Tales of

Sinnoh

Ze moest het huis even uit. Allemaal leuk en aardig dat Rick erbij in kwam wonen. Maar hij was net een puppy waar je niet om gevraagd had die teveel aandacht nodig had. Om de zoveel tijd stond hij voor de deur dat ze mee moest. Of dat hij rare vragen moest stellen die hij anders aan Alain zou stellen.

Perfect excuus om een onderzoek te plannen aan de andere kant van de regio. Ze had er lucht van gekregen dat er een hele grote populatie Charmanders rondhing bij Stark Mountain, net zoals dat er plotseling Vulpixes opgedoken waren in Mt Coronet. Dat was toch bijzonder? Ze had Lynx uit de Pokéball naast haar. De Eevee huppelde vrolijk mee van steen naar steen, kwispelend met haar staart. Ook Alya had haar negen staarten enigszins geheven, snuivend in de vulkanische as. Blijkbaar voelde de Ninetales zich erg op haar gemak. Met een glimlach stapte Lucie door.
 

Ze kreeg, wat Alain ook leek te impliceren bij Truth or Dare, het absoluut niet warm van Rick. Het weer daarentegen, zorgde dat er al snel het zweet langs haar hoofd naar beneden liep. Arceus above. Het was winter. Ze wist dat ze bij een vulkaan stond, maar het was onnatuurlijk warm hier. Al snel had ze haar jas uitgetrokken en in haar tas gedrukt. Alya leek nergens last van te hebben en keek haar wat vreemd aan. Mukin'' Fire Types. Maar Lynx leek zich ook niet top te vermaken. De tong van de Eevee hing al uit de bek en ze was al iets minder energiek. Voor een moment twijfelde Lucie om haar terug te laten keren, maar de Eevee liep nog al snuffelend rond. Dus voor nu.. Oké. Ze voelde de zon al branden op haar armen en gezicht en trok haar sjaal toch weer uit haar tas, deze over zich heen houdend. Ondertussen haalde ze ook Aquila uit z'n Pokéball. "Gebruik een tailwind, iets een bries alsjeblieft," verzuchtte ze. Aquila sprong de lucht in en danste op de bijna niet bestaande briesjes, voordat hij een gloeiende bol de lucht in stuurde. Al snel stak de wind wat op, waardoor het iets beter te doen was. Nog steeds voelde ze de zon branden door de sjaal heen die ze over haar hoofd hield, maar het was beter te doen nu. Desondanks gutste het zweet langs haar voorhoofd terwijl ze de rotsen verder omhoog klom. Regrets? Regrets.
 

Elke stap werd een uitdaging en ondanks dat ze een sjaal over zich heen had en haar Whimsicott een bries losliet, had ze het nog steeds bloedheet. De zon brandde op haar rug. Alya streek eventjes langs haar benen en Lucie besloot eventjes onder een overhangende rots plaats te nemen. De Ninetales had gelijk. Ze moest het niet overdoen. Ze trok een fles water uit haar tas en nam een paar slokken. Het water begon ook al op te warmen, maar het was oké. Lucie was alleen nog witter dan een e-boy uit een kelder en haar huid had ernstige behoefte aan zonnebrand. Die ze niet had. Het was hartje winter.

Terwijl ze weer begon te lopen, viel er echter plotseling een nieuwe schaduw over haar heen. Lucie genoot eerst van de sensatie, maar daarna fronste ze, haar handen boven haar ogen houdend, keek ze omhoog. Het was geen schapenwolkje die de schaduw had veroorzaakt. Maar een heftige Charizard. Alya had haar haren al overeind gezet en Lynx stond al snel tussen haar benen. De Pokémon leek woedend om onbekende reden. Lucie had niet heel veel tijd om na te denken. Haar hoofd vloog nog even door de opties, maar ze kwam er maar op eentje uit. Rennen. "Alya!" riep ze haar Ninetales toe terwijl ze Ruddles uit de Pokéball liet springen. Ze griste Lynx van de grond en draaide zich om in de richting van de rotswand. Meerdere grotten waren zichtbaar waar ze in kon, maar ze moest er wel komen. Protect en Flash Fire waren dus momenteel heilig. Terwijl ze het op een lopen begon te zetten, wapperde haar sjaal weg in de wind. Dat werd verbranden. Hopelijk alleen door de zon.
 

Ze hoorde de vleugelslagen boven zich, een lage brul. Met haar Eevee tegen zich aangedrukt, had Lucie het op een lopen gezet. De warme lucht brandde in haar longen. Weken op je kamer zitten studeren deed geen wonderen voor je conditie. De muur kwam dichter en dichter. Ze hoorde de vlammen in de keel van de Charizard knetteren en kon alleen maar bidden tot Arceus dat ze nog even een paar seconde had, nog een paar hartslagen om verder te rennen.

En toen, was ze bij de grotten. Ze had slechts een milliseconde om er eentje in te duiken. Donker, veilig, verborgen. Ze dacht niet lang na, de charmanders waren voor nu even uit haar hoofd. Ze dook de donkere grot in en verschuilde zich. Straks kon dat monster van een Charizard haar nog zien ook. Hijgend drukte ze haar rug tegen de muur aan terwijl ze op probeerde te gaan in de schaduwen. Arceus, wat was het verschrikkelijk warm. Ze voelde Aquila tegen haar been botsen, gelukkig ook veilig binnen, terwijl Alya wat meer bij de ingang bleef hangen. De Ninetales verdween compleet in de schaduwen van de donkere grot, maar hield buiten nog steeds in de gaten.
 

Het was veel te warm om je druk te maken. Lucie had dit al besloten. Ze leunde tegen de muur aan en zelfs díe was ongemakkelijk warm. Met een geïrriteerde zucht hief ze zichzelf weer overeind en klopte ze haar kleding af. Eventjes wierp ze nog een blik naar de ingang van de grond, waar ze net nog Alya kon uitmaken. Maar vervolgens begon ze in haar tas te graven. Met een geïrriteerde snuif kwam ze erachter dat ze naast haar sjaal ook nog haar waterfles verloren was. Fantastisch, werkelijkwaar fantastisch. Nog een keer keek ze naar buiten, maar ze dacht nog steeds de schaduw van de Charizard uit te kunnen maken. Geen optie, enkele optie was dieper de grot in en hopen dat ze ergens anders uitkwam. Ze liet Ruddles en Aquila weer terugkeren naar de Pokéball.

In plaats daarvan kwam Mercy uit zijn Pokéball. ”Zou jij misschien voor wat verkoeling willen zorgen kerel?” begon ze met vragen aan de Pokémon, maar in plaats daarvan hoorde ze een hels kabaal. Meerdere rotsen maakten zich los van de grond en kwamen haar kant op. ”Arceus!” schreeuwde ze geschokt terwijl ze aan de kant sprong. Een Pokémon aanval? Wat een onveilig gebied hier. Maar naar buiten gaan was geen optie, ze konden alleen maar voorwaarts. ”Mercy!” riep ze. De hoog gelevelde Pokémon keek haar eventjes afwegend aan, of hij het zelf wel waard vond. Maar Am had hem goed getrained. De otter sprong naar voren en spotte al snel de Charmander in het zijgangetje. Met een forse Aqua Jet joeg hij de Charmander weg. Met die wetenschap liep Lucie dieper de grot in, hopend dat deze ergens anders uitkwam.

[Skip, dieper de grot in]

 

Lucie werd een beetje narrig van de warmte. Ten eerste voelde ze haar huid branden van de hitte die het buiten al had meegemaakt, maar nu was ze er echt klaar mee. Ze had dorst, haar spieren deden pijn, alle kleding plakte aan haar rug van het zweet en toen... Kwam ze in een grote ruimte terecht met meerdere Charizards. Haar hart sloeg minimaal 3 slagen over. Ze had geen zin om nog een keer geroosterd te worden door-

Ze maakte oogcontact met een goudkleurige Charmander en Lucie haar hart stond eventjes stil. Oh.. Charmanders hoorden niet goudkleurig te zijn- Maar toen zag ze dat de Charmander de kop omdraaide en vervolgens geluidjes begon te maken naar de Charizards die er sliepen. Lucie slikte en stapte meteen terug de schaduwen in, een aantal stenen perongeluk omstotend. Sterker nog, ze had geen zin om geroosterd 2.0 te worden. Daarom dat ze haastig nog dieper de gang in vluchtte en zichzelf in een spleet drukte alsof het een kast uit Phasmophobia was. Alya nam plaats voor de kast, haar rode ogen gespannen terwijl ze keek naar de grot, benieuwd of de Charizards in beweging kwamen.


[Lucie maakte perongeluk herrie en verstopt zich, Tutu Phasmostyle, van de Charziards]

 

Lucie zat tegen de muur aangezakt, alsof ze in een stomme kast zat en iemand een pin in een voodoodoll had gedrukt. Maar er begon geen hunt, het bleef rustig. Ze wilde die gouden Charmander. Het was letterlijk een gouden kans voor onderzoek. Maar hoe ging ze die daar wegkrijgen? Ze zuchtte geïrriteerd, eventjes haar handen tegen haar voorhoofd zettend. Wat ging ze doen? Nogmaals sneakte ze de spleet uit en tuurde ze de ruimte in, meerdere gaten en gangen waren zichtbaar. Misschien... Ze haalde Mercy weer uit de Pokéball. De buizel keek haar wat wantrouwend aan, een te hoog level om echt naar haar te willen luisteren. Gelukkig had Am haar opgedragen om dat dus juist wel te doen. "Kom jullie twee, we gaan een goede positie zoeken.."

Als ze die Charizards daar weg wilde hebben, dan moest ze ze provoceren.

Hopelijk had ze nog een goede werparm. Het plan was duidelijk. Ze voelde zich oververhit en verbrand tegen de tijd dat Mercy op de plek zat. Het was niet eens de bedoeling om de Charmander gelijk te vangen. Het was de bedoeling om de Charizards te provoceren tot actie. Daarna zou ze wat met de Charmander doen. Lucie nam zelf plaats in een opening van een grot, te nauw om doorheen te passen voor een Charizard, maar zeker groot genoeg om een vlam doorheen te spuwen. Alya, met haar Flash Fire Ability, zat dus trouw naast haar. Ze kon nog net de blauwe vacht van Mercy aan de overkant. Het was tijd

Met de zaklamp van de Holocaster knipperde ze een paar keer naar Mercy, wie door het gat een flinke straal water naar de Charizard spuwde. De precies afgerichte Pokémon raakte de Charizard die om de Charmander heengekruld was precies tegen haar kop aan. Woedend schoot de Charizard overeind, enigszins weg van de Charmander. In dat moment van afleiding gooide Lucie de Pokéball naar de Charmander. Ze verwachtte niet dat ze de Charmander zou vangen. Maar ze verwachtte wel dat dit de Charizards héél héél boos zou maken. The hunt was on. Hopelijk zouden ze de grot verlaten.

[Boosmaakplan1]