Eliza woonde al haar hele leven in Sandgem Town, maar was nog maar een paar keer op route 202 geweest. Die keren hadden haar ouders haar meegenomen naar Jubilife City. Die tripjes had ze altijd zo hard gekoesterd; zeker omdat ze zo weinig gebeurden. Haar ouders waren altijd het liefste thuis en wouden een simpel leven, en dat was net alles dat Eliza niet wou. Ze wou niet haar hele leven op dezelfde plaats blijven, ze wou de wereld zien en de beste trainer aller tijden en kampioen worden. Een onzekerheid kwam in haar op, want ze had nog zo veel te leren en ze zou nooit een goede trainer worden zonder te oefenen en haar pokémon sterker te maken. Ze probeerde het gevoel te onderdrukken en bedacht zich dat nu ze hier was, ze alle tijd had om dat te doen. Eliza keek om zich heen en zag een veld met hoger gras waar ze vastberaden naartoe ging. Daar zou ze zeker een pokémon tegenkomen die ze kon bevechten of kon vangen. Ze liet piplup al uit zijn pokébal—deze keer zonder problemen dankzij de tip van Lance—zodat hij klaar zou zijn mocht er een pokémon tevoorschijn komen.
Je bent vandaag niet de enige die opzoek is naar een gevecht. Deze Growlithe wacht al heel lang op een waardige tegenstander. Dus wanneer hij je opmerkt springt hij enthousiast het hoge gras uit en rent met een hoog tempo naar je toe!
Piplup verscheen uit de pokébal en keek afwachtend naar Eliza op. “We gaan naar het gras daar,” wees ze naar het veld. Uitdagend keek de pokémon haar aan en schudde hij met zijn hoofdje van nee. “Wat? Wil je dan niet sterker worden?” vroeg ze de piplup verbaasd waarop hij knikte dat hij dat wel wou, maar nog altijd bleef de pokémon staan. “Wel, kom dan,” probeerde Eliza nog eens terwijl ze verder naar het veld liep. Niet blij dat hij het hoge gras in moest pikte de piplup met zijn bek naar een grassprietje, maar toen hij zag dat zijn trainer zonder hem verder liep ging hij toch achter haar aan. Eliza was ondertussen vlakbij het veld en liet haar ogen al over het gras gaan op zoek naar een pokémon. Nee, ze zag er geen. Of toch. Een pokémon schoot zo snel als een bliksemschicht het gras uit en kwam op haar afgerend. Net op tijd sprong Eliza uit het pad van de pokémon en landde ze met een klap op de grond. Wat verdwaasd keek ze om zich heen en zag ze een growlithe met ontblote tanden naar haar kijken. “Piplup, doe pound,” riep ze zonder goed te weten waar piplup was. Eliza duwde zichzelf overeind om aan de growlithe te kunnen ontsnappen, maar ze wist dat ze niet snel genoeg zou zijn als de pokémon haar nu aanviel.
Net op het moment dat ze vuur in growlithes mond zag ontstaan, raakte piplup hem hard in de zij. Doordat de vuursoort hem niet had zien aankomen wankelde growlithe eventjes, maar de pokémon wist overeind te blijven en richtte zich nu op piplup. Die keek dan weer naar Eliza; vragend wat hij moest doen. Met een blik op de growlithe zag ze een vuurmassa uit diens mond naar piplup gaan. “Ontwijk en doe daarna opnieuw pound,” reageerde ze snel, maar piplup sprong net te laat opzij en werd in zijn zij verbrand. Even stond de pokémon stil, maar toen zag Eliza hoe hij de pijn verbeet en de growlithe aanviel. Deze piepte, maar leek zich nog niet gewonnen te willen geven en staarde piplup strak aan. Eliza herkende de move als leer en wist dat piplup minder beschermd zou zijn als de growlithe hem nu zou aanvallen. “We moeten het nu doen, piplup! Nog één keer pound!” riep ze haar pokémon toe waarna hij opnieuw op zijn tegenstander afliep. Die probeerde te ontwijken, maar Eliza zag de growlithe aanstalten maken en riep piplup dat hij naar rechts moest. Ze maakte uit vreugde een sprongetje toen hij naar haar luisterde en de growlithe geraakt werd. De pokémon wankelde; het was nu of nooit. Eliza haalde een pokébal tevoorschijn en gooide deze naar de growlithe. Nerveus wachtte ze af of ze hem gevangen had.
Teleurgesteld zag Eliza hoe de pokébal opensprong en Growlithe nog kwader leek dan eerder. Ze probeerde er zich echter snel over te zetten en sprak met de zelfverzekerste blik die ze kon tegen piplup: “Nog even volhouden en dan hebben we hem.” Natuurlijk wist ze niet of dat waar was, maar ze moest het wel geloven wou ze piplup motiveren en de pokémon vangen. Growlithe had echter opgemerkt dat ze even afgeleid was en maakte daar gebruik van door een vuurbal op piplup af te sturen. “Piplup!” schreeuwde ze toen ze het vuur op haar pokémon zag afkomen. Die werd volop geraakt, maar bleef overeind staan en gaf haar een blik die zei dat hij nog lang niet klaar was met vechten. De aanval was ook niet effectief tegen hem, maar had wel wat extra schade gedaan door de leer van eerder. “Okay dan, doe growl en daarna pound,” gaf ze hem instructies waarop de watersoort knikte en de moves uitvoerde. Eliza zag met een glimlach hoe Growlithe er uitgeput uit begon te zien nadat hij geraakt werd en zei piplup om nogmaals pound te doen. Deze keer wist Growlithe de pinguïn net te ontwijken, maar piplup zette direct een nieuwe pound in en raakte zijn tegenstander nu wel. “Nog een keer piplup!” riep Eliza haar pokémon toe waarop piplup succesvol pound deed op zijn vermoeide tegenstander. De growlithe zakte door zijn pootjes en met een grijns vergrootte Eliza opnieuw een pokébal die ze naar hem gooide. De pokémon verdween in de bal en nu was het afwachten of hij er ook in zou blijven.
CATCH THAT POKÉMON! Gefeliciteerd met je nieuwe Pokémon!
Proficiat! Deze Growlithe is nu de jouwe! Je pokémon is geregisteerd onder ID #140. Vergeet niet om deze toe te voegen aan je Pokémon PC en om een Pokéball uit je inventory te verwijderen.
De bal bleef maar over en weer bewegen en Eliza was bang dat de pokémon er weer uit zou springen—tot de verlossende klik klonk. Ze had hem gevangen! Met een lach ging ze blij naar piplup toe. “Goed gedaan! We hebben hem!” zei ze tegen de pokémon die haar vermoeid, maar duidelijk heel trots aankeek. Ze raapte de pokébal met haar nieuwe growlithe op en liet de pokémon eruit. Die had duidelijk nog niet al zijn vechtlust verloren en gromde naar het meisje. “Het is okay. We zullen heel goed voor je zorgen,” sprak ze hem toe. De growlithe leek er nog niet helemaal zeker van, maar legde zich er voorlopig bij neer; zijn houding was nog steeds gespannen, maar op z’n minst gromde hij niet langer. “Nu heb je alleen nog een naam nodig.” Ze keek nadenkend naar de lucht. Wat zou een goede naam voor de pokémon zijn. “Vlam, wat dacht je daar van?” Maar nog voor ze uitgesproken was schudde de growlithe met een grom al van nee. “Okay. Euhm… Cerberus?” Het leek haar een perfecte naam. En ook de pokémon leek het goed te vinden. Met een tevreden blik knikte hij alvorens dichter naar Eliza toe te komen en voor haar neer te zitten. Hij was te ver weg om te aaien en Eliza durfde niet dichterbij te komen, bang om hem kwaad te maken net nu hij blij was. Toch was ze gelukkig. Ze had haar eerste pokémon gevangen en ze zou zijn vertrouwen wel winnen.
![let's get started [journey, route 202] BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)
