Tales of

Sinnoh

”Ben je er klaar voor, Pebble?” vroeg Evelyn met een grijns aan haar Piplup. De Piplup danste vrolijk op en neer en balde haar vuistjes, een vastberaden blik in haar ogen. Sinds hun ontmoeting met de twee rare mannen in Lake Verity week de Water type geen moment van haar zijde. Het herinnerde haar er aan dat ze Cassian, die ze in Sandgem Town zou ontmoeten, nog steeds moest vertellen over hun. Ach ja, dat kon wel wachten. Ze wist dat ze er vrij luchtig over deed, maar dat was haar manier om niet helemaal angstig te worden en niet meer over straat te durven gaan. Ze had nog steeds blauwe plekken van haar ervaring met hun en dat zat haar niet lekker om dat aan Cassian te laten zien, maar ze had geen andere keuze. Ze had met hun afgesproken en daar kon ze niet op terugkeren, niet voor dit. Dan zou hij zeker weten dat er wat was. Ze deed haar rugzak over haar schouder en streek wat plooien uit haar zwarte jurk waarna ze een paar gemakkelijke schoenen aantrok. Ze hield van luchtige kleding en ook in winterse omstandigheden zou je haar met een jurk of een topje zien, al deed ze daar dan wel iets dikker overheen zodat ze geen kou zou lijden. Het meisje verliet haar appartement en stopte een taxi zodat ze niet te laat in Sandgem Town zou zijn. Ze gaf de chauffeur het geld toen ze op haar bestemming aan kwam en een kleine glimlach gleed om haar lippen toen ze haar jeugdvriend al aan de ingang van de Friend Safari zag staan. Ze liep hem tegemoet en gaf hem een snelle zijdelingse knuffel, waarna ze Pebble de tijd gaf om hem ook vrolijk te begroeten. ”Je wilt niet weten hoe hard ik hier al naar uit heb gekeken,” zei ze met een kleine grijns tegen hem terwijl ze haar Friend Safari Ticket uit haar rugzak haalde. ”Ik kan niet wachten om al die Pokémon te zien.” Pebble kon het niet laten om met haar ogen te rollen toen ze zag hoe enthousiast – en nerdy – haar trainer deed, al gleden haar mondhoeken wel wat omhoog.

Evelyn rolde op haar beurt met haar ogen en gaf Cassian een zachte mep tegen zijn schouder. Hij had niks over de vervaagde gele plek op haar wang gezegd en daar was ze blij om, want ze was niet zeker of ze zich goed zou kunnen houden als hij wel iets gezegd had. Ze wilde het niet toegeven, maar haar hart bonkte nog steeds hard in haar keel bij elke vreemdeling met blauw haar dat ze tegenkwam. Gelukkig was dat niet een erg veel voorkomende haarkleur en schoot haar hart dus niet heel vaak in haar keel, maar prettig was het niet. Ze kon nog steeds de schop en de vuist in haar gezicht voelen en de manier hoe ze aan haar haren naar boven was getrokken en dat was geen pretje om aan te denken. Alsof haar Piplup wist waaraan ze dacht, keek ze achterom naar Cassian en naar haar met een bezorgde blik. ”Het is goed, Pebble,” zei ze met een knikje tegen de Pokémon. ”Ga maar met Nano op onderzoek uit.” Maar het blauwe wezentje, altijd zo snel om Evelyn alleen te laten en op onderzoek uit te gaan, schudde haar kopje en liep trouw naast haar trainer. Evelyn onderdrukte een zachte zucht, maar ze moest toch lachen toen ze Cassian’s reactie op zijn veel te vrolijke en sociale Shinx zag. De Pokémon was bij een man gaan staan die ze herkende en een klein lachje kwam om haar lippen. ”Hé, Owen,” bracht ze begroetend uit. ”Kon u het ook niet laten om de pracht en praal van de Friend Safari te ontdekken?” Ze koos expres die woorden uit omdat ze wist dat Cassian daar een hekel aan had en omdat het Pebble met haar ogen deed rollen, waardoor de zorgen over wat er een paar dagen geleden gebeurd was hopelijk weggenomen zouden worden. Hopelijk.

Owen stelde zijn Pokémon voor, al was dat waarschijnlijk meer naar Cassian gericht dan naar haar. Zij kende de Pokémon immers al en had al zo’n vermoeden dat hij hier was voor een tweede teamlid te vangen. Ze grinnikte toen ze Cassian hoorde zuchten en gaf hem een zacht stootje met haar elleboog, waarna ze aandachtig luisterde naar wat haar jeugdvriend tegen de man zei. ”Ik heb niet echt een voorkeur,” zei ze op een rustige toon, al keek ze wel kort naar opzij toen een beweging vanuit haar ooghoeken haar aandacht trok. Een rode Pokémon met een lange staart, eindigend in een vlam. Een Pokémon die ze niet snel zou verwachten om tegen te komen. De starter van de regio waar zij zo vaak naartoe ging om naar het laboratorium te gaan. Haar hart begon sneller te kloppen en even leek het alsof alles wat er de afgelopen dagen was gebeurd in één hartslag vergeten was toen een brede grijns zich om haar lippen vormde en ze breed begon te grijnzen. ”Laat maar, ik geloof dat ik wel een voorkeur heb,” zei ze haastig. ”Kom op, Pebble. Ik heb een fantastisch plan!” En ze was al weggerend van de Pokémon en van de twee mannen zonder dat ze haar tegen konden houden. Pebble trok een verbaasd gezicht, keek toen omhoog naar Cassian en zuchtte diep, waarna ze op haar eigen schattige, onhandige manier achter haar trainer aan begon te rennen, haar vleugeltjes naar achteren gericht en proberend om haar evenwicht te behouden op het niet bepaald egale grasgebied. De Charmander keek omhoog en een frons kwam op zijn gezicht toen hij Evelyn en de Pokémon zag naderen, zijn lichaam naar hun richtend.

Evelyn had al wel eens eerder Pokémon gevangen, maar die waren altijd voor experimentele doeleinden en nooit voor haar team. Dit keer zou het anders zijn en het zou haar een eer lijken als ze een Charmander aan haar verzameling toe mocht voegen. ”Pebble, begin met Growl!” riep ze naar haar Piplup. De Charmander verstijfde kort, maar kwam daarna meteen in actie door een Ember op Pebble af te sturen. ”Counter met Bubble!” riep Evelyn meteen. Het was duidelijk dat er een levelverschil tussen hun was toen de Bubble de Ember overwon en tegen de Charmander aanknalde. ”Ik geloof dat je nu wel dichterbij kunt komen, Pebble. Gebruik Pound!” Haar Piplup deed wat ze van haar verlangde en kwam dichterbij, waarna ze vol met Pound uithaalde. De Charmander gromde opnieuw en haalde zelf uit met Scratch, waardoor Pebble wat naar achteren week. ”Ga opnieuw voor Bubble, Pebble!” riep ze. Plotseling dook er een rookgordijn op en Evelyn wist dat de Charmander zojuist Smokescreen had gebruikt. ”Spring in die plas!” riep ze naar haar Piplup, wijzend naar een plas water dat zich niet ver van Pebble bevond. Pebble riep haar naam uit en sprong in de plas, wat resulteerde in de Charmander die haar volledig miste met zijn Scratch. ”Gebruik Bubble op zijn rug!” riep ze naar haar Piplup. Pebble viel opnieuw aan met Bubble en Evelyn kon zien dat de aanvallen hun tol begonnen te eisen. ”Oké, Pebble, ik denk dat één Pound genoeg is!” riep ze naar haar Piplup. Ze wilde de Charmander immers niet te veel pijn doen. Pebble rende met een strijdkreet naar voren en gaf de Charmander een harde mep. De Charmander, die al zijn evenwicht had verloren door naar achteren te stamelen dankzij de Bubble die hij moest incasseren, viel nu volledig om en Evelyn verspilde geen tijd met een Poké Ball uit haar rugzak te halen, deze te vergroten en vervolgens naar de Charmander te gooien. Ze zag hoe de Charmander naar binnen werd gezogen en zowel zij als haar Piplup keken in spanning toe of het hun gelukt was.

Evelyn ving de bal met gemak weer op toen de Charmander er uit brak. Ze grinnikte. Ze had ook niet anders gedacht van de starter van Kanto. Ze zou bijna beledigd zijn als hij geen gevecht op had gezet. Pebble daarentegen leek er minder blij mee te zijn en ze blies kwaad haar wangen vol. ”Oké, Pebble. Laten we gaan voor een andere tactiek,” zei ze vol zelfvertrouwen. ”Gebruik de plassen om je heen als bescherming tegen zijn Embers. Ren steeds naar een andere plas om hem vanaf daar te bekogelen met je Bubble.” Het zou een vermoeiende tactiek voor Pebble zijn, maar misschien wel één die werkte. De eerste Ember kwam al vol hun richting in gevlogen en Pebble wist deze ternauwernood te ontwijken door in de plas te duiken. Arceus zij dank was Pebble niet heel erg groot en verdween ze dus bijna volledig in de plas zodat Ember geen effect op haar had, maar Evelyn kon al vanaf hier zeggen dat dat niet van elke plas gezegd kon worden. Pebble vuurde een Bubble terug en rende meteen door naar de volgende plas, waar ze weer een Bubble afvuurde. Beiden raakten de Charmander en hij stak zijn armpjes afwerend voor zijn gezicht. ”Het werkt, Pebble! Ga zo door!” Pebble knikte en begon weer te hollen, maar deze keer gebruikte de Charmander weer een Smokescreen en zag Pebble niet meer waar ze heen vuurde. De Charmander kwam snel uit de rookgordijn tevoorschijn en begon op Pebble af te rennen op een hoge snelheid. ”Pebble, wacht!” Haar Piplup keek verbaasd naar haar trainer door de commando, maar bleef op haar plaats staan. De zenuwen groeiden echter toen ze Charmander dichterbij zag komen en zijn klauw naar achteren zag bewegen om haar aan te vallen met een Scratch. Evelyn had net iets te laat geroepen, maar de klauwen raakten Pebble gedeeltelijk en de Charmander verloor zijn evenwicht door de impact van zijn aanval.

De Charmander viel vol vooruit in de plas water en Pebble hoefde het zich geen twee keer te laten zeggen om een Bubble op hem af te vuren. In combinatie met de plas water kwam de aanval hard aan, maar Evelyn wilde zeker zijn dat Pebble geen derde Scratch hoefde te incasseren en de Charmander niet voor een tweede keer uit de bal zou breken en dus wees ze naar voren. riep ze strijdlustig. De Charmander rolde uitgeput een eindje door de plas en eindigde op het droge land, waar hij hijgend bleef liggen. Evelyn verspilde ook deze keer geen tijd om haar Poké Ball, die nog vergroot was van de vorige keer, naar de Charmander te gooien. Ze keek toe hoe de Pokémon naar binnen werd gezogen en balde onbewust haar vuisten terwijl ze zenuwen op begonnen te spelen. Was het deze keer wel genoeg?