Tales of

Sinnoh

Er verscheen een grijns op haar gezicht bij het horen van haar taak. Ze mocht iemand spijt laten krijgen en daarbij moest ze zijn pokémon afnemen. Het paste precies in haar straatje. Hij zou het zeker heet onder zijn voeten krijgen nu zij op deze taak was gezet. Het lastige er aan was uiteindelijk het subtiel blijven en de man eerst zien te vinden. Alles wat ze van hem had was immers een geschatte locatie, een foto en het feit dat hij een shiny Pikachu had. Behalve dat die wat meer richting het oranje gingen, verscheelde ze niet zo veel. Bovendien had hij de pokémon via de organisatie gekregen niet zo heel lang geleden dus was het niet gek dat ze de pokémon nu terug wilde. De eerste stappen waren simpel. Informatie verzamelen bij mensen die meer van hem wisten. Op die manier zou het veel makkelijker zijn om hem te vinden. Gelukkig was een van zijn vrienden maar al te blij om haar te vertellen waar hij regelmatig uithing. Eigenlijk wel vreemd maar goed, waarschijnlijk wist hij nog niet wat er was gebeurd. Ook wel te begrijpen aangezien het makkelijker was om mensen te straffen voor de rest er vanaf wist. Dan was de kans ook niet zo groot dat de rest er wel vanaf wist.

Voor ze het wist liep ze met vijf pokémon over straat. Misschien niet heel makkelijk maar het was een goede training voor haar twee nieuwe aanwinsten. Pozhar en Fuoco moesten nog leren om netjes bij haar te blijven terwijl ze door de stad liep. De jonge Charmander en Chimchar waren immers nog nieuw tot de wereld. Ze moesten nog van alles leren. Waarom ze al dit werk op haar nek haalde wist ze eigenlijk niet. Maar de twee traited pokémon waren nou eenmaal ontzettend cool. Kom op. De Charmander was zwart met paars en had een zichtbare schedel. De Chimchar was albino en stak daardoor strak tegen de rest van haar pokémon af. Maar dat alles betekende niet dat ze niet enorm van de Quilava voor haar hield. Noch van de Houndour en Salandit achter haar. Die kon ze echter meestal wel hun gang laten gaan aangezien ze al best een tijdje bij haar waren en wisten hoe ze zich moesten gedragen. Twee pokémon tegelijk opvoeden was meer dan genoeg aan werk als je het haar vroeg. Bovendien wilde ze niet meer dan zes pokémon dus haar team zat toch al bijna vol.

Gelukkig was het niet zo extreem ver lopen. Geld voor een taxi had ze immers niet op het moment, dat zou ze pas krijgen als ze met deze taak klaar was. Des te meer reden om op te schieten. Het was koud dus spendeerde ze de nacht veel liever in een pokémon center of goedkoop hotel. Fire types waren prima om je warm te houden in een slaapzak maar in de winter was het eigenlijk net niet genoeg. Maar ach. Dat was een zorg voor later. Ze moest zich nu eerst focussen op de locatie waar de man zou zijn. Een oud warenhuis aan de rand van de stad. Een typischere onderduik plek kon je eigenlijk niet bedenken. Met een sprong wist ze zich vast te grijpen aan de rand van het raam. Het was te hoog voor een normaal mens om in te kijken, maar als ze zich er aan op trok, kon ze net binnen gluren. In de korte tijd dat haar armen haar konden houden, wist ze een figuur te spotten in de donkere ruimte. Perfect. Ze liet het kozijn weer los, waardoor ze met twee voeten op de grond belandde. Het hele magazijn stond vol met houten kratten. Perfect.

Een slot was geen groot obstakel als je een stel vuur pokémon bij je had. Je liet ze gewoon heel klein maar geconcentreerd vuur gebruiken en dan smolt het slot langzaam maar zeker. De enige hoop was dat er niet ergens een deur was die ze niet had gezien en hij daardoor weg was gegaan. Of dat hij net door deze deur naar binnen wilde gaan terwijl ze aan het slot bezig was. Zodra het ver genoeg weggesmolten was, opende ze de deur tot een spleetje en sloop ze met haar pokémon naar binnen. Nu ze binnen was hoorde ze dat de man druk in gesprek was met iemand aan de telefoon. Zijn geluid maakte het voor haar en haar pokémon makkelijk om tussen de kratten door te slopen. Ze bleken zo goed als allemaal leeg te zijn. In sommige zat nog wat ander hout maar dat was alles wat er in het warenhuis leek te zijn. Perfect. Prima brandbaar met weinig gevaar voor haar en haar pokémon. Maar wel voor hem. Ciora gaf Hono, Ahi en Feu aanwijzingen en de drie pokémon namen stilletjes hun plaats in. Pohzar en Fuoco bleven bij haar. Time to light this fire.

Het droge hout vatte maar al te goed vlam. Binnen de kortste keren werd de donkere loods van binnen verlicht en trok er rook richting het plafond. Zodra de man het vuur op merkte was het al te laat. Hij was omsingeld. Met een grijns stapte ze tevoorschijn, waarna haar pokémon één voor één volgde. Hij haalde zijn Shiny Pikachu tevoorschijn maar de pokémon besloot al snel dat het niet verstandig was om te vechten tegen vijf andere pokémon. In plaats daar van ontstond er een gevecht tussen hem en Feu. Ze liet de Houndour zijn gang gaan, hij zou de Pikachu in zijn eentje waarschijnlijk wel aankunnen. In plaats daarvan besloot ze zich te richten op de man. Die werd inmiddels al flink bedreigd door Hono en Ahi. "Dus..., begon ze "enig idee waar je dit aan te danken hebt?" Ze hield haar hoofd een beetje schuin terwijl ze hem strak aan keek. Zijn ogen schoten op en neer naar zijn Pikachu -die nog steeds in gevecht was met Feu-, haar pokémon, Ciora en de brandende kratten. Ah, lovely panic. Altijd leuk om te zien. Maar goed, daar ging het nu niet over.

Ze pakte haar holocaster en stak het ding zowat in het gezicht van de man. Ze drukte op opnemen en draaide een rondje zodat de hele situatie zichtbaar werd. Ze zou immers wel wat bewijs moeten leveren dat zij dit had gedaan. Straks kreeg ze niets betaald. Dat moest ze natuurlijk niet hebben. Maar goed, met een grijns richtte ze de camera op het hoofd van de man. "Biecht op", zei ze terwijl haar pokémon dreigend een stapje dichterbij zette. De druk voelende van de situatie, en de hitte van Hono's vlammen tegen zijn benen, besloot hij toch maar te praten. Ze moest regelmatig aandrukken op zijn snelheid maar uiteindelijk had ze de hele situatie onder controle. Bewijs binnen. "Ahi, ga je gang." De Salandit kroop in een rap tempo tegen het lijf van de man op. Hij probeerde zich te verzetten maar de nagels van de pokémon vonden een weg door zijn huid en klampte zich stevig vast. Sintels verlieten haar bek en rolde over haar tong naar buiten. De man schreeuwde terwijl zijn huid schroeide maar kon zich niet verzetten zonder zijn huid kapot te trekken. Zo ging het even door, de Salandit wist steeds nieuwe manieren te vinden om hem te pijnigen met haar klauwen.

Het gekraak van de overhoofdse balken trok haar aandacht. Het vuur likte langzaam aan de muren en vond een weg naar boven. Ook kwam de rookwolk behoorlijk laag te hangen. "Zo is het genoeg. Iedereen naar buiten. Nu!" riep ze. Ze sleurde de man aan zijn arm weg terwijl ze allemaal een weg naar buiten vonden. Ciora greep haar holocaster er opnieuw bij en draaide het nummer van de alarmcentrale. "Er is brand in het warenhuis in de Cometlane! Ik heb net iemand uit het gebouw getrokken. Er is brandweer en een ambulance nodig!" Zodra dat geregeld was klikte ze nog een foto door de openstaande deur van het brandende interieur. Snel ging ze haar pokémon af. Hono, check. Ahi, check. Fuoco en Pohzar check. Feu? Verward keek ze om zich heen, enkel om in de ogen van een Houndoom te kijken met een uitgeschakelde, shiny Pikachu in zijn bek. Blijkbaar was Feu geëvolueerd tijdens het gevecht of er na. In ieder geval toen ze niet keek. Een aangename verrassing als je het haar vroeg. Hij zag er in ieder geval een stuk groter, intimiderender en sterker uit dan eerst. Hij zwaaide vrolijk met zijn -nu lange- staart terwijl hij de Pikachu overhandigde. Snel stopte ze de pokémon in haar rugzak, die hoefde niemand te zien.

Haar aandacht werd getrokken door het glas dat uit de hoge ramen barstte en de vlammen die daar uit kwamen. Okay, tijd om weer te vertrekken. Ciora draaide zich opnieuw om richting de man. "Een woord hier over en de volgende keer blijf je in het gebouw zitten aye?" De man slikte duidelijk voor hij een angstig knikje gaf. Snel liet ze al haar pokémon op Hono na terug keren in hun pokéballs. Ze speurde snel de omgeving af voor ze begon te lopen, de man achterlatend. Onderweg maakte ze nog een foto van het brandende gebouw. Die zou ze over een paar minuten wel posten. Nu was het hopen dat de politie niet achter haar aan zou komen voor vragen of ze wist hoe de brand was ontstaan. En dat de Pikachu knock out bleef. En alle andere dingen die nog mis zouden kunnen gaan...