Tales of

Sinnoh

Hij had zijn onderzoek gedaan en was erachter gekomen dat als ze door mount Coronet verder naar boven zouden gaan naar de route daar, dat hij de kans zou hebben om een Snover te vinden. Het was een pokemon die later zou kunnen mega evolven en persoonlijk vond hij hem mooier wanneer deze de shiny kleuren had, maar die waren nu eenmaal niet zo makkelijk te vinden. Hij hoopte dan ook dat de common lure die hij meegebracht had dat die hem zou helpen om een specifieke Snover te vinden. Hij pakte dan ook het flesje common lure uit zijn tas en trok de dop er vanaf. Nu was het hopen dat er een leuke Snover tevoorschijn zou komen.

Waarom deze pokemon hier trouwens allemaal in de sneeuw moesten leven was ook iets waar hij het niet echt mee eens was, want het was koud hier. Toch wist hij dat hij geen andere keuze had dan om de pokemon te confronteren als hij hem zou willen voor een mega evolutie. Toen hij dan ook plots een Snover zijn kop omhoog zag steken begon hij breed te grijnzen en pakte de ball van Mega 2 erbij. Hij had hier al goed over nagedacht en wist precies wie hij hiervoor in zou zetten nu hij nuttigere pokemon had om mee te kunnen vechten. Hij liet de charmander uit haar ball en werd meteen aangekeken door de pokemon met de vraag wat te doen. Hij hield hiervan, zoveel beter dan een pokemon die meteen teleporteerde de eerste kans dat hij kreeg.

Hij wist precies waar hij mee wilde beginnen, want hij was niet zoals Jayden die meteen alles zou gaan afbranden. "Begin met Smokescreen," Een zwarte wolf verscheen rond de Snover en hij wist dat de Snover voor nu even niks zou kunnen zien, dat zou in zijn voordeel kunnen werken. Maar er kwam een Powder snow van de Snover af, die breed genoeg was, waardoor Mega 2 geen kans had om deze te ontwijken, gelukkig zou een ice attack niet veel schade bij de charmander aanbrengen en deze keer leken ze ook het geluk te hebben niet de frozen status te krijgen. Hij had tenslotte zijn onderzoek wel gedaan naar de verschillende attacks die de Snover zou kunnen hebben en wist dat hij daarvoor echt op moest passen. "Ember!" Want nee, hij zou nu niet meer in gaan houden en de Snover had ook nog de pech dat de Smokescreen nog in de weg zou zitten. "Zorg ervoor dat je alles in die wolk raakt, zelfs de sneeuw." Voor het geval de Snover dacht dat het een goed idee was om daarin te gaan duiken. Mega 2 knikte en liet haar Ember los op verschillende plekken. Hij kon een pijnlijke kreet horen van de Snover en toen de Smokescreen verdween kon hij zien dat de top van de Snover in brand stond. De pokemon rolde snel in de sneeuw waardoor het toch doofde. De Snover was duidelijk niet blij, dus werd er een Leafage afgevuurd, welke de charmander wel raakte, maar Hayden bleef kalm. Dit zou niks zijn voor Mega 2, niet wanneer ze in het voordeel was tegen de Snover. "Nog een keer Ember," En dat zou genoeg moeten zijn. De Ember kwam vol in het gezicht van de Snover terecht en Hayden grijnsde even, voor hij er een pokeball bij pakte en deze snel op de pokemon gooide. Hopelijk zou het blijven zitten, dan had hij zijn volgende mega gevangen.

Ugh. hij gromde even en sloeg zijn armen om zich heen. Natuurlijk moest Hayden deze plek uitkiezen om zijn volgende Pokémon te vangen. Hij gromde even wat vloekwoorden tegen zichzelf waarna hij kort zijn ogen richtte op draak.... Wacht es even. HIj bukte zich neer en greep de vuur type vast als een soort knuffel waarna hij de Charmander dicht tegen hem aan drukt. Ah, veel beter zo. Toen zijn broer aan het werk ging met de lure, ging Jayden rustig zitten op een steen, zijn benen om zijn vuur tytpe geslagen en zijn hoofd rustende op zijn Draak. De Charmander leek te grijnzen van oor tot oor, helemaal in de wolken van de knuffels die zijn trainer hem aan het geven was. Het duurde niet lang voordat er een SNover kwam die zijn broer uiteindelijk ook ving. Het was erg jammer dat deze geen shiny was en even grijnsde hij naar hem. "Gefeliciteerd," sprak hij even, maar zijn gezicht vertrok al snel. "Kunnen we nu terug naar wat warmere oorden?" Jayden vond het koude weer maar niks.

Toen de Snover in de ball bleef zitten begon hij breed te grijnzen en stapte naar voren om de ball op te rapen. Mega 4 was een feit. Zijn blik ging ondertussen naar Mega 4 die niet al te veel moeite gehad leek te hebben met het gevecht en hij grijnsde naar de charmander. Dit was pas een nuttige pokemon. Zo zouden ze nog wel meer mega's kunnen vangen. Hij werd alleen al snel uit de droom gehaald toen zijn broer sprak en vroeg of ze terug konden gaan naar warmere oorden. Zijn grijns verdween niet, maar hij wierp wel een blik in de richting van Jayden. "Je wilt niet even terug naar huis gaan?" Snowpoint was tenslotte waar ze vandaan kwamen, maar eerlijk voelde hij ook niet de behoefte om er dichter naartoe te gaan. "Het lijkt er in ieder geval op dat Mega 2 nuttiger is dan Mega 1," Want dat was wel belangrijk natuurlijk. Hopelijk zouden Mega 3 en 4 ook nuttig zijn en Mega 1 zou vast wel uiteindelijk nuttiger worden dan hij nu was.

Jayden was ergens blij dat hij nu een fire type had die hem warm kon houden in dit pokkenweer. Hij klemde Draak dan ook stevig tegen hem aan en sloot even zijn ogen, een enkele keer zuchtende toen zijn broer over thuis begon. Ugh, wat een werk. "Huis? Om pap te zien? Waarom?" zei hij even. Die oude man was een bitter iemand die hem altijd had afgewezen op zijn gedrag. Daarbij hadden ze al jaren geen moeder. Het enige dat ze nog van haar hadden waren de oorbellen, waar ze beide een van droegen. "Tja, dat is ook te verwachten he," gaf hij als antwoord op zijn broer zijn opmerking. Een Abra was in het begin niet zo handig, dus had Jayden wel verwacht dat de Charmander veel handiger zou zijn. Daarbij was Charizard later ook een stuk vetter dan whatever die nerdy gele kat in veranderde. Draak piepte even tevreden en nestelde zich wat beter in de schoot van zijn trainer. Hmpf.

Hij knippeerde even en keek schuin op naar zijn broer, afwachtende van wat hij zou zeggen. De man was geen fan van thuis, hij vond het maar een nare plek waar er weinig te doen was. Voor ze op hun reis waren vertrokken was Jay niet eens vaak in het huis zelf. Hij volgde Hayden rond waar hij maar ging en als ze thuis waren dan zat hij vaak dingen te doen in de tuin. NIet braaf de tuin onderhouden, maar zijn frustraties uitwerken op alles waar hij zijn handen op had kunnen krijgen. Als hij iets van medelijden kon voelen zou hij zich sorry voelen voor de oude man die hun had opgevoed, maar helaas voor hun vader kon Jayden geen spijt en dergelijke emoties voelen. Hm... "Ben je iets vergeten thuis?" Jayden had niet veel dingen waar hij waarde aan vergde, dus voor hem kon die hele plek naar de grond branden. Toen hay dan ook weer praatte kwam Jay overeind, Draak dichter tegen hem aanduwende. De Charmander grijnsde tevreden. Hm... "We hebben nog veel werk," sprak hij kort tegen de ander, nog een argument om hier niet langer te blijven.