Tales of

Sinnoh

Njidi zat kalm op zijn schouder genesteld, Fechi op de ander. Het was hoe ze er altijd zaten en Chinma had het niet anders gewild. Nadat ie een paar maanden zich wat rustiger had gehouden en zich ziek had gemeld bij CM leken de meeste dingen omtrent zijn vader afgestorven te zijn. Hij grijnsde bij de gedachte dat zijn pa er zich waarschijnlijk woest om maakte. Ergens ook bang zijnde dat hij dingen zou doen die hem en zijn Pokémon in gevara konden brengen. Maar dat liet hij achterwege. Het geld dat hij had meegenomen van thuis begon op te geraken. Hij kon makkelijk de holo caster nemen en bellen naar een van de bedrijven van zijn pa, zijn naam geven en dan zou hij zo wel wat geld krijgen. Maar dan zou die man zijn nieuwe telefoonnummer weten en voor hij het wist zou hij hem vinden. In ieder geval wist de ander niet in welke regio hij zat, dus voor hem was het zoeken naar een naald in een hooibaal, wat voor de albino man enkel voordelen bracht.

Hij had eerder die dag een cvtje opgemaakt en ingediend bij wat plekken. Hij had eigenlijk geen ervaring en zijn middelbaar diploma had hij ook niet afgewerkt, dus hij betwijfelde het ten zeerste dat hij ergens aan het werk kon. Het enigste dat hij echt had was zijn lengte, maar echt veel deed hij er niet mee. Als hij zou trainen zou hij misschien best een imposant iemand kunnen zijn. Maar nu was hij meer een bonenstaak dan wat anders. Voor nu werd hij ouder geschat dan hij was en dat hielp hem wel. IN ieder geval was hij officieel 18 binnen enkele maanden en dan kon hij zijn papieren updaten. Misschien dat hij dan wel wat meer geluk zou hebben met een job te vinden. Niet iedereen was immers zo happig om een minderjarige een job te geven.

Chidi sprong even om en klauterde een boom in, waarbij de lange man even schuin opkeek naar hem. Het zwarte wezen stopte aan een tak en ging eraan leunen, waarbij hij zijn andere klauw gebruikte om zijn ogen te schermen van de zon. "Al iets gespot maat?" Een afkeurend geluid van de Weavile zorgde ervoor dat er een zucht van de man afkwam. Eze kwam rustig tot stilstand naast zijn trainer en maakte even een geluidje, waardoor CHinma zijn focus op de shiny legde. In zijn armen zat de Larvitar, die de Nidoking meer en meer als een dochter was gaan zien. Het was nog steeds een vertederend beeld om de twee bezig te zien en de ranger was enorm blij dat het bond probleem van de groene mon eindelijk was opgelost. Hij werd er eerlijk gezegd gek van, van alle momenten dat ze er had gezeten zonder enige expressie. Gewoon, als een steen. Maar nu was Daluchi langzaam aan het openbloeien. Hij kon niet wachten om te zien hoe dat verder ging.

Toen Chinma de Charizard zag, werden zijn heldere, rode ogen wat groter. "Eze! Kijk dan!" kwam er enthousiast van de jongen af die meteen zijn pas versnelde om wat dichter bij het klasje en diens leraar te komen. Met grote ogen keek hij naar de draak, waarbij hij zijnn pas wat vertraagde eenmaal hij enkele passen dichter was gekomen. Fechi kantelde haar kop wat naar voren, maar Njidi was hier niet zo rustig over. Een bezorgd geluidje kwam van de Taillow af. Rustig liet de albino zijn ogen over de Charmanders gaan, om vervolgens even te kijken naar de Charizard. Hij had zelf nooit de andere fire types gezien verderop. Zijn oog vallende op het grootste dat er zichtbaar was had hij de aandacht van een goudvis. Daluchi kwam langzaam wat dichter en keek even om naar de shiny Nidoking, die ook behoedzaam dichter kwam. Een serieuzere expressie op het gezicht van de blauwe mon was het duidelijk dat hij klaar was om in te grijpen indien nodig.

Met grote ogen keek de man toe naar het spektakel dat zich voor zijn ogen afspeelde. De vlammen van de draak, die werden opgevolgd door de Charmanders op een commando van het beest. Hoe dan ook had CHinma helemaal niet door dat er heel wat mis ging en dat zijn broek vuur had gevat. Hoe dan ook was er nog steeds Chidi, die meteen in actie schoot. De Weavile sprong naar voren en blies een ijzige wind over de broke heen, waardoor wel meteen deze stopte met branden. Meteen sprong Chinma even opzij, geschrokken door de plots kilte aan zijn enkel. Hoe dan ook ging zijn focus al snel naar zijn broek, waar hij de schade al snel zag. "Ah... Shit... Dankjewel Chidi," De Weavile knipperde even en knikte naar de ranger, waarna hij omkeek naar de Charmanders en even begon te pijlen wat ze nog verder zouden doen. Hij legde al snel zijn blik terug op de albino jongen en wees rustig naar iets achter hem. Rustig keek de man om, waar hij zag dat Dalcuhi en Eze stonden. De twee stonden duidelijk op een veiligere afstand... En de ranger wist meteen wat de ice Pokémon bedoelde. Wat onhandig lachte de man zachtjes, waarna hij naar voren stapte en naast zijn starter Pokémon plaatsnam. Rustig nam hij zijn rugzak af, waarna hij even ging zitten en zuchtend zijn ogen sloot. Ah... was wel al een hele wandeling geweest, of niet? Rustig opende hij zijn ogen, waarna hij de schade begon te pijlen van zijn broek. Het leek ok, voor nu, maar hij zou zeker een nieuwe nodig hebben. Maar goed, dat waren problemen voor later. Nu was het tijd om verder te kijken naar de fire mon. Zijn rode ogen gleden dan ook al snel naar de Charmanders en diens Charizard mentor, afwachtend op wat er verder nog zou komen.

Ergens was het frustrerend om te weten dat deze broek nu naar de knoppen was, want tja... Hij was niet bepaald makkelijk om kleren te vinden. In tegendeel zelfs, het was een hele opdracht voor hem om goede kleren te vinden. Maar goed... Daar moest hij momenteel echt niet bij stilstaan, het zou zichzelf wel oplossen, uiteindelijk. Langzaam leunde hij wat naar achteren toe, waarna hij kalm verder keek naar de CHarizard en diens mons. Het was echter toen een handje tegen zijn been aankwam dat hij schuin opkeek. Ah. Een Charmander keek hem bezorgd aan. Een klein glimlachje sierde zijn lippen waarna hij rustig even zijn hand optilde en uitreek naar de fire Pokémon zodat deze eventueel zijn hand kon vastnemen mocht deze het willen. "Hey daar kleine. Ik heb niks hoor... Of ben je juist opzoek naar..." Chinma leunde even wat opzij, liet zijn vrije hand naar zijn rugzak gaan en ritste het ding open. Kalm begon hij erdoor te rammelen, waarna hij al snel een plastic doosje boven haalde. Rustig klikte hij het ding open, waarna hij kalm een van zijn zelf gebakken Pokémon koekjes uithaalde. "Dit?" De oogjes van het wezentje werden wat groter bij het aanzien van de snack, waarna hij deze aannam. De albino jongen glimlachte zachtjes bij het aanzicht van de Pokémon die tevreden zich tegoed begon te doen aan het koekje.

Eze maakte even een zacht geluidje, waarop de ranger schuin opkeek. De Nidoking die naast hem zat hield afwachtend een poot naar hem uit. De jongen lachte even zachtjes en duwde tegen zijn poot aan. "Dikzak," grinnikte hij even, waarna hij kalm een koekje uit de doos haalde en aan de shiny gaf. Deze brak het koekje in twee, waarna hij een stuk gaf aan de Larvitar die bij hem zat en de ander in zijn mond stak. Rustig hield hij zijn ene hand op, waardoor Fechi al snel op zijn hand kwam zitten en een klein stukje koek kreeg. De Pokémon at gewoonlijk geen koek, maar hij wilde wel eens zien of ze het deze keer wel zou doen. Chidi kwam rustig ook dichterbij en sneakte heel snel voorbij de man om een koekje te stelen en zacht lachend weg te lopen, om verderop te snacken van het ding.

Nog meer Charmanders kwamen erbij en even knipperde hij verbaasd, maar elk van hun hield een handje naar hem op. Hij kantelde even zijn hoofd wat, voordat een lach van hem afkwam. Rustig nam hij meer van de koekjes erbij waarna hij kalm het goed aan de fire types uitdeelde. Rustig bekeek hij de kleine Pokémon even, een per een, voordat hij rustig even zuchtte en naar achter leunde. Een vragend geluid kwam van Eze af, waarbij de albino jongen hem meteen even aankeek. Een knikje kwam van hem af. "Ja, denk dat we best dan wel gaan," zei hij rustig tegen zijn shiny Pokémon. Even bleef hij nog zo zitten, voordat hij langzaam zichzelf overeind duwde. Kort rekte de lange jongen zich uit, waarna hij een hand opstak naar de Charmanders. "Gaat jullie goed kanjers," zei hij glimlachend tegen de Pokémon waarna hij rustig in beweging kwam. Ook Eze nam Daluchi op en begon achter zijn trainer aan te gaan, net als CHidi. Hij moest een nieuwe broek gaan halen en deze wegdoen. of het juist houden voor... iets? Hij wist niet goed wat dat iets zou zijn, maar hij zou er vast wel nut voor vinden. De twee mon op zijn schouders waren al in gedomeld. Ja, het werd echt zwaar tijd dat ze richting huis zouden gaan. Ze hadden het allemaal wel nodig.

- Journey end.