Tales of

Sinnoh

Fall seven times, stand up eight.

Hij had zich opgegeven voor het werken met een van de inwoners van Sinnoh. En het gaf hem paniek. De jongeman had al de hele ochtend in zijn kamer rond gelopen, onzeker en ongemakkelijk. Lily deed een poging om hem rustig te houden door hem aan het lachen te maken, terwijl Arcadium zich voor deed als een fatsoenlijk theekopje. Iets waar de pokémon in zou slagen, mocht 'ie niet ontzettend afsteken tegen het andere servies dat Vince had. Hij zuchtte zachtjes, haalde een hand door zijn haar heen en keek naar zijn spullen die op zijn bed lagen. Had hij alles? Notitie blok, potloden, pennen, een klein schetsblok. Ja, dat moest alles zijn. Hij moest nog verder aan zijn observatie van de Growlithe die hij een tijdje terug had gedaan, maar dat zou vanmiddag wel komen. Hij hoopte dat dit niet al te lang zou duren, hoe sneller hij terug naar huis kon gaan, hoe beter. Hij haalde diep adem, pakte zijn tas in en gooide deze over zijn schouder heen. Lily sprong vanzelf al in zijn armen en toen hij kort floot, werd Arcadium ook wakker en ging weer boven zijn schouder zweven. Hij had geen idee waarom de pokémon dat zo graag wilde, maar als het hielp, dan hielp het. Hij deed immers zijn best om de pokémon zo vriendelijk mogelijk te krijgen, in de hoop dat die bij hem zou willen blijven. Maar goed, dat waren zaken voor later.
Lichtelijk buiten adem kwam Vince aan bij de plek waar ze hadden afgesproken. Hij was bijna te laat geweest en hij wilde niet op zijn eerste afspraak direct een slechte indruk maken. Ondanks dat hij geen zin had om hier te zijn. De jongeman keek op toen hij de witharige jongeman zag staan, met de Pachirisu op diens schouder. Dat was .. voor het eerst dat hij zo'n pokémon dat zag doen, maar toen bedacht hij zich dat hij een Sinistea boven zijn schouder had zweven. Tenminste, daar hoorde Arcadium te zitten. Toen Vince opkeek, merkte hij dat het theekopje nu boven de jongere man zweefde en net deed alsof 'ie z'n inhoud over hem heen wilde gooien. "Arcadium, kom hier!" siste Vince naar zijn pokémon, hopend dat de jongeman het niet zou merken. Wat was het toch met hem en slechte eerste indrukken maken?

Fall seven times, stand up eight.

Van alles dat kon gebeuren, had hij niet verwacht dat het de pokémon was die zou reageren op de tricks van Arcadium. De Pachirisu deed een poging om 't theekopje te verdrijven, die het alleen maar leuk vond en grinnikened rond de pokémon ging zweven. "Arcadium, hier, nu!" Plots hing het theekopje stil, niet gewend om zo'n strenge toon in de stem van de jongeman te horen. Ook Lily, die veilig in zijn armen zat, dook weg. Dit was een kant van Vince die niet snel naar boven kwam. Snel dook de Sinistea achter het hoofd van de jongeman en bleef daarna rustig boven zijn schouder zweven. Vince zuchtte zachtjes, hij haatte het om zo streng te zijn tegen z'n pokémon maar soms kon het niet anders. "Het spijt me," sprak hij daarna tegen de jongeman. Direct viel 't hem op dat nu hij zo opgefokt was door het slechte gedrag van z'n pokémon, dat hij geen tijd had om zenuwachtig te zijn voor dit gesprek. Dat was een win? Geen idee eigenlijk. "Ik ben Vince Newman, researcher. Dan moet jij Lyan zijn, correct?" vroeg hij daarna, hopend dat hij het goede afgesproken punt had gevonden.
   

Fall seven times, stand up eight.

Geïnteresseerd keek de jongeman toe naar hoe de blonde jongen voor hem met zijn pokémon om ging en vroeg of alles goed met haar ging. Het was een band die hij nog niet eerder had gezien en het liet zijn researcher brein tingelen. Hij kreeg in ieder geval conformatie dat het Lyan was en met een glimlach bekeek hij de jongen van top tot teen. Het was een van de eerste keren dat hij met een blind persoon moest werken, dus eventjes had hij geen idee hoe hij dit moest aanpakken. Net zoals dat Lyan aan he mvroeg wat ze gingen doen. Vince slikte eventjes en krabte achter zijn hoofd, goede vraag. Hij had niet echt een plan opgezet, het was nogal out of the blue dat hij hiervoor gevraagd was. "V-voordat we beginnen. M-mag ik iets vragen?" begon hij langzaam en rommelde door zijn tas om zijn notepad te pakken, met een potlood. "Ik neem aan dat .. Seiji je helpt met alledaagse zaken vanwege je condition? Zou je daar misschien iets meer over willen vertellen? Als je niet wilt, dan hoeft 't niet hoor. Ik ben gewoon wat nieuwsgierig naar hoe jullie band is." Vince, wat onzettend ongemakkelijk ben je toch.
   

Fall seven times, stand up eight.

Ok .. dat ging niet zoals hij gepland had. Zo te zien was de jongeman er niet echt blij mee als je wees naar zijn conditie. Goed om te weten. Daarnaast maakte hij er nogal een punt van dat hij geen hulp nodig had. Vince zetten een stap achteruit en twijfelde eventjes. Zijn grootste probleem was dat veel werk wat hij deed, zicht nogal noodzakelijk was, en dat was juist hetgene dat Lyan mistte. Dus nu moest hij op dit moment gaan bedenken hoe ze dit gingen oplossen, iets wat niet lukte aangezien hij nog steeds redelijk in paniek was door alles wat gebeurd was en hij beet eventjes op zijn lip. Geschrokken liet Vince een vinger over zijn lip heen gaan toen hij metaal proefde en zag de veeg bloed op zijn vinger. Verdorie toch, dat was niet de bedoeling. Hij moest zijn poot stijf houden, anders zou Lyan over hem heen gaan lopen en dat was nou ook weer niet de bedoeling. "Goed," zei hij daarom rustig en kwam overeind. "Aangezien ik je niets kan laten doen waarbij je moet kijken, zullen we iets anders moeten verzinnen." Vervolgde hij daarna. "Enige ideeën?"

[HAHAH, geen probleem joh xD]
   

Fall seven times, stand up eight.

De blinde was koppig. Vince zuchtte zachtjes, wat moest hij hier toch mee. Waarom moest hem dit nou weer overkomen. Maar goed, als hij koppig wilde zijn, dan zou hij hem koppig behandelen. Vince haalde een notebook uit zijn tas en bladerde er eventjes doorheen. "Ik wil me als researcher uiteindelijk gaan focussen op traits, dus waarom sommige pokémon er drastisch anders uitzien dan hun soortgenoten. Helaas heb ik zelf geen pokémon in bezit die een trait heeft, dus ik ben nu bezig met een gedragsonderzoek," legde hij rustig uit, hopend dat de jongeman snapte waar hij mee bezig was en dat hij niet al te lastige woorden gebruikte voor zijn uitspraak. "Daarom dat ik wilde zien hoe jij met je Pachirisu omgaat, want dat past precies binnen mijn onderzoek," vervolgde hij daarna, terwijl hij een potlood tevoorschijn haalde en wat dingen neerkriebelde.