Tales of

Sinnoh

Een alcoholist kwam opdagen en Alain fronste even naar de man. Oké, dan. Een Stunfisk, uit alle Pokémon, werd al snel gekozen en daar stond hij dan. Tegenover een hikkende man die waarschijnlijk geen idee had wat er dit gevecht zou gebeuren. Dat was in elk geval een voordeel, maar… was het zijn tijd waard? Alain voelde zijn wenkbrauwen samentrekken, tweekleurige ogen gericht op de man en zijn Stunfisk. Net toen hij wilde zeggen dat dit het niet waard was, begon de Pidgey te fladderen.

Vooruit dan.

De Pidgey, Bailey, fladderde met haar vleugels en landde op Alain’s schouder, waarna zij een zacht geluid liet horen. Zij was er klaar voor.

Alain humde zacht en gebaarde de man om het gevecht te starten, wat deze met liefde leek te doen. Hij hikte en… ‘Stunfisk! D’n Snore!’ werd er uitgeroepen en op dat moment wist Alain het zeker: dit werd een waste of time. De Snore faalde, want het was helemaal niet mogelijk om te snoren als je wakker was.

“Eh… Twister?” stelde Alain voor, waarbij hij even achter zijn oor krabde. De Pidgey zette zichzelf af tegen zijn schouder en schoot de lucht in, waarna zij hevig met haar vleugels begon te slaan. Een witte wervelwind ontstond en de Stunfisk leerde die dag om te vliegen, waarbij het ding volop tegen de fles drank van de dronken man aan vloog. De fles viel, de man huilde en de Stunfisk… Stunfiskte.

‘Stunnie! Mijn Whiskey!’ werd er geroepen en Alain liet een zucht klinken. Arceus… Als Cas dit toch zou zien, zou hij er vast en zeker wat op te zeggen hebben gehad. Maar wie zei dat de jongen het niet zou kunnen zien? Niet zo subtiel pakte Alain zijn Holo Caster erbij en maakte hij een filmpje van zo’n tien seconden van de man die compleet onverstaanbare commando’s naar zijn Stunfisk gooide. Op één moment werd er een Flamethrower opgedragen, waarbij de Stunfisk heel verward leek. Alain had niet het idee dat de Pokémon die aanval kende.

to: cutiefly
[ video ]
tjah…

Hij stopte de Holo Caster weer weg en besloot dat het tijd was om dit gevecht maar af te ronden, want hier had hij helemaal geen tijd voor. Hij wreef zijn hand even langs de achterkant van zijn nek, terwijl de Pidgey weer van zijn schouder op fladderde, blij dat ze weer wat mocht doen.

“Nog een Twister,” commandeerde Alain de Pokémon. Want waarom zou hij een andere aanval doen als Twister perfect werkte? Juist. De tweede Twister raakte per ongeluk bijna de dronken man, wie over zijn eigen voeten struikelde en op zijn rug terecht kwam. Oof. Gelukkig werd de Stunfisk ook geraakt en opnieuw door de lucht gegooid. Doei, Stunfisk.

‘Fl’sh C’nnon Stunnie!’

Het was een fout van Alain om ervan uit te gaan dat de Stunfisk die aanval ook niet zou kennen. Een Flash Cannon werd door de Stunfisk afgevuurd en de Pidgey werd door de lucht gelanceerd, maar wist zichzelf weer te herpakken. Dat was wel wat minder. Toch was Alain niet echt van zijn stuk gebracht, want nu riep de man iets over Earthquake. De Stunfisk luisterde…. Maar ja. Het deed de Pidgey erg weinig.

“Bailey, wil je het afmaken met een Gust?” vroeg Alain. De Pidgey liet een kreetje horen, waarna zij voor de derde keer met haar vleugens begon te slaan. Dit keer deed ze echter een Flying-Type aanval, Gust, waarmee de niet veel bewegende Stunfisk opnieuw werd geraakt. Hopelijk was dit het einde, want Alain had wel meer te doen met zijn dag.

De man wist zijn Stunfisk, wonder boven wonder, terug te roepen en een tweede Pokémon kwam het veld op. Een Croconaw. Een Shiny variant, zelfs. Alain humde even, maar gebaarde de Pidgey om terug op zijn schouder te landen. De vogel luisterde en deed wat er van haar gevraagd werd, waarna Alain even floot om de aandacht van Ari te trekken. De roze hond kwam er langzaam aan lopen en zakte door zijn voorpoten met een lage, ontevreden grom. Hij was er klaar voor, zelfs al was hij in het duidelijke typenadeel. Het voordeel was dat zijn trainer nuchter was, dus dat hadden ze in elk geval.

‘Dragon Pulse!’

…

Het ging misschien beter qua Pokémon keuze, maar niet veel beter met de inactieve hersencellen van Aad de Dronkaard. Alain knipperde nog een paar keer in de hoop dat er zowaar een aanval aan zou komen, maar er gebeurde niets. De Croconaw stond daar. Ari stond daar. En iedereen keek vol verwachting naar elkaar.

“Ehm—” Dit was zo raar. “Ari. Swords Dance en Bulk Up,” commandeerde Alain de Lycanroc. Deze gooide zijn kop in zijn nek en liet een lange huil klinken, waarbij zwaarden om hem heen dansten. Hierna gebruikte hij een Bulk Up om zijn verdere kracht ook te verhogen. Hij was er klaar voor.

‘Flamethrower!’

Ja, dat ging ‘m niet worden. Alain rolde met zijn ogen en pakte zijn Holo Caster weer tevoorschijn.



De Holo Caster werd weer weggestopt en Alain liet een zucht klinken. Waarom zou hij dit gevecht überhaupt afmaken? Oh. De rode ogen van de Lycanroc zeiden genoeg: er was geen kracht op deze aarde die hem hier nog weg kreeg voor hij dit gevecht had gewonnen. Nou, vooruit dan maar.

De Croconaw besloot dat het genoeg was en viel, zonder te luisteren naar de dronken man die inmiddels om was gevallen en naar de grijze lucht keek, aan met een Water Gun. Als Ari het aan had zien komen was hij in staat geweest er iets tegen te doen, maar de Lycanroc werd volop geraakt. Dat leek de nodige woede bij de Pokémon op te brengen en een luide grom galmde over het veld, voor de Lycanroc door zijn voorpoten zakte.

“Ari, Accelerock,” commandeerde Alain zijn Lycanroc. De Pokémon schoot op een hoge snelheid vooruit en wist de Croconaw volop te raken met een Accelerock. De Croconaw schoof achterover en klapte een paar keer agressief met zijn kaken. Zijn blik richtte hij nog even op zijn trainer, maar uiteindelijk leek de Croconaw zich toch te realiseren dat hij er alleen voor stond. Tenzij hij plotseling ging leren om een Fire Blast uit te voeren, tenminste.

De Croconaw viel aan met een Bite. Ari probeerde de aanval te raken, maar de Croconaw wist hem in zijn hals te grijpen, waardoor de hond op zijn plek gehouden werd. Luid gegrom klonk van beide partijen en Alain histe even kort. De Croconaw leek niet los te willen laten en Ari hapte richting de Pokémon, maar—

Ah.

“Ari, Thunder Fang! Daarna Rock Throw!” riep Alain uit. Elektrische schokken kwamen van de tanden van de hondachtige, voor hij zijn kaken in de Croconaw plantte. De Croconaw schreeuwde het uit en liet los, maar dit keer was het Ari’s beurt om wild te schudden en niet los te laten. De ogen leken alsmaar roder te kleuren, of misschien kwam het door de duistere blik in zijn ogen. Maar net toen Alain het uit wilde roepen, liet de Lycanroc los en vuurde hij een Rock Throw af, waardoor de Croconaw over het veld werd gegooid en verderop neer kwam. Misschien had hij nog iets kunnen doen, als zijn Trainer überhaupt moeite had gedaan om te helpen.

De Croconaw deed nog een poging tot een Water Gun, maar zonder functionerende trainer was het helaas een huiverige aanval die Ari van tevoren zag aankomen. “Protect!” riep Alain uit. Een blauw krachtveld werd om de Lycanroc heen gecreëerd en de Water Gun wist de roze hond niet te raken.

“Quick Attack!” commandeerde Alain de Lycanroc. De hond schoot op een snel tempo naar voren, maar de Croconaw wist de aanval te ontwijken. Hij opende zijn bek om een Ice Fang te gebruiken, maar toen trok Alain zijn mondhoek omhoog. “Iron Tail!” De Lycanroc landde op zijn poten en met één draai raakte hij de Croconaw volop met een Iron Tail, waarna het beest opnieuw tegen de grond werd gegooid.

Het was sneu om te zien hoe de Croconaw zo hard probeerde en Alain wilde de Pokémon bijna weghalen bij de dronkaard die er duidelijk niets mee aan kon. Toen de Croconaw zichzelf dan ook overeind wist te hijsen, voelde Alain een frons op zijn gezicht verschijnen. Hij— ah. De Pokémon deed nog een poging om Ari te raken met een Bite, maar…

“Counter.”

Een rode laag vormde zich om de Lycanroc heen en de Bite leek te raken, maar toen werd de Croconaw zelf geraakt door het schild. De Pokémon werd over het veld gegooid en Alain vouwde zijn armen over elkaar heen.

“Misschien moet je eens wakker worden.”

Nu had Alain heel wat meegemaakt na battles. Al twee keer toe had hij bijna een blauw oog gehad van een pot honing die naar hem toe werd geslingerd en dan begon je je toch af te vragen: waarom hadden zoveel mensen een pot honing op zak? Nou, dat had hij gegoogled en schijnbaar was honing best goed voor een boel dingen. Dus nu droeg ook hij het in zijn tas. Wist je dat honing werkte op wonden? Super handig. Smaakte ook nog eens goed.

Speaking of dingen die goed smaakten, misschien moest hij Cas even bellen hij kreeg een zak chips in de handen geduwd. Wat verbijsterd keek hij naar het zakje en gleden tweekleurige ogen omhoog naar de man.

“Wat?”