Tales of

Sinnoh

"Hey ho, dit is Holly en kijk wat ik hier zie!" Nou, niet veel, met de grote flarden mist die om haar heen hingen. De Pokéball van de Mareanie brandde nog steeds in haar zak. Van de hele reis van Sunyshore naar Send-off Spring had het ding het daglicht niet gezien. Ze kon het niet verkroppen dat ze zoiets beroerds had gekregen.

Desondanks probeerde ze vol frisse moed een reportage te maken van de Send-Off Spring. Er zouden hier veel spoken leven omdat het het portaal zou zijn naar de onderwereld. Genoeg voor een spannende reportage dus! "Vandaag zijn we bij de Send-Off Spring," ze probeerde wat spanning op te bouwen in haar stem, "En ooit.. was dit meer geheim, omdat men bang was om hier te komen!" Ze keek eventjes om zich heen, de camera in een cirkel om zich heen draaiend terwijl ze zelf ook om haar eigen as draaide. "Maar wij zijn niet bang," uhm... Jawel. Haar rugharen stonden overeind, "we gaan kijken of we spoken kunnen ontdekken!"

Ze liet haar camera iets zakken terwijl ze om zich heen keek, eventjes tot stilte gemaand door een onbehaaglijk gevoel. Ze liet haar camera eventjes in het rond glijden, de omgeving vastleggend. Ze humde eventjes zachtjes tegen zichzelf, waarna ze zich besefte dat ze aan het filmen was. Voor nu bleef ze eventjes op de plek hangen. "Zoals je kan zien is het stil, dood stil, de perfecte plek om iets vast te leggen wat hier niet hoort.."

Desondanks stonden haar nekharen iets overeind van gezonde spanning. Alsof je wachtte op een hunt in Phasmo en Tuut er niet stond met een smudge stick. Uiteindelijk besloot ze toch wat dichter naar de waterrand te lopen, om haar camera te richten op het water. "Geen levende ziel te bekennen, geen Pokémon op het land.. Geen Pokémon in het water."