorkomen dat ze weg zou vliegen. “Fire Spin.” Een wiel van vuur verscheen om de Mawile heen die eraan probeerde te ontsnappen maar gevangen zat. Zelfs in de duisternis was ze nu zichtbaar door de vlammen die om haar heen danste. Het zou makkelijker zijn om haar nu in het oog te houden.

Voor het eerst voelde Casimir zich een beetje gerustgesteld doordat hij de Mawile nu in het oog kon houden. Nu konden ze hopelijk zit afmaken. “Ninetales eerst Fire Blast.” Een grote vuurbal raasde door een gevallen rots heen en lande recht tegen de Mawile aan. “Maak het af met Giga Impact.” Direct kwam de Ninetales in beweging, omhuld door een krachtige gloed om tegen de Mawile aan de knallen die aan een hoge snelheid tegen de stenen wand aanvloog. De pokémon viel op de grond en Casimir liet er geen gras over groeien. Snel pakte hij er een pokébal bij om die op de Mawile af te gooien.

note We gaan voor vangen

Nadat de bal tegen de Mawile aan was gevlogen, bleef het enkele keren bewegen voordat de pokémon erin bleef zitten. Een opgeluchte zucht ontsnapte terwijl Casimir zich snel een weg baande om de bal op te pakken. Om hem heen was heel de grot lawaai aan het maken, en hij meende stukken steen naar beneden te horen vallen. Terwijl het eerder gewoon stil was, kon hij nu vanalles horen, alsof heel de grot tot leven was gekomen.

De Ninetales had zich aan zijn zijde gevoegd en blafte gealarmeerd. Casimir wilde net iets zeggen, toen een stuk rots uit de grond naar beneden kwam vallen. Hij had het geluk dat de pokémon net op tijd een protect wist op te roepen. Zonder verder na te denken draaide Casimir zich om en zetten het op lopen. Zijn Holo Caster verlichte de ruimte om hem heen een beetje , maar het was niet veel. Steeds meer van het plafond viel naar beneden en Casimir versnelde zijn pas in de mate van het mogelijke.

Naast hem zag hij de Ninetales verdwijnen en binnensmonds begon hij te vloeken. “Verdomme, kom hier!” riep hij naar de pokémon en even bleef hij stilstaan om in haar richting te schijnen. Dat was ook wanneer de roze knuffel iets verder op hem opviel die ze probeerde te pakken. Een nieuw deel van het plafond viel naar beneden en Casimir was net op tijd om zich terug aan zijn zijde te voegen.

Gelukkig wist de Ninetales zich snel terug aan zijn zijde te voegen en konden ze samen verder lopen. Hopelijk herinnerde hij zich de weg naar de uitgang goed.

note Lets get that doll