De jongen keek glimlachend naar Aurora, helemaal in zijn nopjes bij het feit haar terug te zien. Chidi rolde een enkele keer met zijn ogen bij het horen wat de dame tre zeggen had, maar Njidi piepte opgetogen. Zij wist immers wie Aurora was en was daarom ook erg blij haar terug te zien. "Ik ook!" zei de man opgetogen. Hij had ook wat lures gekocht hiervoor, aangezien hij wilde kijken wat er zou gebeuren als hij ze gebruikte. Het duurde echter niet lang voordat de dame zich richtte op een Deino en CHinma besloot ook zijn eigen ding te gaan doen. HIj pakte de lure erbij en draaide deze open waarna hij deze op de grond plaatste. Kalm zette hij een stap terug, afwachtend kijkende naar het apparaatje. Hij hoopte dat er een fire type hierop afkwam. Een Litwick misschien?
Een vlammetje lonkt in de verte. Glimt daar nou iets? Nee, het is een doodnormale Litwick. . Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie!
Hij fronste even, kantelde zijn hoofd en schudde deze vervolgens. Hij had toch wel iets beters verwacht. Hij keek even naar Njidi, die met een quick attack de ghost type weg jaagde. Jup, dat was scrappy voor je! Hoe handig was dat wel niet. Hij glimlachte even en keek kort naar de verbaasde kaars die begon te rennen. Daar ging ie. Hm. De kleine vogel lande al snel terug op zijn schouder. CHidi sloeg zijn armen over elkaar en keek met vernauwende ogen naar zijn trainer. Oh well. Kalm nam de ranger de lege lure bij zich waarna hij een nieuwe boven haalde, deze open draaide, en neer plaatste op de grond. Rustih nam hij een stap terug. Nu was het afwachten en hopen.
Gehuil klinkt uit een hoekje, groot verdriet en dikke wassen tranen voor de pijn die je zijn beste vriendje hebt aangedaan. Maar ja, verder, doodnormaal, net zoals zijn vriend(je?). Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie!
Het gehuil was het eerste dat hem opviel, waardoor hij verbaasd keek naar het paarse vlammetje van een nieuwe Litwick. Ietwat onzeker staarde hij naar het beestje, waarna hij snel de lege lure bij zich nam en een paar passen terug nam. Hij was compleet ongemakkelijk nu, aangezien hij zowat een kind aan het huilen had gemaakt. Hij slikte, wenkte Chidi en Njidi mee en stak de lege lure weg. Kalm haalde hij een nieuwe lure boven, waarna hij deze open draaide en neer plaatste. Kalm zette hij een stap terug, zijn ogen rustig gericht op het ding. De Taillow lande al snel weer op zijn schouder en kort kroelde hij haar uit automatisme. Ook de Sneasel kwam wat dichter, maar snoof luidkeels, hij vond dit maar stom.
Een erg grote Litwick komt de hoek om en kijkt je heel boos aan. Is dit de moeder der doodnormale Litwicks? Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie!