Tales of

Sinnoh

Het was een onbeschoft lange reis geweest, zeker aangezien de kaart zo onduidelijk was geweest dat ze de verkeerde kant op was gelopen. Maar de dag was eindelijk daar, ze was aangekomen in Solaceon Town. Nu moest ze nog eerst wat meer een band opbouwen met haar Mawile voordat ze deze zou gaan breeden, en de perfecte vader vinden voor haar eerste nest, dus besloot ze om eerst rustig wat op onderzoek uit te gaan. Solaceon Town had volgens de boeken oude ruïnes die een prachtig aangezicht hadden. Violet besloot dan ook dat dat een mooie plek zou zijn om de dag te bezoeken. Met haar Mawile uit de Pokéball, band opbouwen enzo, stapte ze de ruïnes binnen, waarbij ze rustig om zich heen keek. De wanden waren gevuld met allerlei vreemde tekens en verhalen. "Wat zou het allemaal betekenen Anna.." murmelde ze, totdat een Pokémon tegen haar been opbotste. Ze schrok ervan en slaakte een klein kreetje, waarna ze met een diepe frons opkeek. Ze duwde de Voltorb wat weg met de punt van haar schoen, waarna ze met een frons opkeek naar de jongen die haar benaderde. "Hou je Pokémon een beetje onder controle, wil je?" bromde ze hem toe.

En die hobo tegenover haar had ook nog het lef om een grote bek te hebben ook. Violet vernauwde  haar ogen naar hem en sloeg haar armen over elkaar heen, haar kin wat in de lucht te steken. "Als je je Pokémon niet onder controle hebt, moet je ze niet loslaten," blafte ze hem toe. "Zeker als hij mensen loopt te schokken." Ze keek wat afkeurend naar de jongen terwijl hij de Voltorb naar zich terug haalde in de Pokéball. Waarom schokte zijn eigen Pokémon hem sowieso? Had hij hem mishandeld ofzo? Zo zag hij er wel uit om eerlijk te zijn. Maar voor nu zei ze er niks van. Ze richtte haar blik even op Anna, wie met nieuwsgierige ogen naar de jongen tegenover hen keek. "Ja dat klopt, hoezo?" vroeg ze de jongen vervolgens. Hoe kwam hij daar ineens bij.