Het kusje van de igglybuff deed voor nu nog niks, aangezien Belle nog steeds lag te slapen. De pumpkaboo werd ook maar niet wakker, en zelf als ze wakker zou worden zou ze niks kunnen tegenover Poppy. "Weet je wat?" zei Tyson na eventjes verward toegekeken en nagedacht te hebben, "Je hebt gewonnen." Hij haalde Belle's pokéball tevoorschijn, maar liet zijn pumpkaboo nog niet terug in de bal. Hij zou wachten tot Jax ingestemd had met zijn overwinning. "Je team heeft goed gevochten," Zei Tyson tegen zijn mede-coördinator, en een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij was niet boos dat hij verloren had, het was natuurlijk wel een beetje balen maar het was verder een goede oefening voor hemzelf om te weten wat hij kon verbeteren.
Belle bleef rustig slapen; de kus had geen effect. Jax mond viel dan ook open toen Tyson hem tot de winnaar verklaarde. Het duurde even voor de uitspraak bezonken was, maar toen snapte de coördinator waarom zijn tegenstander zich gewonnen gaf. Er was niets meer dat de pumpkaboo kon doen en het gevecht kon alleen maar eindigen wanneer Belle ontwaakte en de sweet kiss de pompoen uitschakelde. Jax knikte dan ook toestemmend en liet Poppy weer in haar pokébal. “Jouw team ook,” antwoordde Jax met een glimlach. “Het was echt een heel nipt gevecht. Ik had geluk dat Poppy nog een move had die Belle schade kon toebrengen.” Als de pokémon enkel maar normal type moves had gekund, zou het gevecht gewoonweg stil gevallen zijn. “Ik was helemaal vergeten dat normal type moves geen effectief hebben op ghost types. Dat is iets waar ik meer rekening mee ga moeten houden in de toekomst.” En misschien moest hij ook eens in TMs beginnen investeren. Op die manier zou hij zijn pokémon moves van meer verschillende types kunnen aanleren.
Hij had verloren, maar dat maakte hem helemaal niks uit. Het was een interessant gevecht geweest tussen zijn team en de pokémon van Jax. “Ik was helemaal vergeten dat normal type moves geen effectief hebben op ghost types. Dat is iets waar ik meer rekening mee ga moeten houden in de toekomst.” Zei de andere coördinator tegen hem. “Ja,” Tyson knikte, “het is een heel gedoe met al die types.” De grauwe lucht boven hen begon donkerder te worden, en Tyson voelde al enkele kleine druppels vallen. “Heel erg bedankt voor dit gevecht,” zei hij tegen Jax, “ik denk dat ik maar eens richting een pokémon center ga. Dan kan mijn team weer bijkomen en kan ik mooi schuilen van deze regenbui.” Tyson deed even een kleine saluut naar Jax en begon vervolgens richting het deel van Sandgem Town te lopen waar het pokémon center zou moeten zijn. Hij had helemaal geen zin om natgeregend te worden…